Ακόμα Πέντε λεπτά !
Οι άνθρωποι περνούν ένα τεράστιο μέρος της ζωής τους μέσα σε τρία ρήματα
<< έχω >>,<< θέλω >>,<< κάνω >>. Ξεχνούν ότι το << είμαι >> είναι η πηγή της ίδιας της ζωής.
Δεν έχει σημασία η ποσότητα του χρόνου που περνούμε με τους αγαπημένους μας. Αυτό που μετράει, είναι η συμμετοχή μας σ΄ αυτόν. Η δική μας ουσιαστική συμμετοχή, διασφαλίζει την ποιότητα στον χρόνο αυτόν.
Μια φορά και ένα καιρό, σε κάποιο πάρκο, μια γυναίκα κάθισε δίπλα σ΄ έναν άνδρα, στο παγκάκι σε μια παιδική χαρά. << Αυτός εκεί πέρα είναι ο γιος μου >>, είπε, δείχνοντας ένα μικρό αγόρι που φορούσε μια κόκκινη μπλούζα και έκανε τσουλήθρα.
<< Πολύ όμορφο αγόρι>>, είπε ο άνδρας. << Αυτός εκεί με τη μπλε μπλούζα στην κούνια, είναι ο δικός μου γιος >>. Και μετά κοιτάζοντας το ρολόι του , φώναξε το γιο του. Τι λες, μικρέ, πάμε να φύγουμε; >>
Το παιδάκι τον παρακάλεσε: << Σε παρακαλώ, μπαμπά, άλλα πέντε λεπτά. Μόνο πέντε λεπτά>>. Ο άνδρας έγνεψε καταφατικά και το αγοράκι συνέχυσε να χαίρετε το παιχνίδι του. Τα λεπτά πέρασαν και ο πατέρας σηκώθηκε και ξαναφώναξε στον γιο του: << Ώρα να πηγαίνουμε >>.
Ξανά το παιδάκι παρακάλεσε: << Πέντε λεπτά ακόμα, μπαμπά. Μόνο πέντε λεπτά >>. Ο άνδρας χαμογέλασε και είπε: << Εντάξει >>.
<< Μα σίγουρα είστε ένας υπομονετικός πατέρας>>, παρατήρησε η γυναίκα.
Ο άνδρας χαμογέλασε και έπειτα είπε: << Τον μεγαλύτερο γιο μου τον σκότωσε ένας μεθυσμένος οδηγός πέρυσι, ενώ έκανε βόλτα με το ποδήλατο το του εδώ γύρω. Ποτέ δεν είχα περάσει πολύ χρόνο με τον μεγαλύτερο και τώρα θα έδινα τα πάντα για να ήμουν μόνο πέντε λεπτά μαζί του. Έχω πάρει όρκο να μην ξανά κάνω το ίδιο λάθος. Αυτός νομίζει ότι έχει μόνο πέντε λεπτά για να κάνει κούνια, ενώ εγώ έχω ακόμα πέντε λεπτά να τον βλέπω να παίζει >>.
Φίλοι μου, η γλώσσα του παιδιού είναι το παιχνίδι. Μόνο τα παιδία μας διψούν για τα << δώρα >>μας. Αλλά αυτά τα < δώρα >> δεν είναι τα πλαστικά, ηλεκτρονικά η τα ξύλινα παιχνίδια και οι κούνιες.
Το καλύτερο δώρο που ένας γονιός μπορεί να χαρίσει στα παιδία του, είναι η ποιότητα του χρόνου που του αφιερώνει. Είναι η αμέριστη προσοχή του για όση ώρα είναι μαζί. Είναι η απόλυτη συμμετοχή του στη ροη της επικοινωνίας μεταξύ τους. Όλα αυτά, δίνουν την αληθινή ποιότητα στον χρόνο με τα παιδία μας.
Η ποιότητα. Έστω, κι αν πρόκειται για ένα πεντάλεπτο.
Ουσιαστική συμμετοχή στον χρόνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί άνθρωποι δεν εκτιμούν το χρόνο που τους προσφέρουμε για να κάνουν κάτι ή το χρόνο που θυσιάζουμε γι΄αυτούς, όμως πρέπει ακόμη κι αν δεν το θέλουν να προσπαθήσουμε να τους πλησιάσουμε «Μέσα στο κείμενο λέει ότι ο πατέρας δεν αφιέρωσε χρόνο στον μεγαλύτερο γιό του».
Γι΄ αυτό το λόγω χαίρεται να βλέπει το μικρό του γιό να παίζει και δεν του χαλάει χατίρι.
Προσπαθεί να αναπληρώσει κάποια κενά που αισθάνεται ότι του λείπουν μέσα από την «απουσία» του μεγάλου του γιου.
Όταν διάβαζα αυτό το κείμενο μου δημιουργήθηκαν συναισθήματα χαράς, που άλλαξε ο πατέρας συμπεριφορά και λύπης που σκοτώθηκε ο μεγάλος γιος.
Γι΄ αυτό το λόγω πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή από το πρώτο δευτερόλεπτο έως την στιγμή που θα κουραστούμε να παίζουμε και να δημιουργούμε.
Κατή Κατερίνα ΣΤ2
ΑΚΟΜΑ 5 ΛΕΠΤΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία αυτή μας δείχνει έναν πατέρα ,ο οποίος δεν θέλει να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος ,δηλαδή να μην αφιερώνει
χρόνο με τα παιδιά του.
Ο πατέρας αυτός δεν είχε πολύ χρόνο με τον ένα του γιο ,ο οποίος σκοτώθηκε σε δυστύχημα ( με ποδήλατο ). Έτσι προσπαθεί να είναι όσο το περισσότερο με τον άλλο του γιο. Το θεωρεί το καλύτερο δώρο προς το παιδί του.
Όλοι συμφωνούν με τον συγκεκριμένο πατέρα που έζησε όλα αυτά. Βέβαια τα παιδία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εκμεταλλευτούν αυτή την ευαισθησία των γονέων. Αλλά ,δυστυχώς ,πολλά παιδιά το κάνουν αυτό.
Τέλος εγώ απ’την δική μου μεριά στεναχωριέμαι γιατί μέχρι να καταλάβει ο γονιός όλα αυτά ο ένας του γιος πέθανε.
Γιάννης Ψάρρας
Ουσιαστική Συμμετοχή στο Χρόνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο αναφέρεται στην ουσιαστική συμμετοχή στον χρόνο περιγράφοντας την καθημερινή βόλτα ενός πατέρα στο πάρκο με το παιδί του. Μία γυναίκα που έτυχε να κάθεται στο ίδιο παγκάκι με τον πατέρα του παιδιού, αππόρησε με την υπομονή του πατέρα, όταν ο γιός του, του ζητούσε συνέχεια να καθήσουνε άλλα πέντε λεπτά. Από την κουβέντα λοιπόν που ακολούθησε μεταξύ τους μαθαίνουμε τον λόγο που ο πατέρας έκανε τόσο υπομονή με τον γιό του. Αυτά που λέει είναι πολύ σωστά καθώς τα παιδιά μπορεί πράγματι να θέλουν συνέχεια δώρα όμως το καλύτερο δώρο δεν είναι ένα πολύ ακριβό παιχνίδι, αλλά λίγες ευτυχισμένες στιγμές του παιδιού με τον γονιό του. Ο πατέρας αυτός λοιπόν, αντιδράει πολύ σωστά και αφήνει τον γιό του να παίξει άλλα πέντε λεπτά χωρίς να θυμώσει μαζί του, γιατί έτσι κερδίζει χρόνο με το παιδί του και μπορεί να το βλέπει ευτυχισμένο για ακόμη πέντε λεπτά.
Η ιστορία που διηγείται ο πατέρας στην άγνωστη γυναίκα που κάθεται δίπλα του, μας προκαλεί συναισθήματα λύπης και στεναχώριας. Είναι πολύ λυπητερό ένας γονιός να χάνει το παιδί του και να θέλει να περάσει έστω και πέντε λεπτά μαζί του χωρίς όμως να μπορεί.
Παίρνοντας ως παράδειγμα την ιστορία αυτού του πατέρα, μαθαίνουμε να εκτιμάμε τον χρόνο που περνάμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και να δίνουμε αληθινή ποιότητα σε αυτόν.
Καστρινόπουλος Άκης
Ουσιαστική συμμετοχή στο χρόνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκετοί πιστεύουν ότι επειδή περνάν κάποιο χρονικό διάστημα με τα παιδιά τους νομίζουν ότι ασχολούνται μαζί τους. Το ερώτημα είναι : Ασχολούνται ποσοτικά δηλαδή απλά βρίσκονται αρκετή ώρα μαζί τους ή ποιοτικά δηλαδή συζητάνε, παίζουν ή κάνουν κάτι άλλο δημιουργικό μ’ αυτά;
Πιστεύω ότι κάθε γονιός θέλει να βλέπει χαρούμενο το παιδί του αλλά για να γίνει αυτό πρέπει οι γονείς να κάνουν κάποια πράγματα που τους ζητάνε τα παιδιά τους. Συνήθως τα πράγματα αυτά είναι να παίξουν κάποιο παιχνίδι μαζί τους ή να κάνουν κάποια κατασκευή ή να συζητήσουν κάποια θέματα για τα οποία έχουν απορίες.
Όταν αυτό όμως γίνεται και οι γονείς αφιερώνουν κάποιο χρόνο για αυτά, τότε χαίρονται και οι δύο. Και το παιδί που βλέπει ότι οι γονείς του ασχολούνται μ’ αυτό, αλλά και οι γονείς που το βλέπουν χαρούμενο και ικανοποιημένο.
΄Ετσι βλέπουμε ότι τα δώρα δεν είναι ο μόνος τρόπος για να ευχαριστιούνται τα παιδιά αλλά και το ενδιαφέρον των γονιών για αυτά.
Η γνώμη μου είναι ότι μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ο κάθε γονιός και το παιδί του μπορούν να είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Χρήστος Καρράς
Έχοντας αυτή την ιστορία ως παράδειγμα, καταλαβαίνουμε ότι ο χρόνος που περνάμε με κάποιον είναι πολύ σημαντικός. Είναι ένα πολύτιμο δώρο,καθώς του αφιερώνουμε λίγο από το χρόνο μας, δηλαδή περνάμε, μαζί με ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, ένα μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής μας. Το δώρο αυτό είναι σημαντικό και για τα δύο άτομα, αφού παίζουν ή απλώς κάνουν κάτι μαζί και χαίρονται ο ένας τη συντοφιά του άλλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ποσότητα του χρόνου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Η ποιότητα μετράει.
Όλγα-Μαρία Στ. ΣΤ'2