Το βίντεο ξεκινάει από τα Ιμαλάϊα για να φτάσει στο απώτατο άκρο του Κόσμου και στην αρχή του, το Big Bang. Έναν Κόσμο που περιέχει περίπου 100 δισεκατομμύρια άστρα μόνο στον Γαλαξία μας, και κατά προσέγγιση 125 δισεκατομμύρια γαλαξίες (εκ των οποίων μόνο οι 3.000 είναι ορατοί). Έναν Κόσμο που έχει διάμετρο περίπου 40 δισεκατομμύρια έτη φωτός, ενώ το παρατηρήσιμο Σύμπαν είναι μόνο 13.7 δισ. έτη φωτός. Άρα μπορούμε να δούμε ένα απειροελάχιστο μόνο κομμάτι του Σύμπαντος.Ας σημειωθεί πως το πιο πάνω βίντεο φτιάχτηκε από αστροφυσικούς του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη.
ΣΤ2
Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011
Τρίτη 29 Μαρτίου 2011
Φάλαινες στα νερά μας.
Υπάρχουν φάλαινες στις ελληνικές θάλασσες; Ναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, παρ’ όλα αυτά παραμένουν άγνωστες στο ευρύ κοινό. Οι φάλαινες των ελληνικών θαλασσών, τα εντυπωσιακά αυτά κήτη, διασχίζουν καθημερινά τις θάλασσές μας και καταδύονται σε απίστευτα βάθη αναζητώντας την τροφή τους!
Οι περισσότεροι Έλληνες ξέρουν ότι ο θαλάσσιος χώρος της πατρίδας μας φιλοξενεί σημαντικό αριθμό θαλάσσιων θηλαστικών, όπως δελφίνια και φώκιες. Λίγοι όμως είναι εκείνοι που γνωρίζουν ότι στα ίδια νερά ζουν φάλαινες. Ακόμη λιγότεροι είναι όσοι είχαν την τύχη να συναντήσουν έναν από αυτούς τους ειρηνικούς γίγαντες σε κάποια θαλάσσια εξόρμησή τους.
Σε αυτούς τους λίγους και τυχερούς ανήκει η υδροβιολόγος Αναστασία Μήλιου του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος». Περισσότερα από δέκα χρόνια τώρα, η ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου, την οποία συντονίζει η κ. Μήλιου, σαρώνει τις ελληνικές θάλασσες καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου και συγκεντρώνει δεδομένα για τα δύο είδη φαλαινών που ζουν σε αυτές: τους φυσητήρες και τους ζιφιούς.
«Προσπαθούμε να καταγράψουμε τον πληθυσμό τους και την κατανομή τους στις ελληνικές θάλασσες. Η έρευνα των πληθυσμών των φαλαινών είναι ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς είναι ζώα που καταδύονται σε μεγάλα βάθη και περνάνε το μεγαλύτερο μέρος της μέρας κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας» λέει η Ελληνίδα επιστήμονας, τονίζοντας ότι ειδικά οι ζιφιοί είναι πολύ δύσκολο να προσεγγιστούν από τον άνθρωπο. «Ευτυχώς γι' αυτούς» προσθέτει με νόημα.
Διονυσία Κουτ. ΣΤ'2
Οι περισσότεροι Έλληνες ξέρουν ότι ο θαλάσσιος χώρος της πατρίδας μας φιλοξενεί σημαντικό αριθμό θαλάσσιων θηλαστικών, όπως δελφίνια και φώκιες. Λίγοι όμως είναι εκείνοι που γνωρίζουν ότι στα ίδια νερά ζουν φάλαινες. Ακόμη λιγότεροι είναι όσοι είχαν την τύχη να συναντήσουν έναν από αυτούς τους ειρηνικούς γίγαντες σε κάποια θαλάσσια εξόρμησή τους.
Σε αυτούς τους λίγους και τυχερούς ανήκει η υδροβιολόγος Αναστασία Μήλιου του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος». Περισσότερα από δέκα χρόνια τώρα, η ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου, την οποία συντονίζει η κ. Μήλιου, σαρώνει τις ελληνικές θάλασσες καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου και συγκεντρώνει δεδομένα για τα δύο είδη φαλαινών που ζουν σε αυτές: τους φυσητήρες και τους ζιφιούς.
«Προσπαθούμε να καταγράψουμε τον πληθυσμό τους και την κατανομή τους στις ελληνικές θάλασσες. Η έρευνα των πληθυσμών των φαλαινών είναι ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς είναι ζώα που καταδύονται σε μεγάλα βάθη και περνάνε το μεγαλύτερο μέρος της μέρας κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας» λέει η Ελληνίδα επιστήμονας, τονίζοντας ότι ειδικά οι ζιφιοί είναι πολύ δύσκολο να προσεγγιστούν από τον άνθρωπο. «Ευτυχώς γι' αυτούς» προσθέτει με νόημα.
Διονυσία Κουτ. ΣΤ'2
Τί ξέρετε για το Φυσικό Αέριο;
Το ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ είναι το νέο απόλυτα φυσικό προϊόν που αντικαθιστά το
πετρέλαιο θέρμανσης, την ηλεκτρική ενέργεια και το υγραέριο.
Με μοντέρνες και υψηλά εργονομικές συσκευές επαγγελματικής και οικιακής χρήσης
εξασφαλίζει οικονομικές και πρακτικές λύσεις για κάθε λειτουργία όπως:
Θέρμανση χώρων, κλιματισμός (ψύξη θέρμανση), παραγωγή ζεστού νερού, μαγείρεμα ψήσιμο.
Επεξεργασία πρώτων υλών, βιοτεχνικές εφαρμογές (ξήρανση, ψήσιμο, βαφεία), παραγωγή ατμού .
Εβδομήντα εκατομμύρια νοικοκυριά και έξι εκατομμύρια βιομηχανίες και επιχειρήσεις
σε όλη την Ευρώπη επωφελούνται ήδη των μοναδικών πλεονεκτημάτων του ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ.
Ενδεικτικά σας αναφέρουμε μερικά από τα πλεονεκτήματα του ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ
έναντι των άλλων μορφών ενέργειας.
Ελαχιστοποίηση του κόστους χρήσης (25% οικονομικότερο από το πετρέλαιο θέρμανσης,
35% οικονομικότερο από το υγραέριο και έως 60% οικονομικότερο από το ηλεκτρικό ρεύμα).
Καθαρότερη ατμόσφαιρα, χωρίς επιπλέον ρύπους στην πόλη μας, αφού αποδεδειγμένα
το ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ παράγει κατά την καύση του λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα
σε σύγκριση με τα άλλα καύσιμα και δεν προκαλεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου
και της όξινης βροχής.
Μη αποθήκευση καυσίμου (καταργείται η δεξαμενή πετρελαίου με αποτέλεσμα
την εξοικονόμηση χώρου).
Πληρώνουμε μετά την κατανάλωση στο τέλος του διμήνου όσο ακριβώς ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ
έχουμε καταναλώσει, αποφεύγοντας τους διαπληκτισμούς με τους προμηθευτές πετρελαίου.
Ασφαλής και εγγυημένη λειτουργία λόγω της τοποθέτησης συστημάτων ανίχνευσης
διαρροής αερίου και διακοπής αυτού, καθώς και λόγω της αυστηρής εφαρμογής
κανονισμών στη κατασκευή δικτύων, εγκαταστάσεων και συσκευών.
Διονυσία Κουτ.ΣΤ2
Σάββατο 26 Μαρτίου 2011
Γιατί την 25η Μαρτίου στο εορταστικό τραπέζι είναι ο βακαλάος ;
Το εθνικό μας φαγητό για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου είναι ο μπακαλιάρος με σκορδαλιά. Πως, όμως, καθιερώθηκε αυτό το έθιμο και πως ενσωματώθηκε στις διατροφικές μας συνήθειες ο μπακαλιάρος ή αλλιώς βακαλάος;
Η ιστορία του μπακαλιάρου ξεκινά με την εποχή των Βίκινγκς, όπου πρωτοεμφανίστηκε σαν εμπορικό προϊόν περί το 800 μ.Χ..
Μάλιστα, λέγεται ότι κυνηγώντας βακαλάους οι Βίκινγκς ανακάλυψαν κατά λάθος τον «νέο κόσμο». Τη σκυτάλη από αυτούς πήραν οι Βάσκοι ψαράδες, οι οποίοι ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και οδηγήθηκαν στο πάστωμα του, μέσα από το οποίο πέτυχαν πρώτον, να έχουν φαγητό που διατηρείται στα μακρινά τους ταξίδια και δεύτερον, βρήκαν μια τροφή νηστίσιμη, αλλά και φθηνή για το λαό της Ισπανίας.
Οι Βάσκοι, μάλιστα, επειδή ο βακαλάος κάλυπτε μεγάλο μέρος της διατροφής των κατοίκων της Ενδοχώρας που δε μπορούσαν να πηγαίνουν συχνά στα παράλια για να προμηθεύονται φρέσκα ψάρια, ονόμασαν τον παστό μπακαλιάρο «ψάρι του βουνού».
Ο βακαλάος, αυτό το τόσο νόστιμο και θρεπτικό ψάρι μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και κατάφερε να διεκδικήσει επιτυχώς τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο.
Απλούστατα και σύμφωνα με την κοινή λογική, κατά τη διάρκεια της σαρακοστιανής νηστείας η Εκκλησία επιτρέπει μόνο δύο φορές την κατανάλωση ψαριού, ήτοι την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την Κυριακή των Βαΐων. Με εξαίρεση τα νησιά, όπου το φρέσκο ψάρι δεν ήταν ποτέ πολυτέλεια, οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος εκείνες τις εποχές αποτέλεσε την εύκολη λύση, καθώς ήταν πιο εύκολο να τον προμηθευτεί κανείς και επιπλέον, μπορούσε να διατηρηθεί εκτός ψυγείου, οπότε πέρασε στην παράδοση και κατά συνέπεια έγινε το εθνικό φαγητό της 25ης Μαρτίου.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι στις μέρες μας, την παγκόσμια πρωτιά σε κατανάλωση μπακαλιάρου κατέχει η Πορτογαλία, διότι οι Πορτογάλοι έχουν δημιουργήσει εκατοντάδες διαφορετικές συνταγές για την αξιοποίησή του στην εθνική τους διατροφή, ενώ κατά παράδοση τον αποκαλούν «πιστό φίλο».
Της Ευλαμπίας Ρέβη
Η ιστορία του μπακαλιάρου ξεκινά με την εποχή των Βίκινγκς, όπου πρωτοεμφανίστηκε σαν εμπορικό προϊόν περί το 800 μ.Χ..
Μάλιστα, λέγεται ότι κυνηγώντας βακαλάους οι Βίκινγκς ανακάλυψαν κατά λάθος τον «νέο κόσμο». Τη σκυτάλη από αυτούς πήραν οι Βάσκοι ψαράδες, οι οποίοι ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και οδηγήθηκαν στο πάστωμα του, μέσα από το οποίο πέτυχαν πρώτον, να έχουν φαγητό που διατηρείται στα μακρινά τους ταξίδια και δεύτερον, βρήκαν μια τροφή νηστίσιμη, αλλά και φθηνή για το λαό της Ισπανίας.
Οι Βάσκοι, μάλιστα, επειδή ο βακαλάος κάλυπτε μεγάλο μέρος της διατροφής των κατοίκων της Ενδοχώρας που δε μπορούσαν να πηγαίνουν συχνά στα παράλια για να προμηθεύονται φρέσκα ψάρια, ονόμασαν τον παστό μπακαλιάρο «ψάρι του βουνού».
Ο βακαλάος, αυτό το τόσο νόστιμο και θρεπτικό ψάρι μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και κατάφερε να διεκδικήσει επιτυχώς τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο.
Πως, όμως, σχετίζεται με την 25η Μαρτίου και γιατί είναι το «πιάτο» της ημέρας;
Απλούστατα και σύμφωνα με την κοινή λογική, κατά τη διάρκεια της σαρακοστιανής νηστείας η Εκκλησία επιτρέπει μόνο δύο φορές την κατανάλωση ψαριού, ήτοι την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την Κυριακή των Βαΐων. Με εξαίρεση τα νησιά, όπου το φρέσκο ψάρι δεν ήταν ποτέ πολυτέλεια, οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος εκείνες τις εποχές αποτέλεσε την εύκολη λύση, καθώς ήταν πιο εύκολο να τον προμηθευτεί κανείς και επιπλέον, μπορούσε να διατηρηθεί εκτός ψυγείου, οπότε πέρασε στην παράδοση και κατά συνέπεια έγινε το εθνικό φαγητό της 25ης Μαρτίου.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι στις μέρες μας, την παγκόσμια πρωτιά σε κατανάλωση μπακαλιάρου κατέχει η Πορτογαλία, διότι οι Πορτογάλοι έχουν δημιουργήσει εκατοντάδες διαφορετικές συνταγές για την αξιοποίησή του στην εθνική τους διατροφή, ενώ κατά παράδοση τον αποκαλούν «πιστό φίλο».
Της Ευλαμπίας Ρέβη
Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011
25η Μαρτίου 1821
Η 25η Μαρτίου είναι η μια από τις δύο Εθνικές Εορτές μας. Την ημέρα αυτή τιμούμε τους ήρωες της επανάστασης του 1821. Τους ήρωες αυτούς που έδωσαν την ζωή τους ώστε η πατρίδα μας να είναι μια ελεύθερη χώρα.
Από τις 29 Μαΐου του 1453, μετά την άλωση της Πόλης, και για τέσσερις αιώνες οι Έλληνες ζούσαν κάτω από την τουρκική κατοχή. Πολλοί από τους Έλληνες της εποχής αυτή δεν άντεχαν τον τουρκικό ζυγό και είχαν καταφύγει στα βουνά. Αυτοί ήταν και οι πρωτεργάτες της επαναστάσεως.
Στις 25 Μαρτίου του 1821 στην μονή της Μέγιστης Λαύρας στα Καλάβρυτα, ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός, σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης. Τότε άρχισε επίσημα η Ελληνική Επανάσταση που οδήγησε μετά από πολλούς αγώνες και θυσίες, στην ελευθέρωση και αναγνώριση του Ελληνικού κράτους το 1830 με τη συνθήκη του Λονδίνου. Συνθήκη που υπέγραψαν στις 22 Ιανουαρίου του 1830 η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία.
Δύο χρόνια μετά, στις 14 Αυγούστου 1832, ορίστηκαν και τα σύνορα της Ελλάδας να φτάνουν μέχρι την νοητή γραμμή που έχει άκρα τον Παγασητικό και τον Αμβρακικό κόλπο. Τον Δεκέμβριο του έτους αυτού αποδέχτηκε η Οθωμανική αυτοκρατορία αυτή την απόφαση και από τότε ξεκινά η πορεία του Νέου Ελληνικού Κράτους.
Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου ως Εθνικής Εορτής καθιερώθηκε με το διάταγμα 980, στις 15 Μαρτίου του 1838. Την ίδια χρονιά έγινε και ο πρώτος επίσημος εορτασμός.
Τελέστηκε δοξολογία στον ναό της Αγίας Ειρήνης, στην οδό Αιόλου. Πλήθος κόσμου είχε μαζευτεί και ανάμεσα τους ήταν και οι αγωνιστές της επανάστασης, οι οποίοι αποθεώθηκαν. Μετά τη δοξολογία, στήθηκε γλέντι στην πλατεία Κλαυθμώνος. Το βράδυ άναψαν φωτιές στην Ακρόπολη. Στον Λυκαβηττό στήθηκε ένας φλεγόμενος σταυρός, που έφερε την φράση «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ».
Από τότε η 25η Μαρτίου, γιορτάζεται κάθε χρόνο, σαν μέρα τιμής στους ήρωες της επανάστασης του 1821.
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου
Στις 25 Μαρτίου εορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Την χαρμόσυνη δηλαδή είδηση, που έφερε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγία, ότι μέσω αυτής θα ενσαρκωθεί ο Υιός του Θεού.
Όταν η Παναγία ρώτησε πώς είναι δυνατόν να τεκνοποιήσει χωρίς άνδρα, ο Αρχάγγελος της απάντησε ότι το Άγιο Πνεύμα θα έρθει σε εσένα και με την δύναμη του Υψίστου θα συντελεστεί η ενσάρκωση του Υιού του.
Έτσι η Μαρία συνέλαβε τον Υιό και λόγο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος με την εκούσια θυσία και τον μαρτυρικό «θάνατό» του, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον αιώνιο θάνατο, στον οποίο είχε οδηγηθεί μετά από την εκδίωξη των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο.
Το απολυτίκιο της γιορτής λέει:
«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και τού απ' αιώνος μυστηρίου ή φανέρωσις ο Υιός τού Θεού Υιός τής Παρθένου γίνεται και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν, Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.»
Δηλαδή:
«Σήμερα είναι η κυριότερη μέρα της σωτηρίας μας και η φανέρωση του Μυστηρίου, που ήταν από πολλά χρόνια κρυμμένο: Ο Υιός του Θεού θα γίνει άνθρωπος, Υιός τής Παρθένου Μαρίας και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ αυτό το χαρμόσυνο μήνυμα φέρνει. Γι’ αυτό κι εμείς μαζί μ αυτόν ας πούμε ζωηρά στην Παναγία: Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος είναι μαζί σου.»
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές της Εκκλησίας μας. Είναι μέρα χαράς και αγαλλίασης. Η Εκκλησία επιτρέπει την κατανάλωση ψαριών ακόμα και αν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου «πέσει» μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα. Η ημέρα αυτή είναι και ημέρα αργίας. Η παράδοση λέει ότι αυτήν την ημέρα ούτε τα χελιδόνια δεν χτίζουν τις φωλιές τους.
Σε κάποιες περιοχές της πατρίδας μας, την ημέρα αυτή, τα παιδιά βγάζουν από τα χέρια τους τον Μάρτη και τον αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές ή σε κλαδιά δέντρων, για να τον πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τις φωλιές τους.
Σε μερικές περιοχές την Ηπείρου, την παραμονή του Ευαγγελισμού, τα παιδιά ξεχύνονται στα χωράφια, χτυπώντας κατσαρόλες, καπάκια τσουκαλιών και ότι μεταλλικό μαγειρικό σκεύος έχουν. Πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο διώχνουν τα φίδια, που εκείνη την μέρα ξυπνούν από την χειμερία τους νάρκη.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όπου υπάρχουν Χριστιανοί αυτή την ημέρα γιορτάζουν την χαρμόσυνη είδηση του Αρχαγγέλου και τιμούν την Παναγία.
Όταν η Παναγία ρώτησε πώς είναι δυνατόν να τεκνοποιήσει χωρίς άνδρα, ο Αρχάγγελος της απάντησε ότι το Άγιο Πνεύμα θα έρθει σε εσένα και με την δύναμη του Υψίστου θα συντελεστεί η ενσάρκωση του Υιού του.
Έτσι η Μαρία συνέλαβε τον Υιό και λόγο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος με την εκούσια θυσία και τον μαρτυρικό «θάνατό» του, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον αιώνιο θάνατο, στον οποίο είχε οδηγηθεί μετά από την εκδίωξη των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο.
Το απολυτίκιο της γιορτής λέει:
«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και τού απ' αιώνος μυστηρίου ή φανέρωσις ο Υιός τού Θεού Υιός τής Παρθένου γίνεται και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν, Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.»
Δηλαδή:
«Σήμερα είναι η κυριότερη μέρα της σωτηρίας μας και η φανέρωση του Μυστηρίου, που ήταν από πολλά χρόνια κρυμμένο: Ο Υιός του Θεού θα γίνει άνθρωπος, Υιός τής Παρθένου Μαρίας και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ αυτό το χαρμόσυνο μήνυμα φέρνει. Γι’ αυτό κι εμείς μαζί μ αυτόν ας πούμε ζωηρά στην Παναγία: Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος είναι μαζί σου.»
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές της Εκκλησίας μας. Είναι μέρα χαράς και αγαλλίασης. Η Εκκλησία επιτρέπει την κατανάλωση ψαριών ακόμα και αν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου «πέσει» μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα. Η ημέρα αυτή είναι και ημέρα αργίας. Η παράδοση λέει ότι αυτήν την ημέρα ούτε τα χελιδόνια δεν χτίζουν τις φωλιές τους.
Σε κάποιες περιοχές της πατρίδας μας, την ημέρα αυτή, τα παιδιά βγάζουν από τα χέρια τους τον Μάρτη και τον αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές ή σε κλαδιά δέντρων, για να τον πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τις φωλιές τους.
Σε μερικές περιοχές την Ηπείρου, την παραμονή του Ευαγγελισμού, τα παιδιά ξεχύνονται στα χωράφια, χτυπώντας κατσαρόλες, καπάκια τσουκαλιών και ότι μεταλλικό μαγειρικό σκεύος έχουν. Πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο διώχνουν τα φίδια, που εκείνη την μέρα ξυπνούν από την χειμερία τους νάρκη.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όπου υπάρχουν Χριστιανοί αυτή την ημέρα γιορτάζουν την χαρμόσυνη είδηση του Αρχαγγέλου και τιμούν την Παναγία.
Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011
Ο «φύλακας» των χωραφιών
Πολλές φορές τα πουλιά αναζητώντας τροφή, πήγαιναν στα χωράφια των ανθρώπων και τα κατέστρεφαν τα σπαρτά τους. Γι’ αυτό οι αγρότες, απ’ τα αρχαία χρόνια έχουν 
σκαρφιστεί μια έξυπνη λύση ώστε να τα αποθαρρύνουν να πλησιάζουν τα χωράφια τους. Η λύση αυτή είναι το γνωστό σκιάχτρο. Η λέξη σκιάχτρο προέρχεται από το ρήμα σκιάζω, που σημαίνει φοβίζω. Το σκιάχτρο, παραδοσιακά, έχει ανθρώπινη μορφή. Αποτελείται συνήθως από δύο κοντάρια. Το ένα το χώνουν κάθετα στο χώμα και το άλλο τοποθετείται οριζόντια στην επάνω πλευρά του κάθετου, ώστε να σχηματίζουν σταυρό. Στη συνέχεια, το ντύνουν με παλιά ρούχα. Το κεφάλι δημιουργείται από άχυρο ή κουρέλια και συνήθως του φοράνε καπέλο.
Τα σκιάχτρα τοποθετούνται στο κέντρο των χωραφιών και παρότι είναι εντελώς ακίνδυνα, αποτελούν το φόβο και τον τρόμο των πουλιών, που δεν τολμούν να πλησιάσουν στην «επικράτειά» τους. Το μειονέκτημα, όμως, είναι ότι τα πουλιά όταν συναντάνε αρκετές φορές την ίδια ακίνητη, περίεργη μορφή, σιγά σιγά ξεθαρρεύουν και τελικά μπορεί κανείς να τα δει, όχι μόνο να τσιμπολογάνε ανέμελα σπόρους και καρπούς γύρω από το σκιάχτρο, αλλά να κάθονται και πάνω του! Τότε, ο αγρότης θα πρέπει να φτιάξει καινούριο σκιάχτρο, που θα τρομάξει ξανά τους φτερωτούς εισβολείς.
Όλγα –Μαρία Στ. ΣΤ2
σκαρφιστεί μια έξυπνη λύση ώστε να τα αποθαρρύνουν να πλησιάζουν τα χωράφια τους. Η λύση αυτή είναι το γνωστό σκιάχτρο. Η λέξη σκιάχτρο προέρχεται από το ρήμα σκιάζω, που σημαίνει φοβίζω. Το σκιάχτρο, παραδοσιακά, έχει ανθρώπινη μορφή. Αποτελείται συνήθως από δύο κοντάρια. Το ένα το χώνουν κάθετα στο χώμα και το άλλο τοποθετείται οριζόντια στην επάνω πλευρά του κάθετου, ώστε να σχηματίζουν σταυρό. Στη συνέχεια, το ντύνουν με παλιά ρούχα. Το κεφάλι δημιουργείται από άχυρο ή κουρέλια και συνήθως του φοράνε καπέλο.Τα σκιάχτρα τοποθετούνται στο κέντρο των χωραφιών και παρότι είναι εντελώς ακίνδυνα, αποτελούν το φόβο και τον τρόμο των πουλιών, που δεν τολμούν να πλησιάσουν στην «επικράτειά» τους. Το μειονέκτημα, όμως, είναι ότι τα πουλιά όταν συναντάνε αρκετές φορές την ίδια ακίνητη, περίεργη μορφή, σιγά σιγά ξεθαρρεύουν και τελικά μπορεί κανείς να τα δει, όχι μόνο να τσιμπολογάνε ανέμελα σπόρους και καρπούς γύρω από το σκιάχτρο, αλλά να κάθονται και πάνω του! Τότε, ο αγρότης θα πρέπει να φτιάξει καινούριο σκιάχτρο, που θα τρομάξει ξανά τους φτερωτούς εισβολείς.
Όλγα –Μαρία Στ. ΣΤ2
Τρίτη 22 Μαρτίου 2011
ΔΕΛΦΙΝΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΦΙΛΟΣ
Το δελφίνι είναι ένα από τα ομορφότερα πλάσματα της θάλασσας. Είναι θηλαστικό και γεννάει ένα μικρό κάθε ένα με δύο χρόνια. Το νεογέννητο δελφινάκι έχει μήκος σχεδόν ένα μέτρο. Πίνει γάλα από την μητέρα του και μένει μαζί της τρία ως έξι χρόνια. Αυτό το διάστημα η μαμά του μαθαίνει να βρίσκει την τροφή του και να ζει ομαδικά με τα άλλα δελφίνια. Τα δελφίνια τρέφονται κυρίως με ψάρια τα οποία καταπίνουν ολόκληρα χωρίς να μασήσουν.
Η αναπνοή τους δεν ρυθμίζεται αυτόματα για αυτό και δεν κοιμούνται ποτέ εντελώς.
Εκτός από πανέμορφα , τα δελφίνια είναι και πολύ έξυπνα, και επικοινωνούν άψογα μεταξύ τους.
Έχουν άριστη ακοή , μέτρια όραση και σχεδόν καθόλου όσφρηση.
Ο εξελιγμένος τρόπος επικοινωνίας των δελφινιών κυρίως μέσω της καταληκτικής ακοής που διαθέτουν έχει απασχολήσει πολλούς επιστήμονες που ακόμη δεν έχουν καταφέρει να τον κατανοήσουν πλήρως.
Τα πιο συνηθισμένα είδη δελφινιών στην Ελλάδα είναι το κοινό δελφίνι, τα ζωνοδέλφινα, το ρινοδέλφινο και το σταχτοδέλφινο.
Κάποια είδη μπορούν να ζήσουν μέχρι και 40 έτη όμως δυστυχώς πολλά από αυτά χάνουν την ζωή τους νωρίτερα.
Ο κύριος υπεύθυνος για αυτό είναι δυστυχώς ο άνθρωπος που είτε ηθελημένα είτε κατά λάθος , τα τραυματίζει πολλές φορές θανάσιμα.
Επίσης η ρύπανση της θάλασσας τα δηλητηριάζει και προκαλεί ασθένειες στον οργανισμό τους.
Τα δελφίνια απειλούνται με εξαφάνιση.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΝ ΒΡΩ ΕΝΑ ΔΕΛΦΙΝΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ
1 Μην το πας στα βαθιά.
2. Κράτησε το σώμα του υγρό , βρέχοντάς το με θαλασσινό νερό. ΜΗΝ βρέξεις το ρουθούνι του και φρόντισε να βρίσκεται πάντα έξω από το νερό.
3. Σκέπασε το με ανοιχτόχρωμο και βρεγμένο σεντόνι. Πρόσεξε να μην καλύψεις τα πτερύγια., τα μάτια και το ρουθούνι του.
4.Άλειψε με βαζελίνη (όχι αντηλιακό)τα μέρη του σώματος που είναι εκτεθειμένα στον αέρα. ΠΡΟΣΟΧΗ: όχι στα μάτια, στο ρουθούνι, και στο στόμα.
5. Ζήτησε άμεσα βοήθεια από το τοπικό λιμεναρχείο.
6. Απομάκρυνε τον κόσμο , γιατί του προκαλεί στρες που μπορεί να το σκοτώσει.
Τα παραπάνω είναι πληροφορίες από την σειρά KID EPEDIA ζώα της θάλασσας. και των πάγων
Αλεξάνδρα Ε1
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011
Πανέμορφο νορβηγικό φιόρδ!!!
Τα φιόρδ δημιουργήθηκαν πριν χιλιάδες χρόνια μετά το λιώσιμο των πάγων που 
ακολούθησε την εποχή των παγετώνων οπότε το νερό της θάλασσας πλημμύρισε τις κοιλάδες της περιοχής όπου αυτά εμφανίζονται. Τα συναντούμε στις δυτικές ακτές της Νορβηγίας και στις ακτές της Χιλής.
Ένα από τα πιο γνωστά είναι το Geirangerfjord στη Νορβηγία, έχει μήκος 15χλμ και είναι παρακλάδι του Μεγάλου Φιόρδ. Το μικρό χωριό Geiranger βρίσκεται στο τέλος του φιόρδ, εκεί που χύνονται τα νερά του ποταμού Geirangelva. Καταρράκτες σχηματίζονται καθώς τα νερά τρέχουν στο φιόρδ με πιο γνωστούς αυτούς με την ονομασία «Επτά αδελφές», μια συστάδα από επτά ροές που καταλήγουν στο ίδιο σημείο.
ΣΤ2
ακολούθησε την εποχή των παγετώνων οπότε το νερό της θάλασσας πλημμύρισε τις κοιλάδες της περιοχής όπου αυτά εμφανίζονται. Τα συναντούμε στις δυτικές ακτές της Νορβηγίας και στις ακτές της Χιλής.
Ένα από τα πιο γνωστά είναι το Geirangerfjord στη Νορβηγία, έχει μήκος 15χλμ και είναι παρακλάδι του Μεγάλου Φιόρδ. Το μικρό χωριό Geiranger βρίσκεται στο τέλος του φιόρδ, εκεί που χύνονται τα νερά του ποταμού Geirangelva. Καταρράκτες σχηματίζονται καθώς τα νερά τρέχουν στο φιόρδ με πιο γνωστούς αυτούς με την ονομασία «Επτά αδελφές», μια συστάδα από επτά ροές που καταλήγουν στο ίδιο σημείο.
Το φιόρδ έχει χαρακτηριστεί προστετευόμενη περιοχή από την UNESCO.
ΣΤ2
Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011
Συγχωνεύσεις σχολείων
Πολύ συχνά ακούμε στις ειδήσεις για τις συγχωνεύσεις σχολείων, οι οποίες έχουν να κάνουν με το κλείσιμο πολλών σχολείων και την ένωσή τους με άλλα. Το θέμα αυτό ανησυχεί πολλούς γονείς, μαθητές αλλά και τους ίδιους τους δασκάλους για το θέμα
διδασκαλίας με τόσα παιδιά σε μία μόνο τάξη. Τα σχολεία τα οποία θα ενωθούν, θα αυξηθούν οι μαθητές και έτσι δεν θα γίνεται σωστή διδασκαλία των παιδιών με αποτέλεσμα την αγανάκτηση των γονέων και των μαθητών και τα παράπονα τους στους δασκάλους του σχολείου. Οι γονείς θέλοντας να αλλάξει το παιδί τους σχολείο δεν μπορεί διότι όλα τα σχολεία είναι γεμάτα από μαθητές και δεν δέχονται άλλους. Γι'αυτό ο καθένας από την μεριά του: γονείς, μαθητές αλλά και δάσκαλοι πρέπει να καταβάλει προσπάθεια για να περάσουν τα μέτρα όσο πιο ανώδυνα μπορούν για όλους μας.
________________________________________
Πέννυ Σάμ. ΣΤ'2
διδασκαλίας με τόσα παιδιά σε μία μόνο τάξη. Τα σχολεία τα οποία θα ενωθούν, θα αυξηθούν οι μαθητές και έτσι δεν θα γίνεται σωστή διδασκαλία των παιδιών με αποτέλεσμα την αγανάκτηση των γονέων και των μαθητών και τα παράπονα τους στους δασκάλους του σχολείου. Οι γονείς θέλοντας να αλλάξει το παιδί τους σχολείο δεν μπορεί διότι όλα τα σχολεία είναι γεμάτα από μαθητές και δεν δέχονται άλλους. Γι'αυτό ο καθένας από την μεριά του: γονείς, μαθητές αλλά και δάσκαλοι πρέπει να καταβάλει προσπάθεια για να περάσουν τα μέτρα όσο πιο ανώδυνα μπορούν για όλους μας.________________________________________
Πέννυ Σάμ. ΣΤ'2
Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011
Σκέψεις…….για την εφηβεία
1)Έχω πολλές φίλες και γενικά είμαι κοινωνική.
Τώρα τελευταία έχω αλλάξει όχι μόνο εσωτερικά αλλά και εξωτερικά. Νευριάζω πολύ και εύκολα και συνήθως ξεσπάω στον αδελφό μου. Μετανιώνω όμως γρήγορα.
Είμαι επίμονη και δεν μου αρέσει να μου υψώνουν την φωνή.
Η εμφάνιση μου έχει αλλάξει, έχουν παχύνει διάφορα σημεία του σώματος μου και το πρόσωπο μου έχει στρογγυλέψει. Γενικά δεν μου αρέσει η εμφάνιση μου. Καταλαβαίνω πως μεγαλώνω και μπαίνω στην εφηβεία, αλλάζω μέσα μου, τα συναισθήματα, οι αντιδράσεις όλα οφείλονται σε αυτό.
2)Τώρα που μεγαλώνω αρχίζω να αλλάζω, η φωνή μου χοντραίνει, βγάζω τρίχες και ωριμάζω. Καταλαβαίνω περισσότερα πράγματα. Δεν με πειράζει που μεγαλώνω. Πάνω από
όλα βάζω την οικογένεια μου3)Έχω πολλές φίλες, μου αρέσει το διάβασμα, αγαπάω την οικογένεια μου και ειδικά τον αδελφό μου. Τώρα τελευταία εμφανίζω λίγα σπυράκια στο πρόσωπο και νευριάζω εύκολα. Ο αδελφός κάνει πολλές φορές χαζομάρες και αυτό με εκνευρίζει. Τα σημάδια της εφηβείας νομίζω ότι αρχίζουν να εμφανίζονται.
4) Πολλές φορές όταν μου λέει η μαμά μου να κάνω κάτι αντιδρώ αλλά μετά από λίγα λεπτά το σκέφτομαι καλά και διαπιστώνω ότι έχω άδικο. Τις περισσότερες φορές νιώθω αμήχανα και άλλες ξεσπάω σε όποιον βρω! Όταν το σκέφτομαι μου φαίνεται λίγο περίεργο, αλά δεν είναι καθόλου!!
5) Η εφηβεία επιδρά σε όλους μας. Στη δική μου περίπτωση έχω προσέξει κάποιες αλλαγές στην συμπεριφορά μου αλλά και στο σώμα μου. Θυμώνω εύκολα Είμαι ντροπαλή. Νιώθω αμήχανα. Μερικές φορές βγαίνουν διάφορα σημάδια στο πρόσωπο και αυτό με
ενοχλεί. Είναι φυσιολογικό αυτό και το καταλαβαίνω. Η εφηβεία ήρθε και μου χτύπησε την πόρτα. 6) Νιώθω πολύ διαφορετικός. Η φωνή μου έχει βαρύνει. Βγάζω σπυράκια. Κάποιες φορές γίνομαι οξύθυμος. Του χρόνου θα πάω Γυμνάσιο θα βγάλω μούσι αλλά φοβάμαι να το ξυρίσω. Πιστέυω ότι ωριμάζω και όσο πιο πολύ μεγαλώνω τόσο καταλαβαίνω ορισμένα πράγματα
Μια από τις χειρότερες οικολογικές καταστροφές....
Η λίμνη Αράλη (Aral), ή τουλάχιστον ότι έχει απομείνει από αυτή, βρίσκεται στην κεντρική Ασία, μεταξύ του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν. Το όνομά της σημαίνει «η λίμνη των νησιών» και της δόθηκε εξαιτίας των περισσότερων από 1500 μικρών νησιών που κάποτε ήταν διάσπαρτα σε αυτή.
Μέχρι πριν από κάποια χρόνια συμπεριλαμβανόταν στις 4 μεγαλύτερες λίμνες του κόσμου, καθώς η έκτασή της ξεπερνούσε τα 68.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Κατά τη δεκαετία του 1960, η τότε Σοβιετική ένωση ξεκίνησε την κατασκευή αρδευτικών έργων στα εδάφη της και έγιναν εκτροπές των ποταμών που κατέληγαν στην Αράλη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο όγκος του νερού της λίμνης να αρχίσει να μειώνεται σταδιακά, αφού σταμάτησε η τροφοδοσία της από τα νερά των ποταμών.
Μέχρι το 2007, το μέγεθός της δεν ξεπερνούσε το 10% του αρχικού. Η αλατότητά της είχε σημειώσει τεράστια αύξηση, κάνοντάς τη σχεδόν απαγορευτική για τη διαβίωση των πιο πολλών ψαριών στα νερά της. Τέλος, η μείωση της υδάτινης επιφάνειας είχε σημαντικότατες επιδράσεις στο κλίμα της περιοχής, κάνοντας τα καλοκαίρια πιο ζεστά και ξηρά και τους χειμώνες πιο κρύους.
Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε εξέλιξη προσπάθειες για τη σωτηρία της λίμνης. Το Καζακστάν κατασκεύασε ένα φράγμα το 2005, με αποτέλεσμα η στάθμη των νερών να ανέβει κατά 12 μέτρα. Η αλατότητα της λίμνης άρχισε να ελαττώνεται και τα ψάρια να επιστρέφουν σε αυτή.
Τη θέση των υδάτων της Αράλης έχει πάρει πλέον η άμμος. Σε πολλά σημεία της ερήμου που την έχει αντικαταστήσει, μπορεί κανείς να δει εγκαταλελειμμένα πολλά από τα πλοία και της βάρκες που παλιότερα χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών.
τάξη Στ2
Μέχρι πριν από κάποια χρόνια συμπεριλαμβανόταν στις 4 μεγαλύτερες λίμνες του κόσμου, καθώς η έκτασή της ξεπερνούσε τα 68.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Κατά τη δεκαετία του 1960, η τότε Σοβιετική ένωση ξεκίνησε την κατασκευή αρδευτικών έργων στα εδάφη της και έγιναν εκτροπές των ποταμών που κατέληγαν στην Αράλη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο όγκος του νερού της λίμνης να αρχίσει να μειώνεται σταδιακά, αφού σταμάτησε η τροφοδοσία της από τα νερά των ποταμών.
Μέχρι το 2007, το μέγεθός της δεν ξεπερνούσε το 10% του αρχικού. Η αλατότητά της είχε σημειώσει τεράστια αύξηση, κάνοντάς τη σχεδόν απαγορευτική για τη διαβίωση των πιο πολλών ψαριών στα νερά της. Τέλος, η μείωση της υδάτινης επιφάνειας είχε σημαντικότατες επιδράσεις στο κλίμα της περιοχής, κάνοντας τα καλοκαίρια πιο ζεστά και ξηρά και τους χειμώνες πιο κρύους.
Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε εξέλιξη προσπάθειες για τη σωτηρία της λίμνης. Το Καζακστάν κατασκεύασε ένα φράγμα το 2005, με αποτέλεσμα η στάθμη των νερών να ανέβει κατά 12 μέτρα. Η αλατότητα της λίμνης άρχισε να ελαττώνεται και τα ψάρια να επιστρέφουν σε αυτή.
Τη θέση των υδάτων της Αράλης έχει πάρει πλέον η άμμος. Σε πολλά σημεία της ερήμου που την έχει αντικαταστήσει, μπορεί κανείς να δει εγκαταλελειμμένα πολλά από τα πλοία και της βάρκες που παλιότερα χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών.
τάξη Στ2
ΑΝΕΚΔΟΤΑ
ΔΑΣΚΑΛΑ: Σ αυτό το κουτί έχω ένα φίδι 10 πόδια
Μαθητής: Δε με γελάτε! Δεν έχουν πόδια τα φίδια.
Στο μάθημα της Χημείας:
- Θα μας πεις παιδί μου τι είναι το θειικό οξύ;
- Μα... μάλιστα κύριε. Χμμμ... το ξέρω... εδώ το έχω στην άκρη της γλώσσας μου...
- Φτυ....φτύστο παιδί μου γρήγορα, θα δηλητηριαστείς...!!
Ο εγγονός στη γιαγιά του:
- Γιαγιά, τα γυαλιά σου μεγαλώνουν τα πράγματα;
- Βέβαια, απαντάει η γιαγιά.
- Τότε, σε παρακαλώ, μπορείς να τα φορέσεις, πριν όμως μου δώσεις το δικό μου κομμάτι τούρτα;
Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλο τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό:
- "Η πρώτη απάντηση είναι 1821, η δεύτερη Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και η τρίτη δεν ξέρουμε ερευνάται ακόμα."
Μπαίνει στην αίθουσα ο Τοτός και τον ρωτά ο δάσκαλος:
- "Πότε γεννήθηκες;"
- "Το 1821!"
- "Πως σε λένε;"
- "Θεόδωρο Κολοκοτρώνη!"
- "Μα καλά τι λες, τρελάθηκες;"
- "Δεν ξέρουμε, ερευνάται ακόμα!"
Ο δάσκαλος: Κωστάκη, κλείνε μου το ρήμα τρέχω.
Και ο Κωστάκης: τρέχω, έτρεχα, σκόνταψα, έπεσα. Χτύπησα, έκλαψα, σηκώθηκα και έφυγα.
Πέννυ Σάμ. ΣΤ'2
Μια ιστορία για τη φιλία!
Είναι η ιστορία δύο φίλων που περπατούν στην έρημο. Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο. Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
- ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση, όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
- ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε :- Όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί; Ο άλλος φίλος απάντησε : «Όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν. Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
Απόψεις...συναισθήματα...
Αυτό το θέμα μου προκαλεί θαυμασμό αλλά και συγκίνηση. Η φιλία είναι να συνεργάζεσαι με το φίλο σου στα καλά αλλά και στα κακά που συμβαίνουν. Τις κακές πράξεις τις γράφουμε στην άμμο για τις παίρνει ο άνεμος και να τις ξεχνάμε εύκολα. Τις καλές τις χαράζουμε στην πέτρα για να τις θυμόμαστε πάντα.
Νίκος Ρ. ΣΤ2
Όταν κάποιος μας πληγώνει πρέπει να τον συγχωρούμε γιατί όσο δυνατό μπορεί να είναι ένα χαστούκι δεν μπορεί να χωρίσει μια φιλία. Η φιλία δίνει δύναμη κάνει τους ανθρώπους να δένονται περισσότερο, του κάνει να σκέφτονται πως τα δύσκολα εμπόδια ξεπερνιούνται, ότι τίποτε δεν μπορεί να τους χωρίσει, ότι από τα λάθη τους μαθαίνουν και ότι η ζωή έτσι κυλά με εμπόδια αλλά και ευκολίες.
Εύα Κ. ΣΤ1
Όταν διάβασα την ιστορία ένιωσα χαρά αλλά και λύπη.
Πρέπει να φέρεσαι με καλό τρόπο στο φίλο σου γιατί η φιλία είναι ιερή. Χωρίς τους φίλους δεν μπορείς να διασκεδάσεις αλλά ούτε αυτοί χωρίς εσένα. Ακόμη και αν σε πληγώσουν δεν το κάνουν επίτηδες. Αν σε κάνουν χαρούμενο θα το θυμάσαι για όλη σου τη ζωή.
Αλεξάνδρα Ε1
Αυτή η ιστορία μου δημιούργησε συναισθήματα συγκίνησης. Στο τέλος καταλαβαίνεις πως πρέπει να είναι μια καλή φιλία.
Χάρης Μ. Ε1
Εμένα μου δημιούργησε ευχάριστα συναισθήματα γιατί μια αληθινή φιλία δεν πρέπει να χωρίζεται από μικροτσακωμούς.
Άγγελος Μ. Ε1
Νομίζω πως το τέλος είναι πολύ συγκινητικό και έξυπνο. Ένας φίλος σκέφτηκε να δείξει πως εκείνος δεν κρατούσε κακία για την ασεβή χειρονομία που έκανε ο φίλος του αλλά μόνο αγάπη και ευγνωμοσύνη που τον έσωσε. Το χαστούκι ήταν μια χειρονομία της στιγμής, μια απερισκεψία. Ο καθένας μπορεί να συγχωρήσει τον άλλο κρατώντας μόνο την αγάπη.
Μαγδαλένα Λ. Ε1
Η φιλία είναι αγάπη παντοτινή,δεν την βρίσκεις τόσο τυχαία, όσο νομίζεις.
Είναι ένα σημάδι στο δρόμο της ζωή σου.
Σου λέει να πας εκεί όπου θα διαλέξει αυτή
και καθώς θα περπατάς θα βρείς τον φίλο σου θα γνωριστείτε,θα νιώσετε εμπιστοσύνη ο ένας τον άλλο και θα γίνετε φίλοι αχώριστοι.
Αυτή είναι η φιλία γιαυτό φρόντισε να μην την καταστρέψεις.
ΧΡΥΣΑ Ε'1
- ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση, όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
- ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε :- Όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί; Ο άλλος φίλος απάντησε : «Όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν. Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
Απόψεις...συναισθήματα...
Αυτό το θέμα μου προκαλεί θαυμασμό αλλά και συγκίνηση. Η φιλία είναι να συνεργάζεσαι με το φίλο σου στα καλά αλλά και στα κακά που συμβαίνουν. Τις κακές πράξεις τις γράφουμε στην άμμο για τις παίρνει ο άνεμος και να τις ξεχνάμε εύκολα. Τις καλές τις χαράζουμε στην πέτρα για να τις θυμόμαστε πάντα.
Νίκος Ρ. ΣΤ2
Όταν κάποιος μας πληγώνει πρέπει να τον συγχωρούμε γιατί όσο δυνατό μπορεί να είναι ένα χαστούκι δεν μπορεί να χωρίσει μια φιλία. Η φιλία δίνει δύναμη κάνει τους ανθρώπους να δένονται περισσότερο, του κάνει να σκέφτονται πως τα δύσκολα εμπόδια ξεπερνιούνται, ότι τίποτε δεν μπορεί να τους χωρίσει, ότι από τα λάθη τους μαθαίνουν και ότι η ζωή έτσι κυλά με εμπόδια αλλά και ευκολίες.
Εύα Κ. ΣΤ1
Όταν διάβασα την ιστορία ένιωσα χαρά αλλά και λύπη.
Πρέπει να φέρεσαι με καλό τρόπο στο φίλο σου γιατί η φιλία είναι ιερή. Χωρίς τους φίλους δεν μπορείς να διασκεδάσεις αλλά ούτε αυτοί χωρίς εσένα. Ακόμη και αν σε πληγώσουν δεν το κάνουν επίτηδες. Αν σε κάνουν χαρούμενο θα το θυμάσαι για όλη σου τη ζωή.
Αλεξάνδρα Ε1
Αυτή η ιστορία μου δημιούργησε συναισθήματα συγκίνησης. Στο τέλος καταλαβαίνεις πως πρέπει να είναι μια καλή φιλία.
Χάρης Μ. Ε1
Εμένα μου δημιούργησε ευχάριστα συναισθήματα γιατί μια αληθινή φιλία δεν πρέπει να χωρίζεται από μικροτσακωμούς.
Άγγελος Μ. Ε1
Νομίζω πως το τέλος είναι πολύ συγκινητικό και έξυπνο. Ένας φίλος σκέφτηκε να δείξει πως εκείνος δεν κρατούσε κακία για την ασεβή χειρονομία που έκανε ο φίλος του αλλά μόνο αγάπη και ευγνωμοσύνη που τον έσωσε. Το χαστούκι ήταν μια χειρονομία της στιγμής, μια απερισκεψία. Ο καθένας μπορεί να συγχωρήσει τον άλλο κρατώντας μόνο την αγάπη.
Μαγδαλένα Λ. Ε1
Η φιλία είναι αγάπη παντοτινή,δεν την βρίσκεις τόσο τυχαία, όσο νομίζεις.
Είναι ένα σημάδι στο δρόμο της ζωή σου.
Σου λέει να πας εκεί όπου θα διαλέξει αυτή
και καθώς θα περπατάς θα βρείς τον φίλο σου θα γνωριστείτε,θα νιώσετε εμπιστοσύνη ο ένας τον άλλο και θα γίνετε φίλοι αχώριστοι.
Αυτή είναι η φιλία γιαυτό φρόντισε να μην την καταστρέψεις.
ΧΡΥΣΑ Ε'1
Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011
Ηλεκτρικό αυτοκίνητο
Το ηλεκτρικό αυτοκίνητο είναι το πιο οικολογικό μεταφορικό μέσο στον κόσμο!!! Οι πρωθυπουργός της Ελλάδας θα έπρεπε να κάνει έναν νόμο που να έλεγε ότι πρέπει κάθε κάτοικος της Ελλάδας να πηγαίνει στη δουλειά με ηλεκτρικό αυτοκίνητο.
Ταξιάρχης Ε1
Ταξιάρχης Ε1
Κύθνος ένα υπέροχο νησί
Η Κύθνος βρίσκεται στο Αιγαίο πέλαγος και ανήκει στο σύμπλεγμα των Κυκλάδων. Έχει 1500 περίπου μόνιμους κατοίκους. Το όνομά της πιθανόν να το πήρε από τον ιδρυτή της Κύθνο, ενδέχεται όμως να στηρίζεται στη ρίζα «κυθ-» η οποία προέρχεται από το ρήμα κεύθω που σημαίνει κρύπτω.
Το λιμάνι της Κύθνου ονομάζεται Μέριχα και εξυπηρετεί τη συγκοινωνία του νησιού. Παρά την έντονη τουριστική κίνηση ο όμορφος κόλπος-λιμάνι του φιλόξενου Μέριχα παραμένει πεντακάθαρος, κατάλληλος για ψάρεμα και για κολύμπι.
Στην Κύθνο υπάρχει μια από τις παλιότερες εκκλησίες της Ελλάδας, του Αγίου Σάββα, που ιδρύθηκε το 1613, αλλά και η εκκλησία του Αγίου Μηνά, με το θαυμαστό ξυλόγλυπτο τέμπλο του 17ου αιώνα.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα εφαρμόστηκε στην Κύθνο το πρόγραμμα αξιοποίησης της ηλιακής και αιολικής ενέργειας με πολύ αξιόλογα αποτελέσματα γιατί έχει πολύ ηλιοφάνεια και ισχυρούς ανέμους.
Τα σπίτια στην Κύθνο έχουν ένα χαρακτηριστικό, είναι όλα βαμμένα μπλε-άσπρο (ασβέστης) και στην κορυφή έχουν μία Δρυοπίδα, μία κεραμιδένια, σκαλιστή καμινάδα. Επίσης έχουν μείνει διατηρημένοι πολλοί ανεμόμυλοι.
Οι κάτοικοί της ασχολούνται ακόμη και σήμερα με τις παραδοσιακές νησιώτικες ασχολίες και εκτρέφουν σπάνιες και παράξενες ράτσες κατσικιών. Ακόμα πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις όπως τα πανηγύρια προς τιμή της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο, Παναγία Νίκου, Παναγία Κανάλα, Παναγία Στρατολάτισα και στις 8 Σεπτεμβρίου Παναγία Φλαμπουριανή.
Τα παραδοσιακά προϊόντα της ντόπιας οικοτεχνίας είναι λουκάνικα, παξιμάδια, άσπρο τυρί, τρίμα ή κοπανιστή, παστέλι, πίτες παραδοσιακές, μέλι θυμαρίσιο, πήλινα αντικείμενα, μιας και το νησί έχει μεγάλη παράδοση στην κεραμική τέχνη, αμυγδαλωτά και το περίφημο Θερμιώτικο κρασί. Το τυρί και το κρασί της Κύθνου άλλωστε ήταν γνωστά από την αρχαιότητα για την ποιότητα και τη γεύση τους.
Θα ήθελα πολύ να επισκεφτώ αυτό το νησί και εύχομαι οι άνθρωποι να διατηρήσουν τις παραδόσεις του δίχως να επηρεαστούν από τον τουρισμό
Μαγδαλένα Λ. Ε1
Τρίτη 15 Μαρτίου 2011
Το παπάκι (@) και ιστορία του!
Με τη λέξη “παπάκι” αναφερόμαστε στο σύμβολο @ που συνοδεύει κάθε διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Ποιά η ιστορία του @ και πώς το αποκαλούν σε άλλες χώρες;
Το 1972, ο Raymond Samuel Tomlinson, προγραμματιστής στο επάγγελμα, έστειλε το πρώτο ηλεκτρονικό μήνυμα, γνωστό σήμερα ως email χρησιμοποιώντας το σύμβολο @, για να
δείξει τη θέση του παραλήπτη. Μέχρι τότε τα ηλεκτρονικά μηνύματα μπορούσαν να σταλούν σε χρήστες που χρησιμοποιούσαν τον ίδιο υπολογιστή. Ο Tomlinson, που χρησιμοποίησε μια πρότυπη συσκευή τηλετύπου, κατάλαβε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσει ένα σύμβολο που θα διέφερε από το όνομα ώστε να μην υπάρξει καμία σύγχυση. Εντούτοις, πριν το σύμβολο αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα στα πληκτρολόγια γραφομηχανών στο 1880 και αργότερα στα πληκτρολόγια QWERTY της δεκαετίας του ‘40, το @ είχα μια μεγάλη ιστορία της χρήσης του σε όλο τον κόσμο.Οι γλωσσολόγοι διχάζονται ως προς το πότε εμφανίστηκε αρχικά το σύμβολο. Πολλές θεωρίες έχουν ακουστεί σχετικά με την προέλευση του.
* 6ος ή 7ος αιώνας. Μοναχοί το χρησιμοποιούσαν για να γράφουν γρηγορότερα τη λέξη ad (at στα λατινικά)
* Χρησιμοποιήθηκε από εμπόρους για να προσδιορίσουν την έννοια του “το κάθε ένα” δηλαδή η έκφραση 10 μήλα @ 1€ υποδηλώνει συνολικό κόστος 10€, ενώ η έκφραση 10 μήλα at 1€ υποδηλώνει συνολικό κόστος 1€.
* Προέρχεται από το ελληνικό ανά
* Τελευταία ένας καθηγητής Ιστορία στην Ιταλία, ανακάλυψε έγγραφα του 14ου αιώνα που εμφάνιζε το @ σα μονάδα μέτρησης.
Στα Αγγλικά το @ είναι η συντομογραφία του “at”, αλλά σε άλλες χώρες, έχει εντελώς διαφορετικό όνομα.
Δείτε μερικά από τα ονόματα του @ σε άλλες χώρες…
Αφρική Ουρά πιθήκου
Βοσνία, Σερβία, Κροατία Αναφέρονται σ’αυτό ως Crazy I
Χονγκ Κονγκ Έχει την ίδια έννοια όπως και στα αγγλικά
Ισπανία, Καταλονία, Πορτογαλία Το ονομάζουν arrova, μία μονάδα μέτρησης βάρους
Δανία Σύμβολο άλφα, ή προβοσκίδα ή ουρά γουρουνιού
Κάτω χώρες Ουρά πιθήκου
Γαλλία Σαλιγκάρι
Γερμανία Ουρά πιθήκου
Ελλάδα Παπάκι
Ουγγαρία Σκουλήκι
Ιταλία Σαλιγκάρι
Ιαπωνία Σύμβολο α
Κινέζικα Ποντίκι
Νορβηγία Ουρά γουρουνιού
Πολωνία Μαϊμού
Ρουμανία Την ίδια έννοια όπως και στα Αγγλικά “at”
Ρωσία Σκυλάκι
Σουηδία Προβοσκίδα
Τουρκία Αυτί
Του Ανδρέα Σοφαντζή
ΑΝΕΚΔΟΤΑ
Ο Τοτός δεν τα πάει καλά με τα μαθηματικά και η δασκάλα του δίνει ένα παράδειγμα:
- Τοτό, έστω ότι βάζεις το χέρι στην δεξιά σου τσέπη και βρίσκεις 50 ευρώ. Αν μετά βάλεις το χέρι στην αριστερή τσέπη και βρεις ακόμη 50 ευρώ, τι θα έχεις;
- Το παντελόνι κάποιου άλλου, κυρία!
Η δασκάλα ρωτάει τον Τοτό..
- 1+1 =2, και 2+2 =4. Πόσο κάνει 4+4;
- Δεν είναι δίκαιο κυρία! Εσείς απαντάτε στις πιο εύκολες ερωτήσεις κι εμένα μου αφήνετε τις πιο δύσκολες!
Αλεξάνδρα Ε1
- Τοτό, έστω ότι βάζεις το χέρι στην δεξιά σου τσέπη και βρίσκεις 50 ευρώ. Αν μετά βάλεις το χέρι στην αριστερή τσέπη και βρεις ακόμη 50 ευρώ, τι θα έχεις;
- Το παντελόνι κάποιου άλλου, κυρία!
Η δασκάλα ρωτάει τον Τοτό..
- 1+1 =2, και 2+2 =4. Πόσο κάνει 4+4;
- Δεν είναι δίκαιο κυρία! Εσείς απαντάτε στις πιο εύκολες ερωτήσεις κι εμένα μου αφήνετε τις πιο δύσκολες!
Αλεξάνδρα Ε1
Η μεγαλύτερη μπουγάτσα του κόσμου
Έγινε πραγματικότητα!! Η μεγαλύτερη μπουγάτσα του κόσμου είναι Σερραϊκή!!
Το επιμελητήριο Σερρών σε συνεργασία με ντόπιους παρασκευαστές ένωσαν τις δυνάμεις τους για να φτιάξουν την μπουγάτσα γίγας, η οποία κέρδισε τον τίτλο της μεγαλύτερης μπουγάτσας του κόσμου που έχει διάσταση 20 μέτρα μήκος, 60 εκατοστά πλάτος, και ζυγίζει 182 κιλά.
Για την παρασκευή της συνεργάστηκαν σαράντα Σερραίοι παρασκευαστές, όπου χρειάστηκαν περίπου δύο ώρες για την προετοιμασία και 40 λεπτά για το ψήσιμό της, σε ειδικά κατασκευασμένο φούρνο μήκους 20 μέτρων.
Ο πρόεδρος του ΕΒΕΣ κ. Άρης Δρογαλάς δήλωσε: <Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα ενός δύσκολου εγχειρήματος που αναλάβαμε το περασμένο καλοκαίρι και με τη συνεργασία και την ομαδική δουλειά, το φέραμε σε αίσιο πέρας. Η Σερραϊκή Μπουγάτσα είναι ένα από τα τοπικά προϊόντα που το Επιμελητήριο προωθεί και στηρίζει στην Ελληνική και παγκόσμια αγορά. Έχουμε ήδη κάνει μεγάλα βήματα. Συνεχίζουμε ακούραστα.>
Αν και η προσπάθεια είχε κατατεθεί τον Ιούνιο του 2008 η επίσημη απονομή έγινε 01/12/2008 στις Σέρρες από εκπρόσωπο της Guinness Worlds Records Τζένη Καραμποϊκη.
Η μεγάλη αυτή επιτυχία από το νομό Σερρών κέρδισε την προσοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και όλης της Ελλάδας. Ήταν μια μοναδική εμπειρία, ωστόσο ο νομός Σερρών δεν έχει μόνο τον τίτλο της μεγαλύτερης μπουγάτσας του κόσμου αλλά ήταν και η πρώτη προσπάθεια στην Ελλάδα που βραβεύτηκε επίσημα από εκπρόσωπο της Guinness Worlds Records το 2008.
Μαρία Χαρ.Ε1
Το επιμελητήριο Σερρών σε συνεργασία με ντόπιους παρασκευαστές ένωσαν τις δυνάμεις τους για να φτιάξουν την μπουγάτσα γίγας, η οποία κέρδισε τον τίτλο της μεγαλύτερης μπουγάτσας του κόσμου που έχει διάσταση 20 μέτρα μήκος, 60 εκατοστά πλάτος, και ζυγίζει 182 κιλά.
Για την παρασκευή της συνεργάστηκαν σαράντα Σερραίοι παρασκευαστές, όπου χρειάστηκαν περίπου δύο ώρες για την προετοιμασία και 40 λεπτά για το ψήσιμό της, σε ειδικά κατασκευασμένο φούρνο μήκους 20 μέτρων.
Ο πρόεδρος του ΕΒΕΣ κ. Άρης Δρογαλάς δήλωσε: <Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα ενός δύσκολου εγχειρήματος που αναλάβαμε το περασμένο καλοκαίρι και με τη συνεργασία και την ομαδική δουλειά, το φέραμε σε αίσιο πέρας. Η Σερραϊκή Μπουγάτσα είναι ένα από τα τοπικά προϊόντα που το Επιμελητήριο προωθεί και στηρίζει στην Ελληνική και παγκόσμια αγορά. Έχουμε ήδη κάνει μεγάλα βήματα. Συνεχίζουμε ακούραστα.>
Αν και η προσπάθεια είχε κατατεθεί τον Ιούνιο του 2008 η επίσημη απονομή έγινε 01/12/2008 στις Σέρρες από εκπρόσωπο της Guinness Worlds Records Τζένη Καραμποϊκη.
Η μεγάλη αυτή επιτυχία από το νομό Σερρών κέρδισε την προσοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και όλης της Ελλάδας. Ήταν μια μοναδική εμπειρία, ωστόσο ο νομός Σερρών δεν έχει μόνο τον τίτλο της μεγαλύτερης μπουγάτσας του κόσμου αλλά ήταν και η πρώτη προσπάθεια στην Ελλάδα που βραβεύτηκε επίσημα από εκπρόσωπο της Guinness Worlds Records το 2008.
Μαρία Χαρ.Ε1
Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011
ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ
Η παχυσαρκία σήμερα αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα διατροφικά προβλήματα για τις προηγμένες κοινωνίες. Πολλοί παράγοντες φαίνεται ότι συμβάλλουν στην αύξηση της συχνότητας με την οποία εμφανίζεται και πολλοί τύποι θεραπείας έχουν δοκιμασθεί, οι οποίες έχουν πιθανότητες επιτυχίας στο βαθμό που το άτομο αλλάζει τελικά τις διατροφικές του συνήθειες.
Η παχυσαρκία είναι μία επιδημία και δεν μπορεί να λυθεί αποσπασματικά, μόνο με την δίαιτα. Η πρόληψη φαίνεται να είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος και ο πλέον μακροχρόνιος.
Έχει αποδειχθεί ότι η παχυσαρκία, αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακών νοσημάτων, εγκεφαλικών επεισοδίων και σακχαρώδους διαβήτη, ενώ η απώλεια σωματικού βάρους έστω και 5-10% μπορεί να μειώσει τους παράγοντες κινδύνου και την αρτηριακή πίεση.
Με δύο λόγια η παχυσαρκία είναι σοβαρή απειλή για την υγεία και ύπουλος εχθρός για την αισθητική του σώματος. Κι ενώ σε προϊστορικές εποχές μπορεί να έπαιζε το ρόλο μιας αποθήκης λίπους και να εξασφάλιζε την επιβίωση σε περιόδους λιμού, το μόνο που εξασφαλίζει σήμερα είναι η μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης του ατόμου.
Πότε συμβαίνει;
Παχυσαρκία μπορεί να επισυμβεί καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου. Μερικές φορές μπορεί να προσλάβει δραματικές διαστάσεις και η κατάσταση αυτή περιγράφεται ως κακοήθης παχυσαρκία
Πως δημιουργείται η παχυσαρκία;
Η παχυσαρκία χαρακτηρίζεται από υπερβολική εναπόθεση λίπους στις λιπαποθήκες του σώματος. Φυσιολογικά το λίπος, στο σύνολό του, αποτελεί το 15-20% του σωματικού βάρους για τον άνδρα και το 20-25% για τη γυναίκα. Στην παχυσαρκία το ποσοστά αυτό μπορεί να φτάσει το 40%, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις και το 70% (κακοήθης παχυσαρκία). Η κατανομή αυτού του λίπους είναι γενετικά καθορισμένη (δομικό λίπος) και διαφέρει ανάλογα με το φύλο. Διαφοροποιείται κατά τη διάρκεια της ήβης, κατά την εποχή δηλαδή που αναπτύσσονται τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου.
Που οφείλεται η παχυσαρκία;
Σε διάφορoυς παράγοντες όπως:
• Γενετικοί παράγοντες
• Οικογενής παχυσαρκία
• Λίγα και μεγάλα γεύματα
• Μειωμένη φυσική δραστηριότητα
• Λήψη φαρμάκων
• Ψυχολογικοί παράγοντες
Γιατί οι Έλληνες είναι παχύσαρκοι;
• Οι Έλληνες δεν έχουν καταλάβει καλά ότι η παχυσαρκία είναι νόσος.
• Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι Έλληνες είχαμε σημαντική στέρηση τροφίμων, και τώρα "πέσαμε" κυριολεκτικώς επάνω στην αφθονία του φαγητού.
• Δυστυχώς δεν έχουμε την πρέπουσα ενημέρωση σε ευρεία έκταση σε ότι αφορά την επιλογή τροφίμων, παρότι η ελληνική δίαιτα και ιδίως αυτή που εφαρμόζονταν την παλαιά εποχή στην Κρήτη είναι η κατεξοχήν δίαιτα μεσογειακού τύπου, η οποία συνιστάται σήμερα και μάλιστα υιοθετείται και ενθαρρύνεται από πολλές πολιτισμένες χώρες. Μόνο τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι αυτή η δίαιτα η οποία στηρίζεται σε πολλά λαχανικά, όσπρια, φρούτα, ψάρι και σε μικρές ποσότητες από κρέας και στα προϊόντα του, είναι η δίαιτα η οποία συνδυάζεται με καλή υγεία, λιγότερη προσβολή του καρδιαγγειακού συστήματος από αθηροσκλήρωση, λιγότερα νεοπλάσματα.
• Στην Ελλάδα, μόνο τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε την αξία της φυσικής άσκησης, και την αξία του απλού περπατήματος.
Σαββούλα Χιδ. ΣΤ2
Παράξενα Ζώα
Cantorii Pelochelys
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι επιστήμονες ανακάλυψαν αυτήν την
σπάνια χελώνα του γλυκού νερού, στον ποταμό Mekong της Καμπότζη. Η τεράστια αυτή χελώνα, με το ασυνήθιστα μαλακό κέλυφος μπορεί στην ενήλικη ζωή της να φτάσει και τα 50 κιλά βάρος αλλά και να πλησιάσει τα 2 μέτρα μήκος. Είναι, όμως, λίγο απίθανο να την συναντήσατε κάπου. Η Cantorii Pelochelys, για να φυλαχτεί από τα αρπακτικά περνά περί το 95% της ζωής της χωμένη στην άμμο, με μόνο τα μάτια και την μύτη της να προεξέχουν. Δεν είναι πάντως όσο φοβητσιάρα ακούγεται. Η χελώνα αυτή έχει μεγάλα νύχια, ενώ μπορεί να επεκτείνει μακριά και με μεγάλη ταχύτητα τον λαιμό της, όταν χρειαστεί, και με τα ισχυρά της σαγόνια να θρυμματίσει ένα κόκαλο. Οι επιστήμονες, μάλιστα, είπαν ότι δεν έχουν δει γρηγορότερη αντίδραση σε ζώο, ακόμα και συγκριτικά με τις κόμπρες. Η ανακάλυψή της έδωσε ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα, ότι δεν έχουν χαθεί όλα τα σπάνια ζώα από τον πλανήτη.
Mara (Ινδόχοιρος, τρωκτικό της Παταγονίας)
Πολύ μεγάλο για κουνέλι, πολύ μικρό για γάιδαρος. Το Mara της Παταγονίας, είναι στην πραγματικότητα ένα τρωκτικό που ζει στην κεντρική και νότια Αργεντινή. Προτιμά τα άνυδρα βοσκοτόπια και τις θαμνώδεις ερήμους, ενώ τρέφεται κυρίως με γρασίδι. Ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός ότι είναι είδος μονογαμικό, ζευγαρώνει δηλαδή για μια ζωή, ενώ το αρσενικό ακολουθεί πάντα το θηλυκό στις εξορμήσεις του, για να το προστατεύει από άλλα αρσενικά. Η διάρκεια ζωής του σε κατάσταση αιχμαλωσίας είναι 5 με 7 έτη ενώ κάποια μπορεί να ζήσουν και ως τα 10 έτη. Για να το δείτε από κοντά θα πρέπει να επισκεφθείτε κάποιο ζωολογικό πάρκο της Αργεντινής.
Αντιλόπη Saiga
Είναι που είναι η αντιλόπη από μόνη της παράξενο ζώο, το είδος Saiga, ένα από αυτά που κινδυνεύουν όσο λίγα από εξαφάνιση σύμφωνα με τον οργανισμό IUCN, είναι ένα πραγματικά αξιοπερίεργο, αλλά συμπαθέστατο κατά τ’άλλα θηλαστικό. Υπολογίζεται ότι ο συνολικός αριθμός Saiga στον πλανήτη είναι περί τις 50.000 σήμερα, τα περισσότερα εκ των οποίων ζουν σε περιοχές της Ρωσίας (Kalmykia), του Καζακστάν και σε δύο απομακρυσμένες περιοχές της Μογγολίας. Το ύψους του κυμαίνεται από 600 με 800 εκατοστά και το βάρος τους από 36 έως 63 κιλά, ενώ το προσδόκιμο ζωής τους δεν ξεπερνά τα 10 χρόνια. Τα ανδρικά saiga είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά και έχουν κέρατα, τα οποία χρησιμεύουν σε κάποιο παραδοσιακό κινέζικο φάρμακο, γι’αυτό και κινδυνεύουν από λαθροθηρία. Ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός ότι τα Saiga χρονολογούνται από την εποχή των παγετώνων!
>
Γιγαντιαίος Μυρμηγκοφάγος
Το όνομα τα λέει όλα. Αυτό το πλάσμα, αν και όχι τόσο γιγαντιαίο (έχει περίπου το μέγεθος ενός γκόλντεν ριτρίβερ), έχει δημιουργηθεί από την φύση για να καταναλώνει τεράστιες ποσότητες μυρμηγκιών και τερμιτών (περί τα 35.000 την ημέρα). Τα νύχια του, μήκους 10 εκατοστών, είναι τόσο δυνατά που μπορούν να διαλύσουν πετρωμένα «βουνά» από τερμίτες και να τα φάνε. Ενώ η τεράστια, φουντωτή ουρά του, του επιτρέπει να ισορροπεί στα πίσω πόδια όταν σκάβει για την τροφή του. Το δε μακρύ,
συλληπτήριο ρύγχος του, με την σουβλερή γλώσσα διευκολύνουν τον μυρμηγκοφάγο στο να έχει πρόσβαση στην τροφή του. Το πιο περίεργο πράγμα σε αυτό το θηλαστικό, είναι ότι περπατά με τις δύο μπροστινές του αρθρώσεις, ενώ τα νύχια του είναι γυρισμένα προς τα μέσα και πάνω από το έδαφος. Αυτό τα βοηθάει να διατηρούνται πολύ αιχμηρά για τον βασικό σκοπό τους: Την εκσκαφή. Μυρμηγκοφάγους θα δείτε στα δάση και τις σαβάνες της κεντρικής και νότιας Αμερικής, και δη στην δυτική Βραζιλία.
Κουνέλι της Ανγκόρα
Πήρε το όνομά του από την Άγκυρα της Τουρκίας όπου πρωτοβρέθηκε και είναι ένα από τα παλαιότερα είδη οικόσιτων κουνελιών, γνωστό για το μακρύ, απαλό του τρίχωμα. Σήμερα, όμως, δεν το βρίσκει κανείς μόνο στην Τουρκία ενώ υπάρχουν πολλές παραλλαγές του. Στα μέσα του 1700, τα κουνέλια θεωρούνταν ιδιαίτερα δημοφιλή στους βασιλικούς κύκλους της Γαλλίας, ενώ αυτή η τάση εξαπλώθηκε και σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Έτσι σήμερα, κουνέλια της Ανγκόρα που διαφοροποιούνται κάπως μεταξύ τους συναντάμε στην Αγγλία (όπως αυτό της φωτογραφίας), στην Γαλλία, στην Γερμανία, την Κίνα, την Ελβετία, την Φινλανδία κ.α. Τα κουνέλια αυτά εκτρέφονται μάλιστα για το τρομερά απαλό τρίχωμά τους, το οποίο πρέπει να κουρεύεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ίσως και καθημερινά, για να μην καταπίνεται από το ζώο και βλάπτει έτσι την υγεία του. Τα ζωάκια αυτά είναι ευγενικά από την φύση τους, αλλά δεν συστήνονται ως κατοικίδια σε αυτούς που δε μπορούν να τα περιποιούνται τακτικά, γιατί η γούνα τους είναι πολύ πυκνή και θέλει συνεχώς χτένισμα. Το βάρος τους κυμαίνεται από 2 έως 3.5 κιλά
Long-eared Jerboa (καγκουρίκι)
Η’ αλλιώς, ο Μίκυ Μάους της ερήμου. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να περιγράψει κανείς αυτό το μικροσκοπικό νυκτόβιο τρωκτικό με την μακριά ποντικίσια ουρά, τα μακριά πίσω πόδια που το βοηθούν να πηδά ψηλά και μακριά, όπως ένα καγκουρό, και τα ιδιαίτερα μεγάλα αυτιά. Το jerboa κυκλοφορεί σε κάποιες απομακρυσμένες, ερήμους θα λέγαμε, περιοχές της Κίνας και της Μογγολίας, ενώ μεγάλο ποσοστό από αυτά διασώζεται σε προστατευμένες περιοχές της Μογγολίας. Πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για αυτό το παράξενο είδος, πέραν ίσως από της ιδιαίτερης προστασίας που απαιτείται γι’αυτό, σύμφωνα με την EDGE, ενώ περισσότερη έρευνα αναμένεται να διεξαχθεί μετά το πρώτο βίντεο που κυκλοφόρησε πριν ένα χρόνο και το δείχνει στην καθημερινότητά του.
Nudibranch (θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας)
Η πιο κοινή ονομασία «θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας» είναι πολύ πεζή για να περιγράψει αυτά τα εντυπωσιακά πλάσματα, με τα φανταχτερά χρώματα, το παράξενο σχήμα και την μεγαλοφυώς ευπροσάρμοστη δομή. Έχουν υπολογιστεί περί τα 3.000 διαφορετικά είδη θαλάσσιου γυμνοσάλιαγκα, τα οποία ζουν στους κοραλλιογενείς υφάλους όλου του κόσμου. Ο εντοπισμός και η φωτογράφησή τους είναι από τις πιο αγαπημένες ασχολίες των scuba divers που βρίσκονται εκεί. Το αξιοπερίεργο που έχουν είναι ότι τα χρώματα και τα σχήματά τους μπορούν να σας κάνουν να σαστίσετε: Κάποια έχουν ρίγες, όπως οι τίγρεις, άλλα είναι καλυμμένα με κουκίδες σε χρώμα νέον, άλλα έχουν χνουδωτά κέρατα, άλλα αναπνευστήρες που κουνιούνται ή σπονδυλικές στήλες που διαγράφονται με άλλο χρώμα κι ας είναι λεπτά και κυματιστά σαν ένα φύλλο από μαρούλι. Ένα όμως είναι το μήνυμα που θέλουν να περάσουν με αυτήν τους την εμφάνιση: Φάε με δική σου ευθύνη. Γιατί όλα αυτά τα ωραία χρώματα που υπάρχουν στο σώμα τους είναι στην πραγματικότητα δηλητηριώδη τοξικά που σκοτώνουν…
Διονυσία Κουτ.ΣΤ2
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι επιστήμονες ανακάλυψαν αυτήν την
σπάνια χελώνα του γλυκού νερού, στον ποταμό Mekong της Καμπότζη. Η τεράστια αυτή χελώνα, με το ασυνήθιστα μαλακό κέλυφος μπορεί στην ενήλικη ζωή της να φτάσει και τα 50 κιλά βάρος αλλά και να πλησιάσει τα 2 μέτρα μήκος. Είναι, όμως, λίγο απίθανο να την συναντήσατε κάπου. Η Cantorii Pelochelys, για να φυλαχτεί από τα αρπακτικά περνά περί το 95% της ζωής της χωμένη στην άμμο, με μόνο τα μάτια και την μύτη της να προεξέχουν. Δεν είναι πάντως όσο φοβητσιάρα ακούγεται. Η χελώνα αυτή έχει μεγάλα νύχια, ενώ μπορεί να επεκτείνει μακριά και με μεγάλη ταχύτητα τον λαιμό της, όταν χρειαστεί, και με τα ισχυρά της σαγόνια να θρυμματίσει ένα κόκαλο. Οι επιστήμονες, μάλιστα, είπαν ότι δεν έχουν δει γρηγορότερη αντίδραση σε ζώο, ακόμα και συγκριτικά με τις κόμπρες. Η ανακάλυψή της έδωσε ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα, ότι δεν έχουν χαθεί όλα τα σπάνια ζώα από τον πλανήτη.Mara (Ινδόχοιρος, τρωκτικό της Παταγονίας)
Πολύ μεγάλο για κουνέλι, πολύ μικρό για γάιδαρος. Το Mara της Παταγονίας, είναι στην πραγματικότητα ένα τρωκτικό που ζει στην κεντρική και νότια Αργεντινή. Προτιμά τα άνυδρα βοσκοτόπια και τις θαμνώδεις ερήμους, ενώ τρέφεται κυρίως με γρασίδι. Ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός ότι είναι είδος μονογαμικό, ζευγαρώνει δηλαδή για μια ζωή, ενώ το αρσενικό ακολουθεί πάντα το θηλυκό στις εξορμήσεις του, για να το προστατεύει από άλλα αρσενικά. Η διάρκεια ζωής του σε κατάσταση αιχμαλωσίας είναι 5 με 7 έτη ενώ κάποια μπορεί να ζήσουν και ως τα 10 έτη. Για να το δείτε από κοντά θα πρέπει να επισκεφθείτε κάποιο ζωολογικό πάρκο της Αργεντινής.
Αντιλόπη Saiga
Είναι που είναι η αντιλόπη από μόνη της παράξενο ζώο, το είδος Saiga, ένα από αυτά που κινδυνεύουν όσο λίγα από εξαφάνιση σύμφωνα με τον οργανισμό IUCN, είναι ένα πραγματικά αξιοπερίεργο, αλλά συμπαθέστατο κατά τ’άλλα θηλαστικό. Υπολογίζεται ότι ο συνολικός αριθμός Saiga στον πλανήτη είναι περί τις 50.000 σήμερα, τα περισσότερα εκ των οποίων ζουν σε περιοχές της Ρωσίας (Kalmykia), του Καζακστάν και σε δύο απομακρυσμένες περιοχές της Μογγολίας. Το ύψους του κυμαίνεται από 600 με 800 εκατοστά και το βάρος τους από 36 έως 63 κιλά, ενώ το προσδόκιμο ζωής τους δεν ξεπερνά τα 10 χρόνια. Τα ανδρικά saiga είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά και έχουν κέρατα, τα οποία χρησιμεύουν σε κάποιο παραδοσιακό κινέζικο φάρμακο, γι’αυτό και κινδυνεύουν από λαθροθηρία. Ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός ότι τα Saiga χρονολογούνται από την εποχή των παγετώνων! >
Γιγαντιαίος Μυρμηγκοφάγος
Το όνομα τα λέει όλα. Αυτό το πλάσμα, αν και όχι τόσο γιγαντιαίο (έχει περίπου το μέγεθος ενός γκόλντεν ριτρίβερ), έχει δημιουργηθεί από την φύση για να καταναλώνει τεράστιες ποσότητες μυρμηγκιών και τερμιτών (περί τα 35.000 την ημέρα). Τα νύχια του, μήκους 10 εκατοστών, είναι τόσο δυνατά που μπορούν να διαλύσουν πετρωμένα «βουνά» από τερμίτες και να τα φάνε. Ενώ η τεράστια, φουντωτή ουρά του, του επιτρέπει να ισορροπεί στα πίσω πόδια όταν σκάβει για την τροφή του. Το δε μακρύ,
συλληπτήριο ρύγχος του, με την σουβλερή γλώσσα διευκολύνουν τον μυρμηγκοφάγο στο να έχει πρόσβαση στην τροφή του. Το πιο περίεργο πράγμα σε αυτό το θηλαστικό, είναι ότι περπατά με τις δύο μπροστινές του αρθρώσεις, ενώ τα νύχια του είναι γυρισμένα προς τα μέσα και πάνω από το έδαφος. Αυτό τα βοηθάει να διατηρούνται πολύ αιχμηρά για τον βασικό σκοπό τους: Την εκσκαφή. Μυρμηγκοφάγους θα δείτε στα δάση και τις σαβάνες της κεντρικής και νότιας Αμερικής, και δη στην δυτική Βραζιλία. Κουνέλι της Ανγκόρα
Πήρε το όνομά του από την Άγκυρα της Τουρκίας όπου πρωτοβρέθηκε και είναι ένα από τα παλαιότερα είδη οικόσιτων κουνελιών, γνωστό για το μακρύ, απαλό του τρίχωμα. Σήμερα, όμως, δεν το βρίσκει κανείς μόνο στην Τουρκία ενώ υπάρχουν πολλές παραλλαγές του. Στα μέσα του 1700, τα κουνέλια θεωρούνταν ιδιαίτερα δημοφιλή στους βασιλικούς κύκλους της Γαλλίας, ενώ αυτή η τάση εξαπλώθηκε και σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Έτσι σήμερα, κουνέλια της Ανγκόρα που διαφοροποιούνται κάπως μεταξύ τους συναντάμε στην Αγγλία (όπως αυτό της φωτογραφίας), στην Γαλλία, στην Γερμανία, την Κίνα, την Ελβετία, την Φινλανδία κ.α. Τα κουνέλια αυτά εκτρέφονται μάλιστα για το τρομερά απαλό τρίχωμά τους, το οποίο πρέπει να κουρεύεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ίσως και καθημερινά, για να μην καταπίνεται από το ζώο και βλάπτει έτσι την υγεία του. Τα ζωάκια αυτά είναι ευγενικά από την φύση τους, αλλά δεν συστήνονται ως κατοικίδια σε αυτούς που δε μπορούν να τα περιποιούνται τακτικά, γιατί η γούνα τους είναι πολύ πυκνή και θέλει συνεχώς χτένισμα. Το βάρος τους κυμαίνεται από 2 έως 3.5 κιλά
Long-eared Jerboa (καγκουρίκι)
Η’ αλλιώς, ο Μίκυ Μάους της ερήμου. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να περιγράψει κανείς αυτό το μικροσκοπικό νυκτόβιο τρωκτικό με την μακριά ποντικίσια ουρά, τα μακριά πίσω πόδια που το βοηθούν να πηδά ψηλά και μακριά, όπως ένα καγκουρό, και τα ιδιαίτερα μεγάλα αυτιά. Το jerboa κυκλοφορεί σε κάποιες απομακρυσμένες, ερήμους θα λέγαμε, περιοχές της Κίνας και της Μογγολίας, ενώ μεγάλο ποσοστό από αυτά διασώζεται σε προστατευμένες περιοχές της Μογγολίας. Πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για αυτό το παράξενο είδος, πέραν ίσως από της ιδιαίτερης προστασίας που απαιτείται γι’αυτό, σύμφωνα με την EDGE, ενώ περισσότερη έρευνα αναμένεται να διεξαχθεί μετά το πρώτο βίντεο που κυκλοφόρησε πριν ένα χρόνο και το δείχνει στην καθημερινότητά του.
Nudibranch (θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας)
Η πιο κοινή ονομασία «θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας» είναι πολύ πεζή για να περιγράψει αυτά τα εντυπωσιακά πλάσματα, με τα φανταχτερά χρώματα, το παράξενο σχήμα και την μεγαλοφυώς ευπροσάρμοστη δομή. Έχουν υπολογιστεί περί τα 3.000 διαφορετικά είδη θαλάσσιου γυμνοσάλιαγκα, τα οποία ζουν στους κοραλλιογενείς υφάλους όλου του κόσμου. Ο εντοπισμός και η φωτογράφησή τους είναι από τις πιο αγαπημένες ασχολίες των scuba divers που βρίσκονται εκεί. Το αξιοπερίεργο που έχουν είναι ότι τα χρώματα και τα σχήματά τους μπορούν να σας κάνουν να σαστίσετε: Κάποια έχουν ρίγες, όπως οι τίγρεις, άλλα είναι καλυμμένα με κουκίδες σε χρώμα νέον, άλλα έχουν χνουδωτά κέρατα, άλλα αναπνευστήρες που κουνιούνται ή σπονδυλικές στήλες που διαγράφονται με άλλο χρώμα κι ας είναι λεπτά και κυματιστά σαν ένα φύλλο από μαρούλι. Ένα όμως είναι το μήνυμα που θέλουν να περάσουν με αυτήν τους την εμφάνιση: Φάε με δική σου ευθύνη. Γιατί όλα αυτά τα ωραία χρώματα που υπάρχουν στο σώμα τους είναι στην πραγματικότητα δηλητηριώδη τοξικά που σκοτώνουν…
Διονυσία Κουτ.ΣΤ2
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)