Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

27 Ιανουαρίου, είναι η Διεθνής επέτειος της Μνήμης του Ολοκαυτώματος.

Με τον όρο Ολοκαύτωμα περιγράφεται ο υποκινούμενος από το κράτος συστηματικός διωγμός και η γενοκτονία διαφόρων εθνικών,θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών ομάδων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από την Ναζιστική Γερμανία και τουςσυνεργάτες της. Στα αρχικά στοιχεία που συνθέτουν το Ολοκαύτωμα  της Νύχτας των Κρυστάλλων και το Πρόγραμμα Ευθανασίας T-4, τα οποία οδήγησαν στη συνέχεια στα τάγματα θανάτου και στα στρατόπεδα εξόντωσης τα οποία αποτελούσαν μαζική και κεντρικά οργανωμένη προσπάθεια για την εξολόθρευση κάθε μέλους των κοινοτήτων που αποτελούσαν στόχο των Ναζί.

Οι Εβραίοι της Ευρώπης ήταν τα κύρια θύματα του Ολοκαυτώματος, μέσω αυτού που οι Ναζί ονόμαζαν «Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος». Ο αριθμός των θυμάτων του εβραϊκού πληθυσμού συνήθως προσδιορίζεται στα έξι εκατομμύρια, αν και οι τυπικές εκτιμήσεις από τους ιστορικούς για το εύρος των θυμάτων κυμαίνονται από πέντε εκατομμύρια ως και πάνω από έξι εκατομμύρια. Εκτός από τους Εβραίους, περίπου 220.000Ρομά θανατώθηκαν στο Ολοκαύτωμα (μερικές εκτιμήσεις φτάνουν ως και τις 800.000), δηλαδή το 25-50% του ευρωπαϊκού τους πληθυσμού. Άλλες ομάδες που κρίθηκαν «φυλετικά κατώτερες» ή «ανεπιθύμητες» ήταν οι εξής: Σοβιετικοί στρατιώτες και πολίτες αιχμάλωτοι σε κατεχόμενες περιοχές (περιλαμβανομένων των Ρώσων και άλλων Σλάβων),Πολωνοί μη Εβραίοι (3 εκατομμύρια Πολωνοί Εβραίοι και 2 εκατομμύρια Πολωνοί μη Εβραίοι), διανοητικά ασθενείς ή σωματικά ανάπηροι και άλλοι πολιτικοί αντιφρονούντες, συνδικαλιστές. Αν συνυπολογιστούν και αυτές οι πληθυσμιακές ομάδες, ο αριθμός των θυμάτων ανεβαίνει σημαντικά. Κάποιες εκτιμήσεις τοποθετούν το συνολικό αριθμό θυμάτων του Ολοκαυτώματος στα 26 εκατομμύρια ανθρώπους, όμως τα 9 έως 11 εκατομμύρια θύματα συνήθως θεωρείται η πιο αξιόπιστη εκτίμηση.
Πηγή: Βικιπαίδεια

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

«Πολίτης του κόσμου: Γιορτάζω στην Ευρώπη, γιορτάζω στον κόσμο»

Στο πλαίσιο του προγράμματος «Πολίτης του κόσμου: Γιορτάζω στην Ευρώπη, γιορτάζω στον κόσμο» οι μαθητές/τριες της Δ1 έφτιαξαν ένα ταμπλό με Ευρωπαϊκές σημαίες τις οποίες ζωγράφισαν ή κατέβασαν από το διαδίκτυο.

Επίσης, και οι δύο Δ′ δούλεψαν πάνω σε φύλλο εργασίας με τίτλο “Making friends from all around the world”για να μάθουν τη, την εθνικότητα και τη γλώσσα Ευρωπαίων πολιτών. 
Μαρία Εμμανουηλίδου



Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Ταξίδι στον χρόνο

Το ταξίδι στο χρόνο είναι μία ιδέα προερχόμενη από την επιστημονική φαντασία, η οποία αφορά χειρισμό της ροής του χρόνου συνήθως μέσω κάποιας τεχνολογικής εφεύρεσης ("χρονομηχανή"). Όχι σπάνια το ταξίδι στο χρόνο συγχέεται με την κβαντική θεωρία των πολλαπλών συμπάντων, όπου μέσω της χρονομηχανής ο χειριστής της αλλάζει την έκβαση ιστορικών γεγονότων και ο ίδιος έτσι μεταφέρεται σε έναν εναλλακτικό κόσμο με διαφορετική ιστορική εξέλιξη.

Ιστορικό

Ήδη από το 1895, όταν ο Χ. Τζ. Γουέλς άνοιξε το δρόμο με το μυθιστόρημα του "Η Μηχανή του Χρόνου", οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας αξιοποίησαν το θέμα αυτό πολλάκις.
Η άποψη των ανθρώπων για το χρόνο έχει αλλάξει θεαματικά στη διάρκεια των αιώνων. Στους αρχαίους πολιτισμούς συνδεόταν με την εξέλιξη και τη μεταβολή και ήταν εδραιωμένη στους κύκλους και τους ρυθμούς της φύσης.
Αργότερα ο Άγγλος φυσικός σερ Ισαάκ Νεύτων διατύπωσε μια περισσότερο αφηρημένη και μηχανιστική άποψη. «Ο απόλυτος, πραγματικός και μαθηματικός χρόνος, ρέει αδιατάρακτα χωρίς αναφορά σε οποιονδήποτε εξωτερικό παράγοντα». Αυτή η δήλωση εξέφρασε την αντίληψη που αποδέχονταν όλοι οι επιστήμονες επί διακόσια χρόνια. Όλοι συμφωνούσαν, δίχως αμφιβολία, ότι, ανεξάρτητα από τον προτιμώμενο ορισμό, ο χρόνος είναι ίδιος παντού και για όλους. Με άλλα λόγια είναι παγκόσμιος και απόλυτος. Αναπόσπαστα, αυτή η θεώρηση εμπεριέχει την διαίρεση του χρόνου σε τρία μέρη: το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Αυτή είναι η καθιερωμένη αντίληψη για το χρόνο.
Στις αρχές του 20ου αιώνα έγινε σαφές ότι αυτή η θεώρηση του χρόνου δεν μπορούσε να είναι σωστή. Η αποκάλυψη των ατελειών στην κοινή μας αντίληψη περί χρόνου συνδέεται άμεσα με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και τη θεωρία της σχετικότητας. Το έργο του Αϊνστάιν συνέτριψε τη θεώρηση του Νεύτωνα τόσο για το χώρο όσο και για το χρόνο, αφαίρεσε κάθε νόημα από την παγκόσμια διαίρεση του χρόνου σε παρελθόν, παρόν και μέλλον και έστρωσε το δρόμο για το ταξίδι στο χρόνο.
Η θεωρία της σχετικότητας έχει ηλικία περίπου εκατό ετών. Μετά τη δημοσίευσή της, στα 1905, η θεωρία της ειδικής σχετικότητας έγινε αμέσως αποδεκτή από τους φυσικούς, ενώ στις δεκαετίες που ακολούθησαν υπέστη εξαντλητικούς ελέγχους σε πληθώρα πειραμάτων. Σήμερα η επιστημονική κοινότητα συμφωνεί ότι ο χρόνος είναι σχετικός. Η θεωρία της σχετικότητας υπόσχεται ότι μια περιορισμένη μορφή ταξιδιού στον χρόνο είναι σίγουρα εφικτή. Επίσης εκφράζει την ανάλογη βεβαιότητα ότι ένα χωρίς περιορισμούς ταξίδι στο χρόνο, σε οποιαδήποτε εποχή, είναι επίσης δυνατό.

Ο Αϊνστάιν, η σχετικότητα και το ταξίδι στο χρόνο

Στα 1905, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν κατέδειξε πρώτος τη δυνατότητα ενός ταξιδιού στο χρόνο καταρρίπτοντας, αρχικά, τη στερεότυπη εικόνα του χρόνου-σύμφωνα με τον Νεύτωνα- και αντικαθιστώντας την με τη δική του έννοια του σχετικού χρόνου. Ο Αϊνστάιν δημοσίευσε τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας σε ηλικία είκοσι έξι ετών, ενώ εργαζόταν στο Ελβετικό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών. Στον ελεύθερο χρόνο του, ο νεαρός Άλμπερτ μελετούσε τον τρόπο κίνησης του φωτός. Έτσι εντόπισε μια ασυνέπεια ανάμεσα στην κίνηση του φωτός και στην κίνηση των υλικών αντικειμένων. Χρησιμοποιώντας μόνο μαθηματικά "του Λυκείου" έδειξε ότι, αν το φως συμπεριφέρεται με τον τρόπο που υποστήριζαν οι φυσικοί της εποχής, τότε η αδιαμφισβήτητη ιδέα του Νεύτωνα για τον χρόνο είχε πολλές ατέλειες. Με αυτόν τον τρόπο κατέληξε στον κεντρικό ισχυρισμό της θεωρίας της σχετικότητας, σύμφωνα με τον οποίο ο χρόνος είναι ελαστικός και μπορεί να εκταθεί και να συρρικνωθεί μέσω της πολύ γρήγορης κίνησης.
Σύμφωνα με τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας, η ακριβής χρονική διάρκεια μεταξύ δύο καθορισμένων γεγονότων θα εξαρτάται από το πώς συμπεριφέρεται ο παρατηρητής. Το χρονικό διάστημα μεταξύ δύο χτυπημάτων του ρολογιού ίσως είναι μια ώρα αν κάθεται κάποιος ακίνητος, αλλά θα είναι μικρότερο από μια ώρα εάν κινείται. Η χρονική διαφορά είναι απειροελάχιστη –μόλις μερικές εκατοντάδες εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου- πολύ μικρή ώστε να γίνει αντιληπτή από τον κοινό ανθρώπινο νου. Ωστόσο, μπορεί να μετρηθεί από σύγχρονα ρολόγια.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Ιάπωνες επιστήμονες πέτυχαν μετάδοση ηλεκτρικού ρεύματος μέσω του αέρα- Νίκολα Τέσλα, ο πρωτοπόρος φυσικός

1. Η μεγάλη ανακάλυψη των Ιαπώνων
Στις 15 Μαρτίου 1955 ανακοινώθηκε ότι Ιάπωνες ερευνητές κατόρθωσαν να μεταφέρουν ηλεκτρική ενέργεια με ασύρματο τρόπο μέσω του αέρα, καθιστώντας περιττά τα καλώδια.
Το επίτευγμα ανήκει στους επιστήμονες της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης του Διαστήματος (JAXA), που, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, χρησιμοποίησαν μικροκύματα για να κάνουν από έναν πομπό σε έναν δέκτη μετάδοση ρεύματος αρκετού ώστε να ζεστάνει μία κατσαρόλα.

Υπενθυμίζουμε ότι τα μικροκύματα ανήκουν στη μη Ιοντίζουσα Ηλεκτρομαγνητική Ακτινοβολία, με συχνότητες 0,3 έως 300 GHz, τα οποία είναι γνωστά σε όλους μας καθώς χρησιμοποιούνται στα ραντάρ, στην κινητή τηλεφωνία, στο φούρνο μικροκυμάτων κ.ά. 
Αν και η απόσταση ήταν μικρή, μόλις 55 m, και η ισχύς του ρεύματος επίσης μικρή, μόλις 1,8 KW, εντούτοις πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό βήμα, που ανοίγει μεγάλες δυνατότητες για το μέλλον. Τούτο δε, μεταξύ άλλων, γιατί δίνει τη δυνατότητα για την αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο διάστημα και την ασύρματη μετάδοσή της στη Γη.
«Είναι η πρώτη φορά που κάποιος κατάφερε να στείλει σχεδόν δύο κιλοβάτ ηλεκτρικής ενέργειας μέσω μικροκυμάτων σε ένα μικρό στόχο, χρησιμοποιώντας μία συσκευή ελέγχου μεγάλης κατευθυντικότητας» δήλωσε εκπρόσωπος της JAXA, η οποία εδώ και χρόνια εργάζεται για τη δημιουργία διαστημικών σταθμών παραγωγής ρεύματος.
Η διαστημική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με την παραγωγή στη γη, κυρίως γιατί είναι πάντα διαθέσιμη, ανεξαρτήτως καιρού ή ώρας.
Αν και οι δορυφόροι καθώς και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός χρησιμοποιούν την ηλιακή ενέργεια, την οποία μετατρέπουν σε ηλεκτρική, για τις ανάγκες τους, η ασύρματη μετάδοση αυτού του ρεύματος στη γη ώστε να το χρησιμοποιούν ευρέως οι άνθρωποι παραμένει στα επίπεδα επιστημονικής φαντασίας.
Όμως, οι Ιάπωνες επιστήμονες επιμένουν ότι είναι θέμα χρόνου κάτι τέτοιο να γίνει εφικτό. Η JAXA οραματίζεται ένα δίκτυο δορυφόρων με ηλιακούς συλλέκτες και αντένες σε ύψος περίπου 36.000 Km από την επιφάνεια του πλανήτη μας ,που θα συλλέγουν το φως του ηλίου, θα το μετατρέπουν σε ηλεκτρικό ρεύμα και τελικά θα το «διακτινίζουν» στο έδαφος.
Όπως είπε ο εκπρόσωπος της JAXA, μπορεί να περάσουν δεκαετίες έως ότου υπάρξει πρακτική εφαρμογή της υπάρχουσας τεχνολογίας. Εκτίμησε ότι αυτό, στην καλύτερη και ολοκληρωμένη περίπτωση, θα συμβεί στη δεκαετία του 2040.
Αν και η όλη ιδέα είχε ξεπηδήσει στους επιστημονικούς κύκλους των ΗΠΑ στη δεκαετία του ’60, η Ιαπωνία ήταν αυτή που πήρε ζεστά το ζήτημα, επειδή η νησιωτική αυτή χώρα εξαρτάται σε ανησυχητικό βαθμό από τις εισαγωγές πετρελαίου και άλλων πρώτων υλών, με συνέπεια να προσπαθεί εναγωνίως να αποκτήσει ενεργειακή αυτάρκεια -έστω και εξ ουρανού.
Το σοβαρό πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα το 2011 έκανε την ενεργειακή ανάγκη ακόμη πιο επείγουσα, καθώς έδειξε ότι η πυρηνική ενέργεια στην οποία είχε «ποντάρει» η χώρα, με την ανάπτυξη δικτύου πυρηνικών αντιδραστήρων, καθώς η χώρα είναι η πλέον σεισμογενής περιοχή του κόσμου, δεν έχει αμελητέους κινδύνους.

2.Ο Νίκολα Τέσλα, ο πρωτοπόρος φυσικός
Το 1856 γεννήθηκε σε μία μικρή πόλη της Κροατίας, τότε επαρχίας της σημερινής Σερβίας, ο Σερβοκροάτης εφευρέτης, μηχανολόγος και ηλεκτρολόγος μηχανικός Νίκολα Τέσλα, ο οποίος έμελλε να αναδειχθεί σε μία από τις σημαντικότερες μορφές της φυσικής επιστήμης. Μετά από ανεπιτυχείς σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Πράγας, ήρθε το 1884 στη Νέα Υόρκη, όπου δούλεψε κοντά στον Έντισον.
Α. Ο Τέσλα ήταν αυτός που ανακάλυψε και προώθησε για χρήση το εναλλασσόμενο ηλεκτρικό ρεύμα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη Β΄ Βιομηχανική Επανάσταση. Το εναλλασσόμενο ηλεκτρικό ρεύμα χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά στην καθημερινή μας ζωή (φωτισμός-θέρμανση-μεταφορικά μέσα) καθώς επίσης και στη βιομηχανία. Τούτο δε γιατί, εκτός των άλλων, μπορεί να μεταφερθεί σε μεγάλες αποστάσεις από τον τόπο παραγωγής του με σχεδόν μηδενικές απώλειες. Αντίθετα, το συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα έχει σχετικά περιορισμένη χρήση (μπαταρίες, συσσωρευτές, πλοία).
Β. Ο Τέσλα δούλεψε σε θέματα θεωρητικής και εφαρμοσμένης Φυσικής: Πυρηνική Φυσική, Ρομποτική, συνεργασία με το Ρέντγκεν και ανακάλυψη των ακτίνων Χ, συνεργασία με άλλους επιστήμονες στην κατασκευή των ηλεκτρονικών υπολογιστών, θεμελιωτής του μαγνητισμού, του ηλεκτρισμού, του ηλεκτρομαγνητισμού κ.λπ.
Γ. Θεωρείται ο πατέρας της ασύρματης επικοινωνίας και εφευρέτης του ραδιοφώνου. 
Δ. Υποστήριξε ότι ανακάλυψε την «ακτίνα του θανάτου», με την οποία θα ήταν δυνατό να καταρρίπτει αεροπλάνα και να προκαλεί πυρκαγιές σε μεγάλες αποστάσεις. Λέγεται, με τη μορφή μύθου, ότι κατά τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς της Σερβίας, που άρχισαν στις 24-3-1999, οπότε κατερρίφθη για πρώτη φορά το αόρατο στα ραντάρ αμερικανικό υπερηχητικό αεροπλάνο stealth, αυτό οφείλεται στην ακτίνα του θανάτου, με τα σχέδια της οποίας είχε εφοδιάσει προ του θανάτου του την ιδιαίτερη πατρίδα του ο Τέσλα.
Ε. Χρηματοδοτούμενος από κατάλληλα οικονομικά κέντρα, δούλεψε πάνω στο θέμα της «ελεύθερης ενέργειας», με το οποίο σκόπευε τη μεταφορά στη γη ενέργειας από το διάστημα. Όταν όμως δήλωσε ότι η ενέργεια αυτή θα παρείχετο δωρεάν στον κόσμο, διακόπηκε η χρηματοδότησή του.
Ο Τέσλα έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και αναγνώρισης του έργου του και από την επιστημονική κοινότητα αλλά και από τον κόσμο. Όμως: α) Διάφορες νέες θεωρίες και ανακαλύψεις (Εinstein, Kιουρί, Αφοί Ράϊτ κ.λπ.) και β) Διάφορες «παράξενες» απόψεις του Τέσλα (π.χ. ότι μπορεί να προκαλεί τεχνητούς σεισμούς) υποβάθμισαν τη φήμη του, και έτσι ο Τέσλα περιγελάστηκε και θεωρήθηκε «τρελός» επιστήμονας.
Επιπλέον, από το 1941 τον παρακολουθούσε το FBI, φοβούμενο μήπως αναπτύξει σχέσεις με τη Σταλινική Σοβιετική Ένωση. Έτσι, ο Νίκολα Τέσλα πέθανε φτωχός και ξεχασμένος στις 7 Ιανουαρίου 1943, σε ένα φτωχικό δωμάτιο, στην πόρτα του οποίου είχε κρεμάσει μία ταμπελίτσα: «Μην ενοχλείτε, εργάζομαι». Τις σημειώσεις του τις κατέσχε το FBI για να μελετηθούν από τους επιστήμονες των ΗΠΑ, μιας που θεωρήθηκε ότι είχαν σχέση με την ασφάλεια της χώρας.
Συμπέρασμα: Σύμφωνα με τα παραπάνω εκτεθέντα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι πρωτοπόρος στη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας από το διάστημα ήταν ο Νίκολα Τέσλα.
Πηγή: emprosnet