Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010
Η ιστορία της βασιλόπιτας.
Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μια ιστορία που συνέβει πριν από 1500 χρόνια περίπου στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια. Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός - τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να την λεηλατήσει.
Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.
Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό.
Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει. Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.
Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα! Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο.
Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά.
Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.
Γιώργος Π.
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010
Ευχές για τις γιορτές από την ΣΤ2
Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα. Ο νέος χρόνος να έρθει με υγεία και χαρά. Ελπίζω αυτές τις άγιες ημέρες όλοι να είστε με αυτούς που αγαπάτε. Καλές γιορτές.
Σαββούλα
Να είναι όλοι καλά-από υγεία- και να υπάρχει ειρήνη στους συνανθρώπους μας. να γίνεται διανομή φαγητού στους άστεγους και να δώσουμε χρήματα για να αγοραστούν φάρμακα για τα παιδιά που πεθαίνουν
Νίκος
Να είστε όλοι χαρούμενοι, ευτυχισμένοι και γεροί και ο καινούριος χρόνος να σας φέρει ειρήνη και πολλά καλά.
Όλγα-Μαρία
Αυτά τα Χριστούγεννα όλοι οι άνθρωποι και οι οικογένεια μου να είναι καλά.
Καλά Χριστούγεννα
Χρύσα
Μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου να έχουν σπίτι. Να μην υπάρχει πόλεμος στο κόσμο και όλοι οι ΄λανθρωποι να έχουν οικογένεια.Καλά Χριστούγεννα σε όλα τα παιδιά του κόσμου.
Μάριος Ζ.
Ευχές από την Ε1
Εύχομαι ευτυχία, αγάπη, ειρήνη και ότι άλλο χρειάζονται οι άνθρωποι για να ζήσουν με ασφάλεια.
Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές σε όλο το κόσμο.
Αλεξάνδρα
Χρόνια πολλά σε όλους να είστε δυνατοί γεροί και ευτυχισμένοι το νέο έτος
Δημήτρης
Merry Christmas
Frohe Weihnuchten
Χρόνια πολλά σε όλους.
Ευτυχισμένο το νέο έτος
Καλά Χριστούγεννα
Μαγδαλένα
Εύχομαι καλά Χριστούγεννα σε όλους μα υγεία, αγάπη, ευτυχία
Ελένη-Ευρυδίκη-Γιώργος-Άννα-Χάρης
Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και χαρά, όλοι οι άνθρωποι να έχουν ένα ζεστό σπίτι για το τσουχτερό κρύο, φαγητό και παιχνίδια για τα παιδιά για ένα καλύτερο αύριο.
Μαρία
Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές σε όλο το κόσμο.
Αλεξάνδρα
Χρόνια πολλά σε όλους να είστε δυνατοί γεροί και ευτυχισμένοι το νέο έτος
Δημήτρης
Merry Christmas
Frohe Weihnuchten
Χρόνια πολλά σε όλους.
Ευτυχισμένο το νέο έτος
Καλά Χριστούγεννα
Μαγδαλένα
Εύχομαι καλά Χριστούγεννα σε όλους μα υγεία, αγάπη, ευτυχία
Ελένη-Ευρυδίκη-Γιώργος-Άννα-Χάρης
Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και χαρά, όλοι οι άνθρωποι να έχουν ένα ζεστό σπίτι για το τσουχτερό κρύο, φαγητό και παιχνίδια για τα παιδιά για ένα καλύτερο αύριο.
Μαρία
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Χιονισμένα Χριστούγεννα
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
Πάμε Θέατρο;
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΥΡΙΕ ΣΚΡΟΥΤΖ
Την Παραμονή των Χριστουγέννων, επιστρέφοντας σπίτι του, ένας τσιγκούνης στριμένος γέρος, θα δεχτεί την επίσκεψη τριών φαντασμάτων, τα οποία θα τον ταξιδέψουν στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, προσπαθώντας να τον κάνουν να δει την όμορφη πλευρά της ζωής και να αλλάξουν τη διαγραφόμενη πορεία του…
ΤΟ ΣΚΛΑΒΙ
Ένα βασιλόπουλο βλέπει τη ζωγραφιά μιας βασιλοπούλας που κρατάει ένα γαλάζιο ρόδο, την ερωτεύεται και ξεκινάει να την βρει στα πέρατα του κόσμου. Στο ταξίδι, που είναι μακρύ και επικίνδυνο, τον συνοδεύει ο αδερφός του, νόθος γιος του βασιλιά, παιδί μια σκλάβας. Η βασιλοπούλα όμως δεν ερωτεύεται το βασιλόπουλο αλλά το "Σκλαβί" που ποτέ δε θα παραδεχτεί πως την αγάπησε.
Οι μαθητές του σχολείου μας παρακολούθησαν την παράσταση Καλά Χριστούγεννα Κύριε Σκρούτζ.
Οι μαθητές της Γ και Ε τάξης την παράσταση Το Σκλαβί.
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010
Ασφάλεια στο διαδίκτυο
Εντυπώσεις - Παρατηρήσεις - Πιθανή συνέχεια της ιστορίας του μικρού Νικόλα που βρίσκεται στην σελίδα
Ασφάλεια στο διαδίκτυο
http://www.e-yliko.gr/htmls/Safety/getsafe/pupil.htm
Η ιστορία έχει τίτλο το Απέραντο Δάσος
Η Ιστορία του Νικόλα μου άρεσε πολύ. Μου μετέφερε πολύ σημαντικά μηνύματα.Να προσέχω πολύ όταν "σερφάρω ' στο διαδίκτυο.Να μην δέχομαι μηνύματα από αγνώστους γιατί μπορεί να μεταφέρουν κάποιο ιό.
Και τελευταίο και σημαντικότερο να μην δίνω τα στοιχεία μου και τον κωδικό του υπολογιστή μου σε κανέναν.
Είναι μηνύματα που πρέπει να διαδοθούν σε όλα τα παιδιά για να ' σερφάρουν ' με ασφάλεια στο διαδίκτυο.
Στ 2 Σαβ. Χιδ.
Ασφάλεια στο διαδίκτυο
http://www.e-yliko.gr/htmls/Safety/getsafe/pupil.htm
Η ιστορία έχει τίτλο το Απέραντο Δάσος
Η Ιστορία του Νικόλα μου άρεσε πολύ. Μου μετέφερε πολύ σημαντικά μηνύματα.Να προσέχω πολύ όταν "σερφάρω ' στο διαδίκτυο.Να μην δέχομαι μηνύματα από αγνώστους γιατί μπορεί να μεταφέρουν κάποιο ιό.
Και τελευταίο και σημαντικότερο να μην δίνω τα στοιχεία μου και τον κωδικό του υπολογιστή μου σε κανέναν.
Είναι μηνύματα που πρέπει να διαδοθούν σε όλα τα παιδιά για να ' σερφάρουν ' με ασφάλεια στο διαδίκτυο.
Στ 2 Σαβ. Χιδ.
Πάπυροι.Το facebook των αρχαίων
Ο πάπυρος (λατ. papyrus) ήταν κοινό υλικό γραφής σε ολόκληρη την κλασική Αρχαιότητα και κατασκευαζόταν από το φυτό πάπυρος. Τα αρχαιότερα δείγματα παπύρου, με ιερογλυφική γραφή, χρονολογούνται από το 3.000 π.Χ.. Εικονίζονται όμως κύλινδροι από πάπυρο σε παραστάσεις αιγυπτιακών ναών που είναι ακόμη παλαιότερες. Αρχικά οι Έλληνες δεν έκαναν εισαγωγή παπύρου από την Αίγυπτο, αλλά τον αγόραζαν από τους Φοίνικες. Από εκεί, κατά την άποψη μερικών ερευνητών, προήλθε μια άλλη ονομασία του παπύρου, Βύβλος, από μια πόλη της Φοινίκης που ήταν σημαντικό κέντρο εμπορίας παπύρου.
Ο πάπυρος έφθανε στο εμπόριο με τη μορφή ρολών, οι οποίοι τυλίγονταν σε ένα ξύλινο κοντάρι, καθώς είχαν την ελαστικότητα που ήταν αναγκαία για ένα αρχαίο βιβλίο, το οποίο έπρεπε συχνά να ξετυλίγεται και να τυλίγεται.
Πάνω στον πάπυρο έγραφαν κατά στήλες με ένα μυτερό καλάμι βουτηγμένο σε μελάνι, τις περισσότερες φορές μόνο από την εσωτερική όψη και σπανιότερα στις δύο όψεις.
Ομάδες ΣΤ2
Τα παιδιά της Εδέμ.
Ατρόμητοι Κατακτητές.
Μυστικοί Πράκτορες.
Κεραυνοί του Δια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Τ.Ε1
Ο Πάπυρος
Στις όχθες του Νείλου στην Αίγυπτο φυτρώνει ένα φυτό που μοιάζει κάπως με το καλάμι. Αυτό είναι ο πάπυρος. Απ' αυτό, εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια, οι Αιγύπτιοι έπαιρναν την πρώτη ύλη γραφής. Έκοβαν τον φλοιό του κορμού σε λεπτές λωρίδες τις οποίες ένωναν μεταξύ τους και σχημάτιζαν πλατιές και μακριές ταινίες. Βάζοντας δύο στρώματα το ένα πάνω στο άλλο δημιουργούσαν μια εύκαμπτη και επίπεδη επιφάνεια που την στέγνωναν και τη βερνίκωναν.
Καθεμιά από αυτές ήταν ένα φύλλο. Κολλούσαν ύστερα με άμυλο καμιά εικοσαριά τέτοια φύλλα, το ένα μετά το άλλο και ύστερα , με μελάνι και μυτερά καλαμάκια, έγραφαν τους λογαριασμούς τους, τις προσευχές τους, τις ιστορίες τους. Η δυνατότητα αυτή άφησε έντονα ίχνη στην κοινωνική ζωή των Αιγυπτίων.
Ο πάπυρος ως υλικό γραφής διαδόθηκε σε όλους τους κατοίκους της Μεσογείου, φυσικά και στην Ελλάδα με την Αίγυπτο όμως να έχει το μονοπώλιο της παραγωγής και της διακίνησής του.
Τα βιβλία από πάπυρο είχαν μορφή κυλινδρική αφού την πλατιά παπύρινη ταινία την τύλιγαν σε ρολό, δίνοντάς της έτσι τη μορφή κυλίνδρου. Το κείμενο στον πάπυρο γραφόταν σε στήλες κάθετες προς το μήκος της ταινίας και καθεμιά από αυτές τις στήλες την έλεγαν σελίδα.
Η χρήση του παπύρου σαν γραφική ύλη διατηρήθηκε ως τον έβδομο αιώνα μετά Χριστόν. Η γη της Αιγύπτου με το ξηρό της κλίμα διατήρησε όλους σχεδόν τους παπύρους που γνωρίζουμε σήμερα.
Μαγδαλένα Λ. Ε1
Φωτογραφίες δημοσίευσαν η Στέλλα και ο Παναγιώτης
Χουχουνάκι-Πάρης και Σία
Το χουχουνάκι είναι ένα λούτρινο ζωάκι που συνοδεύεται από ένα ημερολόγιο.
Το λούτρινο ζωάκι της τάξης μας Γ1 του 8Δ.Σ. είναι ο Πάρης ο Βατραχούλης και η φίλη του η Σία η Πασχαλίτσα που βρίσκεται στο μπράτσο του. Ο Πάρης ζούσε στην κοντινή λίμνη Κορώνεια αλλά επειδή τα νερά της μολύνθηκαν ζήτησε βοήθεια από τα παιδιά της τάξης μας.
Διαβάστε την ιστορία του στην σελίδα http://xouxounaki.blogspot.com
και μάθετε πως πέρασε κατά την διάρκεια της φιλοξενίας του
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010
17Νοέμβρη
Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς δικτατορίας στη χώρα.
Το πρωί 14 Νοεμβρίου του 1973 οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου, όπως είχε ανακοινώσει το καθεστώς.
Όσο περνούσε η μέρα άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές στο Πολυ-τεχνείο, αλλά και άλλοι που πληροφορήθηκαν το νέο.Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του Πολυτεχνείου. Οι πόρτες έκλεισαν και από τότε άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης. Το πρώτο βήμα ήταν η εκλογή Συντονιστικής Επιτροπής, στην οποία μετείχαν 22 φοιτητές και 2 εργάτες, με σκοπό να καθοδηγήσει τον αγώνα. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν επιτροπές σε όλες τις σχολές για να οργανώσουν την κατάληψη και την επικοινωνία με την ελληνική κοινωνία.
Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει.
Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος κήρυξε στρατιωτικό νόμο, αλλά στις 25 Νοεμβρίου ανατράπηκε με πραξικόπημα. Πρόεδρος ορίστηκε ο αντιστράτηγος Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος.
Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο Γκιζίκης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση
Ε1 τάξη
Το πρωί 14 Νοεμβρίου του 1973 οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου, όπως είχε ανακοινώσει το καθεστώς.
Όσο περνούσε η μέρα άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές στο Πολυ-τεχνείο, αλλά και άλλοι που πληροφορήθηκαν το νέο.Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του Πολυτεχνείου. Οι πόρτες έκλεισαν και από τότε άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης. Το πρώτο βήμα ήταν η εκλογή Συντονιστικής Επιτροπής, στην οποία μετείχαν 22 φοιτητές και 2 εργάτες, με σκοπό να καθοδηγήσει τον αγώνα. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν επιτροπές σε όλες τις σχολές για να οργανώσουν την κατάληψη και την επικοινωνία με την ελληνική κοινωνία.
Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει.
Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος κήρυξε στρατιωτικό νόμο, αλλά στις 25 Νοεμβρίου ανατράπηκε με πραξικόπημα. Πρόεδρος ορίστηκε ο αντιστράτηγος Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος.
Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο Γκιζίκης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση
Ε1 τάξη
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010
Τι όφελος θα είχες εάν τα μαθήματα στο σχολείο γίνονταν με υπολογιστές;
Τι θα έκανες με το χρόνο που αφιερώνεις στον υπολογιστή και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια έαν δεν υπήρχαν;
Θα μπορούσα να παίζω περισσότερες ώρες με τους φίλους μου και να μην είμαι κλεισμένος
μέσα στο σπίτι μόνος μου!
Θα είχα περισσότερο χρόνο να παρακολουθώ διάφορες εκδηλώσεις, να πηγαίνω στο γήπεδο να βλέπω την αγαπημένη μου ομάδα! Επίσης θα μπορούσα να επισκέπτομαι πιο συχνά φίλους και συγγενείς που ζουν σε άλλες πόλεις ή χωριά!
Άγγελος Μπουζ.
Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010
Παραδοσιακά παιχνίδια
Παρατηρώντας τους συμμαθητές μας στα διαλείμματα διαπιστώσαµε ότι αρκετοί απ’ αυτούς έπαιζαν κάποια διαχρονικά παραδοσιακά παιχνίδια, τα πιο γνωστά, κουτσό, κυνηγητό, κρυφτό, κλέφτες κι αστυνόµοι, αγαλµατάκια ακούνητα κ.ά. Σκεφτήκαµε, λοιπόν, να συζητήσουµε σχετικά µ’ αυτά τα παιχνίδια, να µάθουµε ποια µπορούμε να παίξουμε στην αυλή του σχολείου και να γνωρίσουμε και νέα. Έτσι αποφασίσαμε να καταγράψουμε κάποια παιχνίδια και μερικά λαχνίσματα και να τα παρουσιάσουμε στην εφημερίδα μας
ΤΖΑΜΙ
Χωριζόμαστε σε δύο ομάδες. Βάζουμε τα 7 πλατιά κεραμμυδάκια σε ένα μικρό κύκλο το ένα πάνω στο άλλο. Από εκείνο το σημείο μετράμε επτά βήματα και χαράζουμε μια γραμμή. Η μία ομάδα στέκεται πίσω από τη γραμμή και η άλλη
πίσω από τα κεραμμυδάκια. Η ομάδα που είναι πίσω από την γραμμή παίρνει την μπάλα και προσπαθεί με κάθε παίκτη ξεχωριστά να ρίξει τα κεραμμυδάκια. Σε περίπτωση που κανείς δεν το πετύχει αυτό οι ομάδες αλλάζουν ρόλους.
Αν κάποιος ρίξει τα κεραμμυδάκια , η ομάδα του απλώνεται γύρω από αυτά προσπαθώντας να τα βάλει πάλι το ένα πάνω στο άλλο. Η άλλη ομάδα προσπαθεί να τους χτυπήσει με την μπάλα για να τους βγάλει από το παιχνίδι και να τους εμποδίσει
να στήσουν τα κεραμμυδάκια. Όποιος παίχτης καταφέρει να στήσει τα κεραμμυδάκια φωνάζει ....ΤΖΑΜΙ.... και το παιχνίδι τελειώνει με νικήτρια την ομάδα του.
Σαββούλα Χιδ.
ΤΟ ΤΣΑΛΙΚΟ
Χωριζόμαστε σε δύο ομάδες. Παίρνουμε ένα ξύλο 10εκ.,που το λέγαμε Τσάλικο, το πελεκάγαμε και από τις δύο μεριές αντίθετα. Ανοίγαμε μια μικρή λακκούβα στο χώμα. Παίρνουμε και μια βέργα 50εκ.
Παίρναμε το Τσάλικο και το τοποθετούσαμε στην τρύπα με την μια μύτη του να είναι έξω από την τρύπα διαγώνια. Χτυπούσαμε με τη βέργα την μύτη που ήταν έξω από την τρύπα και ο Τσάλικος πεταγόταν στον αέρα. Η άλλη ομάδα που ήταν από την άλλη μεριά έπρεπε να τον πιάσουν στον αέρα .Άμα ώμος του έπεφτε έπρεπε να πετάξουν τον Τσάλικο από την γραμμή που είχαν χαράξει. Έπρεπε να πετύχουν την βέργα, που είχαν στήσει η άλλη οριζόντια πάνω στη λακκούβα, για να κερδίσουν αλλιώς
Θρασύβουλος
Μακριά γαϊδούρα
Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Η «μάνα» της ομάδας που «τα φυλάει», στέκεται με την πλάτη στηριγμένη σε έναν τοίχο κι όλα τα άλλα παιδιά, σκυμμένα και πιασμένα γερά το καθένα από τη μέση του μπροστινού του, με το κεφάλι προφυλαγμένο κάτω από τη μασχάλη του, σχηματίζουν τη «μακριά γαϊδούρα». Με το σύνθημα, τα άλλα παιδιά παίρνουν φόρα και πηδάνε πάνω στις ράχες των σκυμμένων. Όταν σκαρφαλώσουν όλα, η μάνα αρχίζει και μετράει, ενώ τα σκυμμένα παιδιά κάνουν ότι μπορούν για να ρίξουν τους καβαλάρηδες. Αν, πριν τελειώσει το μέτρημα, κάποιο παιδί χάσει την ισορροπία του και πέσει ή έστω ακουμπήσει το πόδι του κάτω, καίγεται και μαζί του όλη η ομάδα του, παίρνει τη θέση της άλλης.
Όλγα Μαρία Στέπ.
Το λιγκρί
Το λιγκρί ήταν ένα ξυλαράκι που είχε περίπου μήκος 20 εκατοστά. Το έβαζαν να ακουμπά πάνω σε δυο πέτρες που απείχαν λίγο η μια από την άλλη. Ένα παιδί κρατώντας μια στενή σανίδα προσπαθούσε να το πετάξει μακριά. Αν τα άλλα παιδιά το έπιαναν με τα δυο χέρια έπαιρναν 10 βαθμούς, αν το έπιαναν με το δεξί 20 ,με το αριστερό 40 και αν το έπιαναν ανάμεσα με τα δυο τους δάχτυλα έπαιρναν 80 βαθμούς.
Διονυσία Κουτ. ΣΤ'2.
Η Τσουλέγκρα
Η τσουλέγκρα παίζεται με δύο ξύλα, ένα μεγάλο και ένα μικρό που στις δύο του άκρες ήταν πελεκημένο. Με το μεγάλο ξύλο πετούσαμε μακριά το μικρό ξύλο το οποίο προσπαθούσαν να πιάσουν τα παιδιά που ήταν απέναντι. Αν το έπιαναν, συνέχιζε άλλος παίχτης. Αν όχι, πετούσαν την τσουλέγκρα από το σημείο που είχε σταματήσει για να χτυπήσουν το μεγάλο ξύλο που είχε τοποθετηθεί στο αρχικό σημείο. Αν δεν το χτυπούσαν, ο παίχτης χτυπούσε την τσουλέγκρα τρεις φορές, όσο πιο μακριά μπορούσε. Στη συνέχεια, μετρούσαν με βήματα την απόσταση της τσουλέγκρας και έτσι αναδεικνύονταν ο νικητής.
Μαρίνα Σωτηρία Τουφ. ΣΤ΄ 2
Λαχνίσματα
περνά περνά η Μέλισσα. Και πάει, περνά η μέλισσα και τα μελισσόπουλα και τα παιδόπουλα.
Σαββούλα, Θεωδόρα, Μάριος Ζ., Κυριακή, Θρασύβουλος.
Κοπερτί το κοπερτί τάπι τάπι ρούσι, κοπερτί το κοπερτί τάπι τάπι γκρι.
Όλγα Μαρία Στεπ. Γιώργος Ροδ.
Σι μαριάμ μαριάμ μαριάμ, σι ντορεμί μακαρό μακαρό, λέω λέω τιπ τιπ τιπ, σι μαριάμ ουάν του θρι.
Όλγα Μαρία Στεπ, Μαρίνα Τουφ, Νίκος Ροδ, Μάριος Χοτζ.
Ο Καρακατσάνης μπήκε στο τηγάνι κι έσπασε τα αυγά! αυγά τηγανιτά; Γιατί Καρακατσάνη μπήκες στο τηγάνι κι έσπασες τα αυγά, αυγά τηγανιτά;
Όλγα Μαρία Στεπ.
Ένι μένι ντου ντου μένι τρία ρομ καζακόμ πιφ τα λεβάντα πιφ.
Όλγα Μαρία Στεπ, Πέννυ Σαμ.
Τζένη Καρέζη, Κώστας Κακαβάς, Αλίκη Βουγιουκλάκη βγαίνω και τα φυλάς!
Μαρίνα Σωτηρία Τουφ.
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
Τι είναι για μένα το διαδίκτυο
Ένα εργαλείο που είναι χρήσιμο, όταν το χρησιμοποιούμε σωστά. Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για μόρφωση, αλλά και διασκέδαση. Ακόμη μπορούμε να συζητήσουμε με φίλους μέσω του διαδικτύου.
Όλγα Στεπ. ΣΤ2
Είμαι ο Θρασύβουλος.Το διαδίκτυο για μένα είναι ένας τομέας στον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να βρει πληροφορίες και να παίξει διάφορα παιχνίδια.Μπόρεις ακόμα να μιλήσει με φίλους,να βρει εισιτήρια για να ταξιδέψει και να πουλήσει ενα ακίνητο.
θρασυβουλος Καρ. ΣΤ2
ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΝΑ ΜΕΣΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΓΗΣ,ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΝ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΣΟΥ,ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙΣ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ!!!!!
ΣΑΒΒΟΥΛΑ ΧΙΔ.!!ΣΤ2
Για μένα το διαδίκτυο είναι ένα ευχάριστο πρόγραμμα,όπου διασεδάζω πολύ και μαθαίνω καινούρια πράγματα.
Μαρίνα-Σωτηρία Τούφ.ΣΤ2
Κατά τη γνώμη μου το διαδίκτυο είναι ένα μέσο επικοινωνίας και ψυχαγωγίας. Μέσα από αυτό μπορούμε να βρούμε χρήσιμες πληροφορίες αλλά και να περάσουμε την ώρα μας ευχάριστα. Όμως μπορεί χρησιμοποιώντας πολλές ώρες αυτό το μέσο να αποκοπείς από τους φίλους σου και από τα κλασικά παιχνίδια της ηλικίας σου.
Διονυσία Κουτ.ΣΤ'2
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΟΜΙΛΙΑΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΒΛΕΠΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΕΞΩΤΙΚΑ ΜΕΡΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΩ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
ΠΕΝΝΥ ΣΑΜ.ΣΤ2
Για μένα το διαδίκτυο είναι ένα χρήσιμο εργαλείο γιατί μπορούμε να βρίσκουμε πληροφορίες , μπορούμε να μιλάμε από το internet αλλά και να βλέπουμε τον άλλον. Επίσης είναι επικίνδυνο όταν δεν ξέρουμε να το χρησιμοποιούμε για αυτό πρέπει να μας δείξει ένας ειδικός ή να συμβουλευτούμε τις οδηγίες του.
Αλεξάνδρα Καρ. Ε΄1
Για μένα το διαδίκτυο είναι ένα εργαλείο με το οποίο μαθαίνω και ανακαλύπτω καινούρια πράγματα αλλά και διασκεδάζω μαζί του! Μπορώ να παίξω, να ακούσω μουσική αλλά και να μιλήσω με φίλους!
Στέλλα Δομ.Ε1
Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010
Παρασκευή 21 Μαΐου 2010
Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα
H τάξη μας επισκέφτηκε το Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα στην οδό Προξένου Κορομηλά . Πρόκειται για ένα αξιόλογο μουσείο που παρουσιάζει την ιστορία του μακεδονικού αγώνα και τις προσπάθειες που έκαναν οι Έλληνες για την ελευθερία της Μακεδονίας.
Το μουσείο στεγάζεται στον χώρο του τότε ελληνικού προξενείου δίπλα στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Εκεί μπορεί να δει κανείς στολές και καθημερινά αντικείμενα της εποχής, φωτογραφίες και ένα βίντεο με θέμα τους Μακεδονομάχους. Όλα όσα είδαμε ήταν εντυπωσιακά και η ξενάγηση μας έκανε να νοιώσουμε τον θαυμασμό και την υπερηφάνεια που αρμόζει στους Έλληνες !!!!
Παπάζη Θεοδώρα
Προβοπούλου Ιωάννα
Το μουσείο στεγάζεται στον χώρο του τότε ελληνικού προξενείου δίπλα στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Εκεί μπορεί να δει κανείς στολές και καθημερινά αντικείμενα της εποχής, φωτογραφίες και ένα βίντεο με θέμα τους Μακεδονομάχους. Όλα όσα είδαμε ήταν εντυπωσιακά και η ξενάγηση μας έκανε να νοιώσουμε τον θαυμασμό και την υπερηφάνεια που αρμόζει στους Έλληνες !!!!
Παπάζη Θεοδώρα
Προβοπούλου Ιωάννα
Πέμπτη 13 Μαΐου 2010
Επίσκεψη στο Τεχνικό Μουσείο
Τετάρτη 12 Μαΐου 2010
Είμαστε ότι τρώμε ή τρώμε ότι είμαστε;
Το 50% των θανάτων από ασθένειες, εξαρτάται ή τουλάχιστον σχετίζετε με την διατροφή.
Σήμερα είναι σαφές ότι οι διάφορες τροφικές ουσίες που καταναλώνουμε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λίπη, άλατα κ.ά.εμπλέκονται σε αντιδράσεις από τις οποίες εξαρτώνται οι ισορροπίες, διεργασίες αποτοξίνωσης και τελικά η συνολική κατάσταση υγείας και ευεξίας του οργανισμού μας.
Πιο συγκεκριμένα θεωρείται ότι η συγκέντρωση στον οργανισμό κάποιων τροφικών στοιχείων π.χ. φολικό οξύ, νιασίνη, βιταμίνες Β12 και Ε κ.ά. αποτελούν ασπίδα προστασίας για την ακεραιότητα του DNA μας.
Ενώ τρία τουλάχιστον ιχνοστοιχεία που περιέχονται σε κάποιες τροφές, ριβοφλαβίνη, παντοθενικό οξύ, βιοτίνη, ίσως σε μεγάλες συγκεντρώσεις να διευκολύνουν τη συχνότητα των γονιδιακών βλαβών.
Σχετικά με τις διαιτολογικές μας συνήθειες προκύπτει ένα εύλογο αλλά βασανιστικό ερώτημα:
μέχρι που φτάνει η επιρροή και η εξουσία των γονιδίων και που αρχίζει η επιρροή του περιβάλλοντος.
Με άλλα λόγια είμαστε ότι τρώμε ή τρώμε ότι είμαστε; ΄Αρθρο του Σπύρου Μανουσέλη
Εσείς τι λέτε; Γράψτε τις απόψεις σας.
Σήμερα είναι σαφές ότι οι διάφορες τροφικές ουσίες που καταναλώνουμε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λίπη, άλατα κ.ά.εμπλέκονται σε αντιδράσεις από τις οποίες εξαρτώνται οι ισορροπίες, διεργασίες αποτοξίνωσης και τελικά η συνολική κατάσταση υγείας και ευεξίας του οργανισμού μας.
Πιο συγκεκριμένα θεωρείται ότι η συγκέντρωση στον οργανισμό κάποιων τροφικών στοιχείων π.χ. φολικό οξύ, νιασίνη, βιταμίνες Β12 και Ε κ.ά. αποτελούν ασπίδα προστασίας για την ακεραιότητα του DNA μας.
Ενώ τρία τουλάχιστον ιχνοστοιχεία που περιέχονται σε κάποιες τροφές, ριβοφλαβίνη, παντοθενικό οξύ, βιοτίνη, ίσως σε μεγάλες συγκεντρώσεις να διευκολύνουν τη συχνότητα των γονιδιακών βλαβών.
Σχετικά με τις διαιτολογικές μας συνήθειες προκύπτει ένα εύλογο αλλά βασανιστικό ερώτημα:
μέχρι που φτάνει η επιρροή και η εξουσία των γονιδίων και που αρχίζει η επιρροή του περιβάλλοντος.
Με άλλα λόγια είμαστε ότι τρώμε ή τρώμε ότι είμαστε; ΄Αρθρο του Σπύρου Μανουσέλη
Εσείς τι λέτε; Γράψτε τις απόψεις σας.
Παρασκευή 7 Μαΐου 2010
Κατακευές-Γήπεδο Ποδοσφαίρου
Πέμπτη 29 Απριλίου 2010
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
Πες το δικό σου “BRING THEM BACK!”
Στο Βρετανικό Μουσείο φιλοξενούνται χιλιάδες κομμάτια ελληνικών αρχαιοτήτων. Η καμπάνια δε ζητάει την επιστροφή όλων αυτών. Ζητάμε την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα για να επανενωθεί το Μνημείο.
ΕΝΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ
ΟΝΟΜΑ:Αλί Μπουρχαν
ΗΛΙΚΙΑ:30
ΧΩΡΑ:Αλβανία
ΣΠΟΥΔΕΣ:Σχολή καλών τεχνών
ΤΟΠΟΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ:Ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη
Στην Αλβανία είναι πολύ δύσκολο να βρεις δουλεία και υπάρχει μεγάλη φτώχεια.
Είμαι μέλος μιας πολυτεκνης οικογενειας και ο μεγαλύτερος από τα αδερφια έτσι αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα γνωρίζοντας ότι τα πράγματα είναι καλύτερα.
Ήρθα με άλλους συμπατριώτες μου αλλά παράνομα. Στην αρχή πήγα Φλώρινα και εργάστηκα σε ένα χωριό κάνοντας αγροτικές δουλείες. Η στάβλοι και η παλιές αποθήκες ήταν το καταφύγιο μου τα βράδια σκεπτόμουν πως η σπουδές μου δεν έπρεπε να παν χαμένες. Έτσι αφού συγκέντρωσα τα χρήματα πήγα και έβγαλα τα απαραίτητα χαρτιά για να εμαι νόμιμος τώρα πλέον δουλεύω σε παιδικούς σταθμούς και παιδότοπους ζωγραφίζοντας κινούμενα σχεδία. Είναι μια δουλεία που μου αρέσει και που διώχνει το ταλέντο μου. Επίσης κατάφερα να πάρω και ένα αυτοκίνητο και να μένω σε ένα πολύ ωραίο διαμέρισμα.
Ο Αλί έκανε καλά που ήρθε στην χωρά μας αφού η χωρά του δεν μπορούσε να του προσφέρει αυτά που ήθελε. Έχει αφοσιωθεί σε αυτό που αγαπαει και ελπίζει σε ένα καλύτερο κόσμο.
Νίκος Μπάσμας
ΗΛΙΚΙΑ:30
ΧΩΡΑ:Αλβανία
ΣΠΟΥΔΕΣ:Σχολή καλών τεχνών
ΤΟΠΟΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ:Ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη
Στην Αλβανία είναι πολύ δύσκολο να βρεις δουλεία και υπάρχει μεγάλη φτώχεια.
Είμαι μέλος μιας πολυτεκνης οικογενειας και ο μεγαλύτερος από τα αδερφια έτσι αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα γνωρίζοντας ότι τα πράγματα είναι καλύτερα.
Ήρθα με άλλους συμπατριώτες μου αλλά παράνομα. Στην αρχή πήγα Φλώρινα και εργάστηκα σε ένα χωριό κάνοντας αγροτικές δουλείες. Η στάβλοι και η παλιές αποθήκες ήταν το καταφύγιο μου τα βράδια σκεπτόμουν πως η σπουδές μου δεν έπρεπε να παν χαμένες. Έτσι αφού συγκέντρωσα τα χρήματα πήγα και έβγαλα τα απαραίτητα χαρτιά για να εμαι νόμιμος τώρα πλέον δουλεύω σε παιδικούς σταθμούς και παιδότοπους ζωγραφίζοντας κινούμενα σχεδία. Είναι μια δουλεία που μου αρέσει και που διώχνει το ταλέντο μου. Επίσης κατάφερα να πάρω και ένα αυτοκίνητο και να μένω σε ένα πολύ ωραίο διαμέρισμα.
Ο Αλί έκανε καλά που ήρθε στην χωρά μας αφού η χωρά του δεν μπορούσε να του προσφέρει αυτά που ήθελε. Έχει αφοσιωθεί σε αυτό που αγαπαει και ελπίζει σε ένα καλύτερο κόσμο.
Νίκος Μπάσμας
Πέμπτη 22 Απριλίου 2010
Ναρκωτικά και νέοι
Τα ναρκωτικά είναι μία από τις βλαβερές συνήθειες (κάπνισμα ,αλκοόλ και ναρκωτικά) τα οποία όχι μόνο βλάπτουν τον οργανισμό μας, αλλά μπορούν και να μας σκοτώσουν . Και όλα αυτά ξέροντας ότι τα παίρνουμε εμείς οι ίδιοι ότι δηλαδή εμείς σκοτώνουμε την ίδια μας τη ζωή. Εμείς όμως ας συγκεντρωθούμε στα ναρκωτικά τα οποία είναι το θέμα που μας απασχολεί όλους μας.
Δυστυχώς κάποια παιδιά αρχίζουν να παίρνουν δόσεις από τα ναρκωτικά μόλις από 13 ετών . Κλέβουν ανθρώπους ,αυτοκίνητα, σπίτια για να έχουν λεφτά και να μπορέσουν να πάρουν όση περισσότερη δόση μπορούν .Οι πιο πολλοί που τα δοκιμάζουν λένε ‘’εντάξει , για μια φορά τι θα πάθω’’ και η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ‘’πολλά ‘’¨1.Γιατί μετά δεν θα μπορείς να σταματήσεις θέλεις και άλλο. 2. Γίνεσαι μέχρι και κλέφτης για να πάρεις τη δόση σου .3.Απομακρύνεσαι από όλους και από όλα επειδή σε δημιουργεί μια στεναχώρια , μετά από λίγες ώρες φρυκτό πονοκέφαλο και δεν θες να πας πουθενά ούτε να δεις κανένα.
Τα τελευταία περίπου 4 χρόνια έχουν γίνει οργανώσεις οι οποίες βοηθούν τους ναρκομανής να ξεπεράσουν αυτή την τρέλα (ας το πούμε). Τα αποτελέσματα κάποια είναι θετικά και κάποια αρνητικά . Οι γονείς τις περισσότερες φορές συνοδεύουν τα παιδιά τους για να ακούσουν συμβουλές από ειδικούς για να μπορέσουν και αυτή με τη θέση τους να τους βοηθήσουν . Επίσης στις οργανώσεις αυτές ανοίγουν και οι γονείς την καρδιά τους και λένε ‘’Πώς αφήσαμε το παιδί μας να πέσει στα ναρκωτικά ‘’ , ‘’ Πως μπορέσαμε να το αφήσουμε το παιδί μας έτσι ‘’.
Ελπίζω και ελπίζουμε όλοι με την πάροδο του χρόνου να σταματήσουν αυτοί οι νέοι και ενήλικες να παίρνουν ναρκωτικά .
Ναι στη ζωή όχι στον αργό θάνατο !!!!!!!
Ιωάννα Προβοπούλου
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010
Συνέντευξη
Συνέντευξη με τον κ. Δημήτρη.
1. Πόσο ετών είστε και τι επάγγελμα κάνετε;
Είμαι 65 ετών και ασχολούμαι με την γεωργία. Καλλιεργώ φασόλια τα οποία και εμπορεύομαι. Εδώ, στην Καστοριά, το χώμα είναι καλό για φασόλια γι’ αυτό και οι περισσότεροι γεωργοί ασχολούνται με αυτά.
2. Είναι δύσκολο το επάγγελμά σας και τι διαφορές ή ομοιότητες έχει μα τα παλιά χρόνια;
Το επάγγελμα του γεωργού είναι πάντα δύσκολο. Δεν εξαρτάται μόνο από τη προσωπική μας δουλειά αλλά και από τις καιρικές συνθή-κες. Βέβαια, τώρα, με όλα τα νέα μηχανήματα που έχουν ανακαλυφθεί μπορώ να πω ότι τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Παλιότερα όλα γίνο-νταν με το χέρι : το σκάψιμο, το φύτεμα, το πότισμα, το μάζεμα. Γι’ αυ-τό και η κούραση ήταν μεγαλύτερη.
3. Τι συνηθίζετε να κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας κ. Δημήτρη;
Από την Άνοιξη ως το Φθινόπωρο ο γεωργός δεν έχει καθόλου ε-λεύθερο χρόνο. Το Χειμώνα πηγαίνουμε κυνήγι και μετά στο καφενείο του χωριού όπου συζητάμε με τους φίλους.
4. Σας αρέσει η ζωή στο χωριό ή όχι;
Η ζωή στο χωριό μου αρέσει πολύ γι’ αυτό και εξακολουθώ να μένω εδώ. Αγαπώ πολύ τα βουνά μας, τα χωράφια, όλη τη γη μας. Τα παιδιά μας βέβαια έχουν φύγει στη πόλη γιατί εκεί είναι οι δουλειές τους κι εκεί μένουν. Αυτό είναι αρκετά θλιβερό, αν σκεφτεί κανείς ότι τα παλιά χρό-νια όλα τα χωριά ήταν γεμάτα από νέους ανθρώπους και όχι μόνο από ηλικιωμένους όπως τώρα.
5. Αν θα θέλατε να αλλάξετε κάτι τι θα ήταν αυτό;
Όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει το ίδιο : να γυρίσουν οι νέοι στα χωριά, να γεμίσουν παιδιά τα σχολεία και φωνές οι άδειοι δρόμοι. Η ζωή δεν είναι μόνο στις πόλεις.
Τρύφωνας Αποστολάκος
1. Πόσο ετών είστε και τι επάγγελμα κάνετε;
Είμαι 65 ετών και ασχολούμαι με την γεωργία. Καλλιεργώ φασόλια τα οποία και εμπορεύομαι. Εδώ, στην Καστοριά, το χώμα είναι καλό για φασόλια γι’ αυτό και οι περισσότεροι γεωργοί ασχολούνται με αυτά.
2. Είναι δύσκολο το επάγγελμά σας και τι διαφορές ή ομοιότητες έχει μα τα παλιά χρόνια;
Το επάγγελμα του γεωργού είναι πάντα δύσκολο. Δεν εξαρτάται μόνο από τη προσωπική μας δουλειά αλλά και από τις καιρικές συνθή-κες. Βέβαια, τώρα, με όλα τα νέα μηχανήματα που έχουν ανακαλυφθεί μπορώ να πω ότι τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Παλιότερα όλα γίνο-νταν με το χέρι : το σκάψιμο, το φύτεμα, το πότισμα, το μάζεμα. Γι’ αυ-τό και η κούραση ήταν μεγαλύτερη.
3. Τι συνηθίζετε να κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας κ. Δημήτρη;
Από την Άνοιξη ως το Φθινόπωρο ο γεωργός δεν έχει καθόλου ε-λεύθερο χρόνο. Το Χειμώνα πηγαίνουμε κυνήγι και μετά στο καφενείο του χωριού όπου συζητάμε με τους φίλους.
4. Σας αρέσει η ζωή στο χωριό ή όχι;
Η ζωή στο χωριό μου αρέσει πολύ γι’ αυτό και εξακολουθώ να μένω εδώ. Αγαπώ πολύ τα βουνά μας, τα χωράφια, όλη τη γη μας. Τα παιδιά μας βέβαια έχουν φύγει στη πόλη γιατί εκεί είναι οι δουλειές τους κι εκεί μένουν. Αυτό είναι αρκετά θλιβερό, αν σκεφτεί κανείς ότι τα παλιά χρό-νια όλα τα χωριά ήταν γεμάτα από νέους ανθρώπους και όχι μόνο από ηλικιωμένους όπως τώρα.
5. Αν θα θέλατε να αλλάξετε κάτι τι θα ήταν αυτό;
Όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει το ίδιο : να γυρίσουν οι νέοι στα χωριά, να γεμίσουν παιδιά τα σχολεία και φωνές οι άδειοι δρόμοι. Η ζωή δεν είναι μόνο στις πόλεις.
Τρύφωνας Αποστολάκος
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
Ουσιαστική συμμετοχή στο χρόνο
Ακόμα Πέντε λεπτά !
Οι άνθρωποι περνούν ένα τεράστιο μέρος της ζωής τους μέσα σε τρία ρήματα
<< έχω >>,<< θέλω >>,<< κάνω >>. Ξεχνούν ότι το << είμαι >> είναι η πηγή της ίδιας της ζωής.
Δεν έχει σημασία η ποσότητα του χρόνου που περνούμε με τους αγαπημένους μας. Αυτό που μετράει, είναι η συμμετοχή μας σ΄ αυτόν. Η δική μας ουσιαστική συμμετοχή, διασφαλίζει την ποιότητα στον χρόνο αυτόν.
Μια φορά και ένα καιρό, σε κάποιο πάρκο, μια γυναίκα κάθισε δίπλα σ΄ έναν άνδρα, στο παγκάκι σε μια παιδική χαρά. << Αυτός εκεί πέρα είναι ο γιος μου >>, είπε, δείχνοντας ένα μικρό αγόρι που φορούσε μια κόκκινη μπλούζα και έκανε τσουλήθρα.
<< Πολύ όμορφο αγόρι>>, είπε ο άνδρας. << Αυτός εκεί με τη μπλε μπλούζα στην κούνια, είναι ο δικός μου γιος >>. Και μετά κοιτάζοντας το ρολόι του , φώναξε το γιο του. Τι λες, μικρέ, πάμε να φύγουμε; >>
Το παιδάκι τον παρακάλεσε: << Σε παρακαλώ, μπαμπά, άλλα πέντε λεπτά. Μόνο πέντε λεπτά>>. Ο άνδρας έγνεψε καταφατικά και το αγοράκι συνέχυσε να χαίρετε το παιχνίδι του. Τα λεπτά πέρασαν και ο πατέρας σηκώθηκε και ξαναφώναξε στον γιο του: << Ώρα να πηγαίνουμε >>.
Ξανά το παιδάκι παρακάλεσε: << Πέντε λεπτά ακόμα, μπαμπά. Μόνο πέντε λεπτά >>. Ο άνδρας χαμογέλασε και είπε: << Εντάξει >>.
<< Μα σίγουρα είστε ένας υπομονετικός πατέρας>>, παρατήρησε η γυναίκα.
Ο άνδρας χαμογέλασε και έπειτα είπε: << Τον μεγαλύτερο γιο μου τον σκότωσε ένας μεθυσμένος οδηγός πέρυσι, ενώ έκανε βόλτα με το ποδήλατο το του εδώ γύρω. Ποτέ δεν είχα περάσει πολύ χρόνο με τον μεγαλύτερο και τώρα θα έδινα τα πάντα για να ήμουν μόνο πέντε λεπτά μαζί του. Έχω πάρει όρκο να μην ξανά κάνω το ίδιο λάθος. Αυτός νομίζει ότι έχει μόνο πέντε λεπτά για να κάνει κούνια, ενώ εγώ έχω ακόμα πέντε λεπτά να τον βλέπω να παίζει >>.
Φίλοι μου, η γλώσσα του παιδιού είναι το παιχνίδι. Μόνο τα παιδία μας διψούν για τα << δώρα >>μας. Αλλά αυτά τα < δώρα >> δεν είναι τα πλαστικά, ηλεκτρονικά η τα ξύλινα παιχνίδια και οι κούνιες.
Το καλύτερο δώρο που ένας γονιός μπορεί να χαρίσει στα παιδία του, είναι η ποιότητα του χρόνου που του αφιερώνει. Είναι η αμέριστη προσοχή του για όση ώρα είναι μαζί. Είναι η απόλυτη συμμετοχή του στη ροη της επικοινωνίας μεταξύ τους. Όλα αυτά, δίνουν την αληθινή ποιότητα στον χρόνο με τα παιδία μας.
Η ποιότητα. Έστω, κι αν πρόκειται για ένα πεντάλεπτο.
Οι άνθρωποι περνούν ένα τεράστιο μέρος της ζωής τους μέσα σε τρία ρήματα
<< έχω >>,<< θέλω >>,<< κάνω >>. Ξεχνούν ότι το << είμαι >> είναι η πηγή της ίδιας της ζωής.
Δεν έχει σημασία η ποσότητα του χρόνου που περνούμε με τους αγαπημένους μας. Αυτό που μετράει, είναι η συμμετοχή μας σ΄ αυτόν. Η δική μας ουσιαστική συμμετοχή, διασφαλίζει την ποιότητα στον χρόνο αυτόν.
Μια φορά και ένα καιρό, σε κάποιο πάρκο, μια γυναίκα κάθισε δίπλα σ΄ έναν άνδρα, στο παγκάκι σε μια παιδική χαρά. << Αυτός εκεί πέρα είναι ο γιος μου >>, είπε, δείχνοντας ένα μικρό αγόρι που φορούσε μια κόκκινη μπλούζα και έκανε τσουλήθρα.
<< Πολύ όμορφο αγόρι>>, είπε ο άνδρας. << Αυτός εκεί με τη μπλε μπλούζα στην κούνια, είναι ο δικός μου γιος >>. Και μετά κοιτάζοντας το ρολόι του , φώναξε το γιο του. Τι λες, μικρέ, πάμε να φύγουμε; >>
Το παιδάκι τον παρακάλεσε: << Σε παρακαλώ, μπαμπά, άλλα πέντε λεπτά. Μόνο πέντε λεπτά>>. Ο άνδρας έγνεψε καταφατικά και το αγοράκι συνέχυσε να χαίρετε το παιχνίδι του. Τα λεπτά πέρασαν και ο πατέρας σηκώθηκε και ξαναφώναξε στον γιο του: << Ώρα να πηγαίνουμε >>.
Ξανά το παιδάκι παρακάλεσε: << Πέντε λεπτά ακόμα, μπαμπά. Μόνο πέντε λεπτά >>. Ο άνδρας χαμογέλασε και είπε: << Εντάξει >>.
<< Μα σίγουρα είστε ένας υπομονετικός πατέρας>>, παρατήρησε η γυναίκα.
Ο άνδρας χαμογέλασε και έπειτα είπε: << Τον μεγαλύτερο γιο μου τον σκότωσε ένας μεθυσμένος οδηγός πέρυσι, ενώ έκανε βόλτα με το ποδήλατο το του εδώ γύρω. Ποτέ δεν είχα περάσει πολύ χρόνο με τον μεγαλύτερο και τώρα θα έδινα τα πάντα για να ήμουν μόνο πέντε λεπτά μαζί του. Έχω πάρει όρκο να μην ξανά κάνω το ίδιο λάθος. Αυτός νομίζει ότι έχει μόνο πέντε λεπτά για να κάνει κούνια, ενώ εγώ έχω ακόμα πέντε λεπτά να τον βλέπω να παίζει >>.
Φίλοι μου, η γλώσσα του παιδιού είναι το παιχνίδι. Μόνο τα παιδία μας διψούν για τα << δώρα >>μας. Αλλά αυτά τα < δώρα >> δεν είναι τα πλαστικά, ηλεκτρονικά η τα ξύλινα παιχνίδια και οι κούνιες.
Το καλύτερο δώρο που ένας γονιός μπορεί να χαρίσει στα παιδία του, είναι η ποιότητα του χρόνου που του αφιερώνει. Είναι η αμέριστη προσοχή του για όση ώρα είναι μαζί. Είναι η απόλυτη συμμετοχή του στη ροη της επικοινωνίας μεταξύ τους. Όλα αυτά, δίνουν την αληθινή ποιότητα στον χρόνο με τα παιδία μας.
Η ποιότητα. Έστω, κι αν πρόκειται για ένα πεντάλεπτο.
Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010
Αστερόσκονη
Μετά από πιεστική απαίτηση του αναγνωστικού μας κοινού η εφημεριδούλα μας ξανακυκλοφορεί, με το 5ο τεύχος,τώρα και σε Blog. Ελπίζουμε να σας αρέσει.
Σας ευχόμαστε καλό Πάσχα και καλή ξεκούραση τις γιορτές.
Μάλλον είναι το τελευταίο μας τεύχος και με αυτό θα σας αποχαιρετήσουμε αφού και εμείς σε 2 περίπου μήνες θα αφήσουμε το δημοτικό σχολείο που μας φιλοξένησε για 6 χρόνια και θα ανοίξουμε τα φτερά μας για το Γυμνάσιο.
Καλή ανάγνωση
Συντακτική ομάδα
Αποστολάκος Τρύφων
Ιωαννίδου Μαρία
Καρράς Χρήστος
Νατσιούλας Αστέρης
Προβοπούλου Ιωάννα
Σκάνερ
Κατή Κατερίνα
Ψάρρας Γιάννης
« TO ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ »
Μμμ… Μύρισε Πάσχα! Λίγο νωρίς βέβαια, αλλά δεν πειράζει. Μαζί του φέρνει τσουρεκάκια, λαμπροκούλουρα, πασχαλιές ευωδιαστές και χαριτωμένες πασχαλίτσες. Φέρνει και άνοιξη…
Το Σάββατο του Λαζάρου οι περισσότεροι από εμάς θα ξεχυθούμε στα χωριά να τραγουδήσουμε στις νοικοκυρές το «Λάζαρο» για να πάρoυμε χαρτζιλίκι, αυγό και τσουρέκι. Τη Μεγάλη Εβδομάδα όλοι θα πάμε στην εκκλησία για να παρακολουθήσουμε την Πορεία του Χριστού προς το Σταυρό. Τη Μεγάλη Πέμπτη θα Τον θρηνήσουμε, τη Μεγάλη Παρασκευή θα προσκυνήσουμε τον τάφο Του. Το Μεγάλο Σάββατο θα γιορτάσουμε με λαμπάδες, μαγειρίτσα, αυγά και βεγγαλικά το χαρμόσυνο γεγονός της Αναστάσεώς Του. Μετά… Την Κυριακή του Πάσχα θα φάμε όλοι οικογενειακά και παραδοσιακά το πατροπαράδοτο κατσικάκι! Το σκέφτομαι και γλείφομαι από τώρα!
Θεοδώρα Παπάζη
Το νερό πηγή ζωής
Η έλλειψη νερού αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας και οι Μεσογειακές χώρες είναι ανάμεσα σε αυτές που υποφέρουν περισσότερο από αυτήν.
Η εξοικονόμηση νερού έχει αναγνωριστεί ως κεντρική προτεραιότητα διεθνώς. Όμως, η έλλειψη ενημέρωσης για τη σημασία του νερού αποτελεί μεγάλο εμπόδιο σε αυτήν την κατεύθυνση. Προγράμματα εκπαίδευσης για τη διαχείριση των υδατικών πόρων έχουν δημιουργηθεί και εφαρμοστεί σε άλλες χώρες, παρόλα αυτά υπάρχει σημαντική έλλειψη παρόμοιας εμπειρίας και κατάλληλου υλικού στις χώρες της ΝΑ Ευρώπης και της Μεσογείου.
22/3 είναι η παγκόσμια μέρα νερού κάντε κάτι κι εσείς
Κάθε σταγόνα είναι πολύτιμη
Κλείστε τις βρύσες μην σπαταλάτε άλλο το νερό χωρίς αυτό δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
ΣΤ2 τάξη 8ου Δ.Σ.
https://sites.google.com/site/toneropegezoes/
Έθιμα του Πάσχα
Πλησιάζουμε σε λίγες εβδομάδες στο Πάσχα . Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν διαφορετικά έθιμα τα οποία , μπορούν κάποια να μας φάνουν περίεργα και άλλα να μας κινήσουν το ενδιαφέρον .Ας δούμε μερικά ….
Στην Πάρο η περιφορά της Μαρπήσσας ,παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς κατά την διάρκειά της ,γίνονται δεκαπέντε περίπου στάσεις .Σε κάθε στάση φωτίζεται και ένα σημείο του βουνού , όπου τα παιδιά ντυμένα Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού , αναπαριστούν σκηνές από την είσοδο από τα Ιεροσόλυμα , την προσευχής στο Όρος των Ελαίων , το Μαρτύριο της Σταύρωσης και την Ανάσταση . Τα Μεσάνυχτα του Μ. Σαββάτου , το νησί γεμίζει από φώτα και τον θόρυβο των αμέτρητων πυροτεχνημάτων .
Στο Μορφόβουνι το Πάσχα γιορτάζετε με παραδοσιακό τρόπο .Το βράδυ της Ανάστασης , οι νέοι καίνε τον ‘’αφανό ‘’ . Την Κυριακή το απόγευμα στην πλατεία του χωριού χορεύεται ο ‘’διπλός χορός ‘’ ή ο ‘’ χορός της αγάπης ‘’ όπως λέγεται .Τη δεύτερη μέρα , αναβιώνει το θρησκευτικό έθιμο ‘’Τα Σίγνα ‘’
Στη Ρεντίνα κάθε Δευτέρα του Πάσχα αναβιώνει το τοπικό έθιμο τα Μπαϊράκια . Κατά την αναβίωση του εθίμου , οι κάτοικοι βγάζουν σε λιτανεία τα λάβαρα και οι πιστοί πλειοδοτούν σε χρήματα για να έχουν τιμή να τα κρατήσουν .Την Κυριακή των Βαΐων τα κορίτσια στη Σωσάνδρα καλοντυμένα κρατούν καλάθια και γυρνούν στα σπίτια. Επειδή η εκκλησία τη μέρα αυτή επιτρέπει το ψάρι τραγουδούν τα παρακάτω κάλαντα …
‘’Βάγια .βάγια των βαγιών
Τρώνε ψάρι και καλιό
Και την άλλη Κυριακή
Τρώνε το ψημένο αρνί
Πληροφορίες = Κατερίνα Κατή
Σύνταξη Πληροφοριών = Κυριακή Τζιώρα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)