Ο πάπυρος (λατ. papyrus) ήταν κοινό υλικό γραφής σε ολόκληρη την κλασική Αρχαιότητα και κατασκευαζόταν από το φυτό πάπυρος. Τα αρχαιότερα δείγματα παπύρου, με ιερογλυφική γραφή, χρονολογούνται από το 3.000 π.Χ.. Εικονίζονται όμως κύλινδροι από πάπυρο σε παραστάσεις αιγυπτιακών ναών που είναι ακόμη παλαιότερες. Αρχικά οι Έλληνες δεν έκαναν εισαγωγή παπύρου από την Αίγυπτο, αλλά τον αγόραζαν από τους Φοίνικες. Από εκεί, κατά την άποψη μερικών ερευνητών, προήλθε μια άλλη ονομασία του παπύρου, Βύβλος, από μια πόλη της Φοινίκης που ήταν σημαντικό κέντρο εμπορίας παπύρου.
Ο πάπυρος έφθανε στο εμπόριο με τη μορφή ρολών, οι οποίοι τυλίγονταν σε ένα ξύλινο κοντάρι, καθώς είχαν την ελαστικότητα που ήταν αναγκαία για ένα αρχαίο βιβλίο, το οποίο έπρεπε συχνά να ξετυλίγεται και να τυλίγεται.
Πάνω στον πάπυρο έγραφαν κατά στήλες με ένα μυτερό καλάμι βουτηγμένο σε μελάνι, τις περισσότερες φορές μόνο από την εσωτερική όψη και σπανιότερα στις δύο όψεις.
Ομάδες ΣΤ2
Τα παιδιά της Εδέμ.
Ατρόμητοι Κατακτητές.
Μυστικοί Πράκτορες.
Κεραυνοί του Δια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Τ.Ε1
Ο Πάπυρος
Στις όχθες του Νείλου στην Αίγυπτο φυτρώνει ένα φυτό που μοιάζει κάπως με το καλάμι. Αυτό είναι ο πάπυρος. Απ' αυτό, εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια, οι Αιγύπτιοι έπαιρναν την πρώτη ύλη γραφής. Έκοβαν τον φλοιό του κορμού σε λεπτές λωρίδες τις οποίες ένωναν μεταξύ τους και σχημάτιζαν πλατιές και μακριές ταινίες. Βάζοντας δύο στρώματα το ένα πάνω στο άλλο δημιουργούσαν μια εύκαμπτη και επίπεδη επιφάνεια που την στέγνωναν και τη βερνίκωναν.
Καθεμιά από αυτές ήταν ένα φύλλο. Κολλούσαν ύστερα με άμυλο καμιά εικοσαριά τέτοια φύλλα, το ένα μετά το άλλο και ύστερα , με μελάνι και μυτερά καλαμάκια, έγραφαν τους λογαριασμούς τους, τις προσευχές τους, τις ιστορίες τους. Η δυνατότητα αυτή άφησε έντονα ίχνη στην κοινωνική ζωή των Αιγυπτίων.
Ο πάπυρος ως υλικό γραφής διαδόθηκε σε όλους τους κατοίκους της Μεσογείου, φυσικά και στην Ελλάδα με την Αίγυπτο όμως να έχει το μονοπώλιο της παραγωγής και της διακίνησής του.
Τα βιβλία από πάπυρο είχαν μορφή κυλινδρική αφού την πλατιά παπύρινη ταινία την τύλιγαν σε ρολό, δίνοντάς της έτσι τη μορφή κυλίνδρου. Το κείμενο στον πάπυρο γραφόταν σε στήλες κάθετες προς το μήκος της ταινίας και καθεμιά από αυτές τις στήλες την έλεγαν σελίδα.
Η χρήση του παπύρου σαν γραφική ύλη διατηρήθηκε ως τον έβδομο αιώνα μετά Χριστόν. Η γη της Αιγύπτου με το ξηρό της κλίμα διατήρησε όλους σχεδόν τους παπύρους που γνωρίζουμε σήμερα.
Μαγδαλένα Λ. Ε1
Φωτογραφίες δημοσίευσαν η Στέλλα και ο Παναγιώτης
mpravo
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΠΑΠΥΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΓΙΑΤΙ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ Ε1
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραγωγή γραφικής ύλης από πάπυρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να κατασκευαστεί η γραφική ύλη από πάπυρο, έπαιρναν την ψίχα του κατώτερου τμήματος του στελέχους του φυτού. Σε γενικές γραμμές η διαδικασία ήταν η εξής:
Το στέλεχος, ενώ ήταν ακόμη φρέσκο, το έκοβαν σε τμήματα και το αποφλοίωναν, για να ελευθερώσουν την ψίχα. Αυτήν την έκοβαν σε λεπτές, αλλά όσο ήταν δυνατόν πλατιές λωρίδες, τις οποίες επάνω σε μια σανίδα βρεγμένη στο νερό τις έβαζαν οριζόντια τη μια πλάι στην άλλη, ώστε να επικαλύπτονται λίγο οι άκρες τους. Κατόπιν, επάνω σε αυτό το πρώτο στρώμα έμπαινε ένα δεύτερο στρώμα από λωρίδες τοποθετημένες κάθετα. Σχηματιζόταν έτσι ένα πλέγμα, που το πίεζαν με μια μεγάλη, πλατιά πέτρα. Με την πίεση έβγαινε από τις χλωρές ίνες του φυτού μια κολλώδης ουσία και έτσι τα δύο στρώματα ενώνονταν μεταξύ τους.
Με τον τρόπο αυτό δημιουργούσαν ένα "φύλλο" παπύρου που στη συνέχεια ξηραινόταν στον ήλιο και τέλος απλωνόταν επάνω του ένα μείγμα αλευρόκολλας, ώστε να γίνει όσο το δυνατόν πιο λεία η επιφάνεια.
ΧΑΡΗΣ Μ Ε1
Με τον πάπυρο έγραφαν οι Αιγύπτιοι και γενικά πολλοί αρχαίοι λαοί της Μεσογείου. Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε πληροφορίες για τη ζωή τους. Επίσης, ο πάπυρος είναι ένα από πιο παλιά μέσα, στα οποία έγραφαν οι άνθρωποι. Για αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλγα -Μαρία Στ. ΣΤ'2