Δευτέρα 30 Απριλίου 2012
Πώς λειτουργεί το GPS;
Πως λειτουργεί το air condition;
Σάββατο 28 Απριλίου 2012
Ηλεκτρονικός Υπολογιστής
Ντοκιμαντέρ για την καταστροφή της Σμύρνης 1922
Πέμπτη 26 Απριλίου 2012
Ανοιξιάτικη βροχή από «πεφταστέρια» από τη νύχτα του Σαββάτου
Μπάλα από τη Φουκουσίμα βρέθηκε στην Αλάσκα, επιστρέφεται στον ιδιοκτήτη
Τετάρτη 25 Απριλίου 2012
Νέο βιβλίο Ιστορίας για την Στ' τάξη του Δημοτικού
Τρίτη 24 Απριλίου 2012
Gideon Sundback: Ο εφευρέτης του φερμουάρ
Δευτέρα 23 Απριλίου 2012
Τιμητική εκδήλωση για την Άλκη Ζέη
Σάββατο 21 Απριλίου 2012
Μια φωτογραφία ενός Έλληνα κάνει τον γύρο του κόσμου!!!!
Πέμπτη 19 Απριλίου 2012
Τετάρτη 18 Απριλίου 2012
Χάρτες ιστορίας Ε τάξης
Χάρτες Ιστορίας ΣΤ τάξης
Διαδραστικός χάρτης της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
Τρίτη 17 Απριλίου 2012
Η Θεσσαλονίκη του χθες...
Ηφαίστειο που στη κορυφή του φέρει τρεις λίμνες!
Δευτέρα 16 Απριλίου 2012
Αναστάσιμη Προσευχή
Αναστάσιμη Προσευχή
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,
προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον,
Ιησούν
τον μόνον αναμάρτητον.
Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν
και την Αγίαν σου Ανάστασην
υμνούμεν και δοξάζωμεν
Συ γαρ ει ο Θεός ημών,
εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,
το όνομά Σου ονομάζομεν.
Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν
την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην.
Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού
χαρά εν όλω τω κόσμω.
Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,
υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.
Σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς,
θανάτω, θάνατον ώλεσεν.
Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν,
Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.
Κυριακή 15 Απριλίου 2012
Ελλήνων Πάσχα!
Όμως συχνά τη συναντάμε και ως γιορτή του Ελληνισμού. Ο εορτασμός του Πάσχα συμβάλλει στη διατήρηση της ελληνικής παράδοσης και στη μεταφορά της στις νεότερες γενιές.
Τον καιρό της τουρκοκρατίας το Πάσχα για τους Έλληνες ήταν ξεχωριστής σημασίας. Δεν σήμαινε μόνο τα πάθη και την Ανάσταση του Χριστού, αλλά συγχρόνως τα παθήματα, τις θυσίες και τους υπεράνθρωπους αγώνες για την Ανάσταση του Γένους. Γι’ αυτό δημιουργήθηκε ένας διπλός συμβολισμός στα Πασχαλινά έθιμα του λαού μας. Κάποια από αυτά τα έθιμα αναβιώνουν μέχρι σήμερα και αξίζει να τα αναφέρουμε:
Τα έθιμα που «άντεξαν» τον τουρκικό ζυγό
Καλαμάτα – Σαϊτοπόλεμος
Στην Καλαμάτα, ανήμερα του Πάσχα, αναβιώνει ένα ξεχωριστό τοπικό έθιμο ο σαϊτοπόλεμος. Είναι ένα άκρως εντυπωσιακό αλλά συνάμα και επικίνδυνο πασχαλινό έθιμο. Άλλοτε με παραδοσιακές φορεσιές και άλλοτε όχι, αλλά πάντα «οπλισμένοι» με σαίτες δηλαδή χαρτονένιους σωλήνες γεμισμένους με μπαρούτι που έχουν κατασκευάσει μόνοι τους, οι συμμετέχοντες επιδίδονται σε μία ξέφρενη εκτόξευση σαιτών ξεσηκώνοντας τα πλήθη.
Ο σαϊτοπόλεμος ή αλλιώς πόλεμος των μπουλουκιών έλκει την καταγωγή του από τους απελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων κατά των Τούρκων. Σύμφωνα με το θρύλο, οι Μεσσήνιοι χρησιμοποίησαν σαΐτες γεμάτες εκρηκτικά και αναχαίτιζαν το ιππικό των Τούρκων, τρομάζοντας τα άλογα τους και αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η νίκη σε μια μάχη δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την αριθμητική υπεροχή.
Αγρίνιο - Χαλκουνοπόλεμος
Ο χαλκουνοπόλεμος του Αγρινίου είναι κάτι σαν το ρουκετοπόλεμο της Χίου. Το έθιμο του χαλκουνοπόλεμου με τα αυτοσχέδια πυροτεχνήματα τελείται τόσο τη Μεγάλη Παρασκευή όσο και ανήμερα του Πάσχα. Το έθιμο «θυμίζει κάτι από... τουρκοκρατία».
Ήταν ένας πολύ έξυπνος τρόπος για να δοκιμάζουν οι κάτοικοι την ποιότητα του μπαρουτιού, το οποίο χρησιμοποιούσαν στη συνέχεια κατά των Τούρκων. Οι λεγόμενοι χαλκουνάδες συγκεντρώνονταν στην κεντρική πλατεία της πόλης και συμμετείχαν στον χαλκουνοπόλεμο έχοντας ένα σλόγκαν: Όσο καλύτερο το θέαμα τόσο δυνατότερο το μπαρούτι. Ένας πόλεμος πυροτεχνημάτων αρκετά επικίνδυνος αλλά παρόλα αυτά θεαματικός.
Ναύπακτος - Γαϊτανάκι
Το γαϊτανάκι είναι ένα έθιμο αρκετά ξακουστό που τελείται στο χωριό Σκάλα της Ναυπάκτου τη Δευτέρα του Πάσχα. Είναι ένας χορός ο οποίος χορεύεται από δύο κύκλους χορευτών οι οποίοι πλέκονται μεταξύ τους σταυρωτά σε δύο ρυθμούς. Ο ένας ρυθμός είναι αργός και ο άλλος σαν το ρυθμό του συρτού.
Το γαϊτανάκι έχει τις ρίζες του στην Τουρκοκρατία και στις ομάδες αντίστασης που είχαν δημιουργήσει οι κάτοικοι του χωριού Σκάλα στο Δήμο Ναυπάκτου, κατά την περίοδο εκδίωξής τους από το χωριό. Το 1499 η Ναύπακτος παραδόθηκε στον τούρκο κατακτητή. Ήταν μία περίοδος όπου η μία μετά την άλλη ελληνική περιοχή γνώριζε την υποδούλωση και τη σκλαβιά. Οι Τούρκοι έκαναν επιδρομές και στη Σκάλα Ναυπάκτου, επειδή ήταν αρκετά κοντινό χωριό και λεηλατούσαν τα πάντα. Οι ντόπιοι τράπηκαν σε άτακτη φυγή, εγκατέλειψαν το χωριό και εγκαταστάθηκαν δέκα χιλιόμετρα βορειότερα στη σημερινή Παλιόσκαλα. Εκεί δημιούργησαν ομάδες αντίστασης κατά των Τούρκων.
Έτσι λοιπόν, την Τρίτη του Πάσχα, στο σημείο όπου είχαν συγκεντρωθεί μετά την εκδίωξή τους, πραγματοποιούν αυτή τη συμβολική εκδήλωση, «πλέκουν το γαιτανάκι» όπως λένε οι ίδιοι, δηλαδή ένα δικό τους χορό που υποδηλώνει την αγάπη και την ομόνοια μεταξύ τους αλλά και την αγωνιστικότητά και αντίστασή τους στους Τούρκους εισβολείς.
Μαραθόκαμπος Σάμου - Μπαϊράκια
Με εκρήξεις και ομοβροντίες, από τη στιγμή ο ιερέας θα πει το «Χριστός Ανέστη», ένα ολόκληρο χωριό, δια μέσου των όπλων διατυμπανίζει ειρηνικά το μεγαλείο της θυσίας.
Ομάδες από τις πέντε ενορίες της περιοχής έχουν κρυφτεί στα βουνά και η καθεμία στήνει το δικό της μπαϊράκι. Οι βροντερές εκρήξεις από τις οβίδες που πυροδοτούνται δημιουργούν ένα εντυπωσιακό θέαμα. Η όλη προετοιμασία του εθίμου και της εκδήλωσης έχει ξεκινήσει αρκετούς μήνες πριν. Τα πυροτεχνήματα τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε οι καπνοί να δημιουργούν εντυπωσιακά σχήματα ενώ οι κάλυκες που χρησιμοποιούνται χρονολογούνται από το 1940.
Η συνήθεια αυτή προέρχεται από τους επαναστατικούς χρόνους επειδή ο Μαραθόκαμπος πρωτοστάτησε στην επανάσταση του 1821. Ο θρύλος μάλιστα λέει ότι κάποια στιγμή ο καπετάν Σταμάτης Γεωργιάδης τάπωσε το κανονάκι του ακόμα και με κερήθρες και έκανε τόσο δυνατό θόρυβο που οι Τούρκοι κατατρόμαξαν.
Βροντάδο Χίου – Ρουκετοπόλεμος
Ο Ρουκετοπόλεμος είναι ένα παλιό Βρονταδούσικο έθιμο, που έχει τις ρίζες του στους χρόνους της τουρκικής κατοχής. Η «μάχη» που εκτυλίσσεται ανάμεσα στις δύο μεγάλες ενορίες της πόλης το βράδυ της Ανάστασης τραβάει αναμφισβήτητα όλα τα φλας. Το θέαμα που παρουσιάζουν οι ρουκέτες στον ανοιξιάτικο ουρανό είναι εντυπωσιακό, φαντασμαγορικό. Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ο πόλεμος ρουκετών γινόταν με πραγματικά όπλα της τότε εποχής τα λεγόμενα σουρντάδα, αλλά και με κανόνια.
Το 1889 οι Τούρκοι έκαμαν κατάσχεση στα κανονάκια, επειδή φοβούνταν μήπως ο εορτασμός του Πάσχα δημιουργήσει προβλήματα γενικότερης εξέγερσης των κατοίκων του νησιού για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Η απαγόρευση της τέλεσης του εθίμου δεν βρήκε σύμφωνους τους κατοίκους του Βροντάδου της Χίου, και έτσι αντικατέστησαν τα όπλα και τα κανόνια με ρουκέτες για να μπορούν να επιδίδονται κανονικά και με το νόμο στην αγαπημένη τους πασχαλινή ασχολία χωρίς να ανησυχούν οι Τούρκοι.
Ιερισσός (Μακεδονία) – Του Μαύρου Νιου τ’ Αλώνι
«Του Μαύρου Νιου τ’ Αλώνι» είναι το έθιμο των Ιερισσιωτών και γιορτάζεται την Τρίτη του Πάσχα στην ομώνυμη τοποθεσία πάνω στους λόφους. Οι ντόπιοι σέρνουν το χορό τραγουδώντας πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον καγκελευτό χορό που είναι η αναπαράσταση της σφαγής των 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους κατά την επανάσταση του 1821.
Το έθιμο ξεκίνησε όταν, σύμφωνα με την παράδοση, το 1821 οι Έλληνες της Χαλκιδικής επαναστάτησαν κατά των Τούρκων. Οι κατακτητές όμως κατάφεραν να κυριαρχήσουν και οι Έλληνες χάθηκαν στα βουνά. Μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το Πάσχα του 1845, και ενώ η μικρή πολιτεία της Ιερισσού ήταν έρημη, οι Τούρκοι ζήτησαν από τους Ιερισσιώτες να κατέβουν από τα βουνά διαβεβαιώνοντάς τους ότι δεν θα τους πειράξουν. Την Τρίτη του Πάσχα άρχισαν να φαίνονται και οι πρώτοι Έλληνες. Αρχικά οι Τούρκοι φάνηκαν να τηρούν την υπόσχεσή τους και να μην τους πειράζουν γρήγορα όμως θυμήθηκαν πόσο αρέσκονταν στο να ταπεινώνουν τον ελληνικό λαό. Ως έκφραση υποταγής στον τουρκικό λαό, υποχρεώνουν τους Ιερισσιώτες να περάσουν κάτω από δύο υψωμένα σπαθιά. Όσοι αρνήθηκαν θανατώθηκαν αμέσως.
Έτσι λοιπόν την Τρίτη του Πάσχα βγαίνουν στην Ιερισσό στου "Μαύρου Νιου τ' Αλώνι" και χορεύουν τον "καγκελευτό" χορό ως μνημόσυνο για να τιμήσουν τα παλικάρια που χάθηκαν.
Δεσκάτη Γρεβενών (Μακεδονία) – το Έθιμο της Ανδρομάνας
Το έθιμο τελείται ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής και με αυτόν τον τρόπο οι ντόπιοι αποχαιρετούν το Πάσχα. Ξεκινάει με το χορό που στήνεται στην κεντρική πλατεία της Δεσκάτης και ομάδες χορευτών αποτελούμενες από 20 άτομα χορεύουν σε κύκλους με αργό ρυθμό τα παραδοσιακά τραγούδια του τόπου τους. Στο τέλος το έθιμο προστάζει να χορεύεται η "Ανδρομάνα", ένας τρίπατος χορός όπου οι άντρες σχηματίζουν τρία πατώματα πάνω στις πλάτες των υπολοίπων και χορεύουν αποχαιρετώντας της Πασχαλιά.
Το έθιμο αυτό ξεκίνησε την εποχή της Τουρκοκρατίας και ήταν ο πιο ιδανικός τρόπος για να μεταφέρουν οι Δεσκατιώτες τα μηνύματα της λευτεριάς και της επανάστασης μέσα από τα τραγούδια τους και μάλιστα παρουσία των Τούρκων.
Σύμφωνα με την παράδοση, η «Ανδρομάνα» συμβολίζει την Παναγία, που παρότι αυτές τις ημέρες πόνεσε για το χαμό του παιδιού της, παρέμεινε δυνατή, ενώ μια άλλη εκδοχή λέει ότι συμβολίζει την Άνοιξη, την εποχή δηλαδή που ξαναγεννιούνται όλα, ότι δηλαδή προσδοκούσαν και εύχονταν οι σκλαβωμένοι Έλληνες να γίνει με την Ελλάδα: να είναι και πάλι ελεύθερη.
Σάββατο 14 Απριλίου 2012
Το θαύμα του Αγίου Φωτός!
Ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης είναι ο μόνος που έχει το προνόμιο να βγάζει το Άγιο Φως από τον Πανάγιο Τάφο. Πολλά δόγματα προσπάθησαν στο παρελθόν να κάνουν το ίδιο, αλλά χωρίς επιτυχία! Το Άγιο Φως συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, αφού κι αυτό είναι ένα θαύμα σταλμένο από το Θεό!
Το σφράγισμα του Παναγίου Τάφου.
Πριν ξεκινήσει η τελετή του Αγίου Φωτός το Μεγάλο Σάββατο, γίνεται εξονυχιστικός έλεγχος του Παναγίου Τάφου, για να διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει κάτι μέσα στον Πανάγιο Τάφο, με το οποίο θα μπορούσε να ανάψει φωτιά. Ο έλεγχος, που αρχίζει στις 10 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου και τελειώνει στις 11. Αμέσως μετά ο τάφος σφραγίζεται με μελισσοκέρι και οι αρχές τοποθετούν πάνω στο κερί τις σφραγίδες τους.
Η τελετή του Αγίου Φωτός.
Η τελετή του Αγίου Φωτός ξεκινάει στις 12 το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου και περιλαμβάνει τρία στάδια:
α. Την Λιτανεία.
β. Την είσοδο του Πατριάρχη στον Πανάγιο Τάφο.
γ. Τις προσευχές του Πατριάρχη.
Στάδιο πρώτο: Η Ιερή Λιτανεία.
Ο Ορθόδοξος Πατριάρχης μαζί με τους αρχιερείς και τους διακόνους - αλλά και τον Αρμένιο Πατριάρχη - μπαίνουν στον Ναό της Αναστάσεως, έχοντας μαζί τους την ακοίμητο κανδήλα, που θα αναφτεί με το Αγιο Φως. Οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα.
Ο Πατριάρχης ανεβαίνει στο Ιερό Βήμα του Καθολικού και κάθεται στον πατριαρχικό θρόνο. Από μπροστά του περνάνε και του ασπάζονται το χέρι οι εκπρόσωποι των Αρμενίων, των Αράβων και άλλων δογμάτων για να τους δοθεί το Αγιο Φως.
Αμέσως μετά ξεκινάει η Ιερή Λιτανεία η οποία περιφέρεται τρεις φορές γύρω από τον Πανάγιο Τάφο και μετά ο Πατριάρχης σταματάει μπροστά στον Πανάγιο Τάφο όπου βρίσκονται και οι επίσημοι.
Στάδιο δεύτερο: Η είσοδος στον Παναγιο Τάφο.
Αμέσως μετά την Λιτανεία αποσφραγίζεται ο Πανάγιος Τάφος. Ο Πατριάρχης, φορώντας πλεόν μόνο το λευκό στιχάριο, ελέγχεται από τον διοικητή της Ιερουσαλήμ και τον αστυνομικό διευθυντή μπροστά σε όλους, ώστε να διαπιστωθεί ότι δεν έχει τίποτα μαζί του με το οποίο θα μπορούσε να ανάψει φλόγα. Μετά τον έλεγχο παίρνει τους σβηστούς πυρσούς και εισέρχεται στο Ιερό Κουβούκλιο.
Στάδιο τρίτο: Οι προσευχές.
Μέσα στον Πανάγιο Τάφο ο Πατριάρχης γονατίζει και αρχίζει την ανάγνωση προσευχών παρακαλώντας τον Ιησού Χριστό να στείλει το Άγιο Φως του ως δώρο αγιασμού για τους ανθρώπους. Στο Ναό επικρατεί απόλυτη συσκότιση και ησυχία. Ξαφνικά ακούγεται ένας συριγμός και την ίδια στιγμή εμφανίζονται γαλαζόλευκες αστραπές του Αγίου Φωτός και τα κανδήλια ανάβουν μόνα τους!
Οι πιστοί που έχουν ζήσει αυτήν την εμπειρία λένε πως το Άγιο Φως όταν βγαίνει από τον Πανάγιο Τάφο δεν καίει και μπορεί οποιοσδήποτε να αγγίζει την φλόγα 33 κεριών χωρίς να νιώσει τίποτα! Αμέσως μετά η φλόγα ξαναβρίσκει τις κανονικές ιδιότητες της φωτιάς!
Πέμπτη 12 Απριλίου 2012
Γιατί βάφουμε κόκκινα τα αυγά το Πάσχα;
Η Παναγία πίσω από το έθιμο των "κόκκινων αυγών". Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα! Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή. Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη "όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα". Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.
Η δύσπιστη γυναίκα. Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: "Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός". Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα"! Το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών. Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στην Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι: Ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικήτης! Κανονικά πάντως το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το "τσουγκρίζουμε" . Πολλές νοικοκυρές ακόμα και σήμερα το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, αφού λένε πως δεν χαλάει όλη την χρονιά! Την Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους το φυτεύουν στα χωράφια τους για να είναι εύφορα, ή το κρεμάνε στα μαντριά των ζώων για να είναι γόνιμα.