Πρωτοχρονιάτικες ...προκαταλήψεις!

Ως ορόσημο ενός νέου ξεκινήματος, η πρώτη Ιανουαρίου είναι μια ημερομηνία επιφορτισμένη με διαφόρων ειδών προκαταλήψεις, πολλές από τις οποίες επιβιώνουν και σήμερα σε αρκετές περιοχές...!

Εκτός από το φαγητό, το ποτό και τους ένθερμους εναγκαλισμούς μόλις το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα, η τελευταία βραδιά ενός έτους, όπως και η αμέσως επόμενη μέρα, έχουν το δικό τους «τελετουργικό», όλα εκείνα τα πράγματα που πρέπει (ή δεν πρέπει) να γίνουν προκειμένου να μας συνοδεύει καλή τύχη καθ' όλη τη διάρκεια της νέας χρονιάς.

Πολλές από αυτές τις προκαταλήψεις συνδέονται κυρίως με τη θεωρία ότι αυτό που συμβαίνει την πρώτη μέρα μιας χρονιάς θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται και τις επόμενες 365 μέρες του έτους. Έτσι, μερικές από αυτές ακολουθούνται για να «ξορκιστεί» το κακό, ενώ άλλες για να φέρουν καλή τύχη.

Στην Ελλάδα, αν και τα τελευταία χρόνια πολλοί υιοθετούν και συνήθειες που μας έρχονται από άλλους πολιτισμούς, κατά κανόνα στις περισσότερες περιοχές κάθε πρωτοχρονιά αναβιώνουν έθιμα που συνδέονται με την καλοτυχία, τον πλούτο και την υγεία.
Ένα φιλί τα μεσάνυχτα

Μόλις το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα, καθένας αρχίζει να αναζητά τα πλέον αγαπημένα του πρόσωπα για να ανταλλάξουν ένα εορταστικό φιλί. Θεωρείται ότι η αποτυχία να φιλήσει κάποιος τους αγαπημένους του για να τους ευχηθεί για το νέο έτος σημαίνει ότι θα ακολουθήσει μια χρονιά απομάκρυνσης και διάλυσης της καλής σχέσης ανάμεσα στα άτομα.
Ο παράδεισος

Αν κάποιος αφήσει το μάταιο τούτο κόσμο (μακριά από εμάς κι από εσάς) την ημέρα των Χριστουγέννων, πηγαίνει στον Παράδεισο, μια και οι πύλες του είναι ανοιχτές αυτή τη μέρα και δεν υπάρχει και face control. Αυτό τουλάχιστον πιστεύουν οι Ιρλανδοί.
Μια ...υλική χρονιά

Προκειμένου το νέο έτος να φέρει μαζί του οικονομική ευμάρεια, ο νοικοκύρης του σπιτιού πρέπει να τακτοποιήσει όλες του τις εκκρεμότητες πριν την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ο νέος χρόνος δεν πρέπει να συναντήσει άδεια τα ντουλάπια (ή το κελάρι), οι λογαριασμοί πρέπει να είναι πληρωμένοι, ενώ επίσης πρέπει να φροντίσει να μην του χρωστούν χρήματα, ούτε και να δανείσει κατά την πρώτη μέρα του Γενάρη.

Ακόμα, σε ορισμένες περιοχές θεωρείται κακοτυχία μεγάλη αν κάτι-οτιδήποτε- βγει έξω από το σπίτι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ακόμα και τα σκουπίδια θα πρέπει να περιμένουν για μερικές ώρες!

Τέλος, η συνήθεια να φοράμε καινούργια ρούχα την Πρωτοχρονιά, έχει και αυτή τη δική της σημασία, καθώς πιστευόταν πως αυτός που υποδέχεται με καινούργια φορεσιά το νέο χρόνο θα έχει να λαμβάνει ρούχα όλη την υπόλοιπη χρονιά.

Τα ζώα

Την Παραμονή των Χριστουγέννων, όλα τα ζώα μπορούν να μιλήσουν. Αυτό είναι γνωστό, όμως αν προσπαθείτε να δοκιμάσετε την ικανότητά τους αυτή απευθύνοντας τους τον λόγο, θα έχετε κακοτυχία την επόμενη χρονιά. Αυτό όμως δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα θα πάθετε εάν ανήμερα των Χριστουγέννων τολμήσετε να φορέσετε καινούρια παπούτσια. Μια φρικτή μοίρα σας περιμένει όλη την υπόλοιπη χρονιά.
Ένα πόδι ...τυχερό!

Το «ποδαρικό» είναι από τις πιο βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις της Ελληνικής Πρωτοχρονιάς. Ο πρώτος άνθρωπος που θα μπει στο σπίτι την πρώτη μέρα της χρονιάς πρέπει να είναι όχι μόνο τυχερός, αλλά και διακείμενος φιλικά προς την οικογένεια του σπιτιού. Φυσικά, αυτός που επισκεφθεί αμέσως μετά το νέο χρόνο ένα σπίτι πρέπει να χτυπήσει την πόρτα και όχι να χρησιμοποιήσει δικό του κλειδί, ακόμα και αν είναι μέλος της οικογένειας.

Επιπλέον, σε πολλές περιοχές της χώρας αναβιώνει και το έθιμο του ροδιού. Το πρώτο πρωινό της χρονιάς, ο νοικοκύρης του σπιτιού, αφού περάσει την πόρτα του ο πρώτος επισκέπτης, σπάει μπροστά στην εξώπορτα ένα ρόδι και μελετάει τους σπόρους του. Καλός οιωνός για την χρονιά που μόλις μπήκε είναι η καλή κατάσταση των σπόρων του ροδιού, ενώ θεωρείται ότι σπάζοντας το ρόδι ο νοικοκύρης θα αποκτήσει τόση καλοτυχία, όσοι είναι και οι σπόροι του φρούτου.
Οι γεννήσεις

Τα παιδιά που γεννιούνται την ημέρα των Χριστουγέννων θεωρούνται καλότυχα, αλλά και εξαιρετικά πλάσματα που διαφέρουν από τους συνομήλικους τους. Καλή τύχη περιμένει και τα σπίτια όσων κρατούν τη φωτιά αναμμένη κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας των Χριστουγέννων.
Χιόνια

Εάν χιονίσει την ημέρα των Χριστουγέννων, αυτό σημαίνει πως το Πάσχα όλη η πλάση θα είναι καταπράσινη. Και οι αγρότες ας μην ξεχνούν πως αν δουν άστρα στον ουρανό την βραδιά των Χριστουγέννων, θα έχουν πλούσια σοδειά το καλοκαίρι.
Μια χρονιά γεμάτη τύχη!

Προκειμένου να φοβίσουν και να διώξουν μακριά τα «κακά πνεύματα», σε κάποιες περιοχές οι κάτοικοι υποδέχονται το νέο έτος με όσο το δυνατόν περισσότερο θόρυβο!

Σύμφωνα με την παράδοση, ο ίδιος ο Διάβολος, όπως και κάθε δαίμονας, μισεί το δυνατό θόρυβο, ιδίως αν είναι ήχος χαράς. Μάλιστα, θεωρείται από πολλούς ότι αυτός είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες την ημέρα ενός γάμου.

Τέλος, όλα τα μωρά που γεννιούνται από τα πρώτα κιόλας λεπτά της πρώτης Ιανουαρίου θεωρούνται άνθρωποι που θα συνοδεύονται από την καλοτυχία σε όλη τους τη ζωή.

Tο κοριτσάκι με τα σπίρτα

'Eπεφτε χιόνι και κόντευε να νυχτώσει. Ήταν η τελευταία βραδιά του χρόνου, η παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Μέσα σ' εκείνο το κρύο και σ' εκείνο το σκοτάδι, ένα φτωχό κοριτσάκι περπατούσε στο δρόμο, χωρίς να φοράει τίποτα στο κεφάλι του, ούτε στα πόδια του.

Η αλήθεια είναι πως, όταν βγήκε από το σπίτι της, φορούσε παντούφλες, αλλά δεν της κράτησαν πολύ: ήταν κάτι μεγάλες παντούφλες, που τις είχε λιώσει η μητέρα της, τόσο μεγάλες ώστε η μικρή τις έχασε, καθώς έτρεξε να περάσει το δρόμο, ανάμεσα σε δυο αμάξια που λίγο έλειψε να την χτυπήσουν. Τη μια την έχασε. Την άλλη, τη βρήκε ένα παιδί και την πήρε μαζί του, για να τη δώσει στην αδερφούλα του, να την κάνει κούνια για την κούκλα της.

Το κοριτσάκι βάδιζε ξυπόλητο και τα πόδια του είχανε μελανιάσει από το κρύο. Μέσα στην τσέπη της κουρελιασμένης ποδιάς της είχε ένα σωρό σπίρτα. Στο χέρι της κρατούσε κι άλλα κουτιά γεμάτα, γιατί αυτή τη δουλειά έκανε: πουλούσε κουτιά με σπίρτα στους δρόμους.

'Oμως εκείνη την ημέρα δεν είχε πουλήσει ούτε ένα κουτί, γιατί οι άνθρωποι έτρεχαν να προφυλαχτούν από το κρύο κι από το χιόνι, και κανείς δε στεκόταν για ν' αγοράσει σπίρτα. Δεν είχε πουλήσει ούτε ένα κουτί και δεν είχε ούτε μια δεκάρα στην τσέπη της. Το κοριτσάκι πεινούσε και κρύωνε κι ήταν αδύνατο, κι έτρεμε ολόκληρο.

Η καημένη η μικρούλα! Οι νιφάδες του χιονιού έπεφταν στα ξανθά της μαλλιά, που σχημάτιζαν μπούκλες γύρω απ' το λαιμό της. Τα φώτα έκαναν να λάμπουν τα τζάμια των παραθυριών κι έφτανε ως το δρόμο η μυρωδιά από τα πουλερικά που έψηναν στις κουζίνες. Ήταν παραμονή της Πρωτοχρονιάς, σε μια γωνιά, ανάμεσα σε δυο σπίτια.

Το κοριτσάκι πάγωνε όλο και πιο πολύ, αλλά δεν τολμούσε να γυρίσει σπίτι της: θα πήγαινε τα κουτιά με τα σπίρτα, κι ούτε μια δεκάρα. Ο πατέρας της θα τη μάλωνε κι άλλωστε, μήπως και μέσα στο σπίτι της δεν έκανε τόσο κρύο; 'Eμεναν ψηλά, σε μια σοφίτα, κι ο άνεμος φυσούσε ανάμεσα απ' τις τρύπες της σκεπής, μ' όλο που τις πιο μεγάλες τις είχανε βουλώσει με άχυρο και με κουρέλια.

Τα καημένα τα χεράκια της δεν τα' νιωθε πια από το πολύ το κρύο. 'Eνα σπίρτο θα τα ζέσταινε λιγάκι. Αν τολμούσε να βγάλει ένα, μονάχα ένα, απ' το κουτί και να τ' ανάψει να ζεστάνει τα δάχτυλά της; Τράβηξε ένα: κριτς! Πώς έλαμψε! Πώς άναψε! Ήτανε μια φλογίτσα καθαρή και ζεστή κι έμοιαζε με κεράκι, καθώς τη σκέπασε με τις χούφτες της. Τι παράξενο φως! 'Eμοιαζε τώρα μ' ένα κοριτσάκι, καθισμένο μπροστά σε μια μεγάλη σιδερένια σόμπα, που το σκέπασμά της ήτανε γυαλιστερό.

Η φωτιά έκαιγε εκεί μέσα τόσο υπέροχα και ζέσταινε τόσο καλά! Αλλά τι έγινε; Μόλις το κοριτσάκι άπλωσε τα ποδαράκια του για να τα ζεστάνει, η φλόγα έσβησε και η σόμπα εξαφανίστηκε. Η μικρούλα βρέθηκε καθισμένη στη γωνιά της, ανάμεσα σε δυο σπίτια, και κρατούσε στο χέρι της ένα σπίρτο καμένο.

'Aναψε και δεύτερο σπίρτο, και, καθώς η λάμψη έπεσε πάνω στον τοίχο του σπιτιού, το κοριτσάκι μπορούσε τώρα να δει ένα μεγάλο δωμάτιο, όπου ήταν στρωμένο ένα τραπέζι, με κάτασπρο τραπεζομάντιλο, με πιάτα από πορσελάνη που αστραφτοκοπούσαν και ο τοίχος έγινε διάφανος σαν ατμός. με μια μεγάλη πιατέλα, όπου μια χήνα ψητή άχνιζε και σκόρπιζε μια ορεχτική ευωδιά.

Τι έκπληξη! Τι ευτυχία! Ξαφνικά, η ψημένη χήνα πήδησε από την πιατέλα και κύλησε στο πάτωμα, με το πιρούνι και το μαχαίρι καρφωμένα απάνω της. Κι η ψημένη χήνα κύλήσε ως εκεί που καθότανε το φτωχό κοριτσάκι. Αλλά το σπίρτο έσβησε και, μπροστά στη μικρούλα, ορθώθηκε πάλι ο χοντρός και κρύος τοίχος των σπιτιών. 'Aναψε αμέσως και τρίτο σπίρτο. Και τότε το φτωχό κοριτσάκι είδε πως καθόταν κάτω από ένα υπέροχο Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Ήτανε πιο μεγάλο και πιο πλούσια στολισμένο, από κείνο που είχε δει, τα περασμένα Χριστούγεννα μέσα από τη τζαμένια πόρτα, στο μέγαρο του πλούσιου εμπόρου. Χίλια κεράκια ήταν αναμμένα πάνω στα πράσινα κλαδιά του και κάτι πολύχρωμες εικόνες, σαν εκείνες που στολίζουν τις βιτρίνες των μαγαζιών, θαρρείς και της χαμογελούσαν. Το φτωχό κοριτσάκι σήκωσε τα δυο του χεράκια. Το σπίρτο έσβησε.

'Oλα τα κεράκια του Χριστουγεννιάτικου δέντρου ανέβαιναν, ανέβαιναν και τότε είδε πως δεν ήταν κεράκια, αλλά αστέρια. 'Eνα απ' αυτά τ' αστέρια έπεσε και χάραξε μια φωτεινή γραμμή στον ουρανό. «Κάποιος πεθαίνει» μουρμούρισε το κοριτσάκι. Γιατί η γιαγιά του, που μόνο εκείνη ήτανε καλή γι' αυτό, αλλά δεν ζούσε πια, έλεγε συχνά: «'Oταν πέφτει ένα αστέρι, μια ψυχούλα ανεβαίνει στο Θεό.»

Το φτωχό κοριτσάκι άναψε άλλο σπίρτο. Μέσα στη λάμψη του, παρουσιάστηκε η γιαγιά της που της χαμογελούσε. «Γιαγιά», φώναξε η μικρούλα, «πάρε με μαζί σου».

«'Oταν θα σβήσω το σπίρτο, ξέρω πως δε θα είσαι πια εδώ. Θα χαθείς, όπως χάθηκαν η αναμμένη σόμπα, η ψημένη χήνα και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.» Πήρε το κοριτσάκι στην αγκαλιά της η γιαγιά, και πέταξαν κι οι δυο χαρούμενες, μέσα σ' εκείνη τη λάμψη. Δεν υπήρχε πια ούτε κρύο, ούτε πείνα, ούτε αγωνία. Ήταν κοντά στο Θεό!

Η ιστορία της χριστουγεννιάτικης κάλτσας

Υπήρχε κάποτε ένας ευγενικός και καλόκαρδος κύριος όπου η γυναίκα του είχε πεθάνει από βαριά αρρώστια και τον είχε αφήσει απογοητευμένο με τρεις κόρες να μεγαλώσει...

Μετά που έχασε όλα του τα χρήματα σε ανώφελες και κακές επενδύσεις, η οικογένειά του χρειάστηκε να μετακομίσει σε μια χωριάτικη καλύβα, ενώ οι τρεις του κόρες έκαναν μόνες τους το μαγείρεμα, το ράψιμο και το καθάρισμα του σπιτιού.

'Oταν ήρθε ο καιρός να παντρευτούν οι κόρες, ο πατέρας έπεσε σε μεγαλύτερη κατάθλιψη εφόσον οι κόρες του δεν θα έβρισκαν να παντρευτούν χωρίς προίκα και χρήματα για να δώσουν στην νέα οικογένεια του συζύγου τους. Μία νύχτα, μετά που οι κόρες είχαν πλύνει και απλώσει τα ρούχα τους και τις κάλτσες τους στο τζάκι για να στεγνώσουν, έπεσαν για ύπνο. Ο 'Αγιος Βασίλης γνώριζε την απόγνωση και την ατυχία του πατέρα και σταμάτησε στο σπίτι του. Κοίταξε μέσα από το παράθυρο και είδε ότι η οικογένεια είχε πέσει για ύπνο. Επίσης παρατήρησε και τις κάλτσες των κοριτσιών που κρέμονταν στο τζάκι. Και τότε του ήρθε η έμπνευση και αφού πήρε από το πουγκί του τρία μικρότερα πουγκιά με χρυσό, πήγε και τα πέταξε με προσοχή από την καμινάδα έτσι ώστε να πέσουν μέσα στις κάλτσες.

Το επόμενο πρωί που ξύπνησαν οι κόρες, βρήκαν για μεγάλη τους έκπληξη τις κάλτσες τους να περιέχουν χρυσάφι. 'Eτσι ο ευγενής πατέρας τους θα κατάφερνε να δει τις κόρες του να ζουν ευτυχισμένες και μια καλή ζωή με αυτό το χρυσό, και έζησε πολλά πολλά χαρούμενα χρόνια και ο ίδιος.

Τα παιδιά όλου του κόσμου συνέχισαν την παράδοση να κρεμούν κάλτσες τα Χριστούγεννα στο τζάκι τους με την ελπίδα να τους τις γεμίσει ο 'Αγιος Βασίλης. Αυτό το έθιμο κρατά σε πολλές με μερικές παραλλαγές.

Στην Γαλλία τα παιδιά τις βάζουν δίπλα στο τζάκι, ενώ στην Ολλανδία τις γεμίζουν με άχυρο και καρότα για τα ελαφάκια του 'Αγιου Βασίλη. Στην Ουγγαρία τα παιδιά γυαλίζουν τα παπούτσια τους πριν τα βάλουν δίπλα στο τζάκι ή το παράθυρο. Στην Ιταλία τα παιδιά αφήνουν τα παπούτσια τους έξω κατά τα Θεοφάνια, για να τα βρει η καλή μάγισσα. Και τέλος, στο Πόρτο Ρίκο τα παιδιά βάζουν κάτω από τα κρεβάτια τους πρασινάδα και λουλούδια για τις καμήλες των τριών Μάγων.

Χριστουγεννιάτικες ιστορίες

ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

Της Άννας Αντωνιάδου


Η Σοφία και η Πηνελόπη, δυο αδερφές, βγήκαν τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς στην αυλή του σπιτιού τους να φτιάξουν ένα χιονάνθρωπο, για να υποδεχτούν τον Αϊ Βασίλη.

Άρχισαν λοιπόν να τον φτιάχνουν. Πρώτα έκαναν τρεις χιονόμπαλες τη μια πιο μεγάλη από την άλλη και τις ένωσαν, πήραν δύο ξύλα και τα έβαλαν για χέρια, πήραν δύο καρβουνάκια και τα έβαλαν σαν μάτια, έβαλαν και ένα καρότο για μύτη. Ακόμα σχεδίασαν κι ένα στόμα. Η Σοφία έβγαλε το κασκόλ και το σκούφο της και τα φόρεσε στο χιονάνθρωπο. Τώρα ήταν έτοιμος.

Εκείνη τη στιγμή άλλαζε ο χρόνος και μια τρανταχτή φωνή ακούστηκε: ΧΑ, ΧΑ, ΧΑ,

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΦΤΩΧΟΓΕΙΤΟΝΙΑ

Της Κατερίνας Παναούση

Είναι παραμονή Χριστουγέννων και το χιόνι πέφτει πυκνό. Κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρό μου. Είναι τόσο όμορφο το κάτασπρο τοπίο. Μέσα κάνει ζέστη κι εγώ σκέφτομαι ότι έξω κάνει πολύ κρύο. Τι να κάνουν οι φτωχές οικογένειες άραγε;

Μετά από λίγο ντύθηκα ζεστά και βγήκα να κάνω μια βόλτα. Χωρίς να το καταλάβω πήρα το δρόμο για τη φτωχογειτονιά της πόλης μας. Σκεφτόμουν πόσο δυστυχισμένοι και λυπημένοι θα είναι οι κάτοικοί της τώρα. Άρχισα να παρακαλάω το Χριστό: «Αυτές τις γιορτινές ημέρες να περάσουν όλοι καλά».

Όταν κόντεψα στα στενά δρομάκια της φτωχογειτονιάς, τα οποία ήτανε όλο λακκούβες γεμάτες νερό, τα μάτια μου έπεσαν σε ένα μικρό κοριτσάκι που έκλεγε. Η μητέρα του προσπαθούσε να το κάνει να σταματήσει λέγοντάς του κάτι. Τα μάτια του όμως συνέχιζαν να δακρύζουν. Τότε το άκουσα να ψιθυρίζει: «Μαμά κρυώνω και πεινάω».

Εγώ δεν άντεξα κι έφυγα τρέχοντας. Μπήκα στο σπίτι με βαριά καρδιά. Ο πατέρας μου με κοίταξε και κατάλαβε ότι κάτι με στενοχώρησε. Τότε άρπαξα την ευκαιρία και του είπα ό,τι είχα ακούσει στη φτωχογειτονιά. Ο πατέρας μου κατάλαβε τι ζητούσα σιωπηλά. «Πάμε στα μαγαζιά;» με ρώτησε. Η χαρά μου ήταν τόσο μεγάλη που θα δίναμε λίγη ευτυχία στη μικρούλα.

Μετά από λίγες ώρες πήγαμε στη φτωχογειτονιά. Θυμόμουν το σπιτάκι τους, γιατί ήταν το πιο μικρό. Χτυπήσαμε την πόρτα και περιμέναμε με αγωνία. Όταν άνοιξε, στην πόρτα ήταν η μικρούλα. Μας κοίταξε με απορία και φώναξε τη μητέρα της. Εγώ τότε έσκυψα και της έδωσα αυτό που κρατούσα. Την πιο όμορφη κούκλα που είδα ποτέ μου. Τα μάτια και το προσωπάκι της έλαμψαν από ευτυχία. Η μητέρα της κοίταζε κι αυτή όλο απορία. Ο πατέρας μου της εξήγησε και της ζήτησε να δεχτεί τα ψώνια που κάναμε. Η μητέρα του κοριτσιού μας ζήτησε να περάσουμε μέσα. Έκανε τόσο κρύο.

Μέσα σε λίγη ώρα μάθαμε πως το κοριτσάκι ήταν ορφανό από πατέρα και πως οι δυο τους ήταν μόνες στον κόσμο. Η μητέρα της έψαχνε δουλειά, αλλά ήταν πολύ δύσκολο να βρει. Ο πατέρας μου τότε έγραψε τη διεύθυνσή μας σ’ ένα χαρτάκι και της την έδωσε, για να ‘ρθουν να περάσουν μαζί μας τα Χριστούγεννα. Ευτυχώς δέχτηκαν.

Τις επόμενες μέρες ο πατέρας μου της είχε βρει ήδη μια δουλειά, για να μπορούν κι αυτοί να ζουν καλύτερα!

ΔΩΡΟ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

Της Ελένης Χουκ – Αποστολοπούλου

Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη. Σ’ ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων.

Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν’ ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη. Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι’ αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί, κι η εκκλησία λαμποκοπούσε κι έφεγγε σαν να ήταν ο ήλιος μέσα της. Όταν η λειτουργία τελείωνε, ο κόσμος πήγαινε στα γύρω κεντράκια, για να φάει και να πιει, να γλεντήσει τη χαρά του για τη γέννηση του Χριστού.

Οι χωριανοί άρχιζαν τις προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα εβδομάδες πριν. Οι νοικοκυρές έψηναν κουλούρια, πίτες και γλυκά κι οι άντρες έβαφαν την πλατεία του χωριού, την εκκλησία και τα σπίτια τους. Ο παπάς με τα παιδιά του σχολείου και τους δασκάλους σκάλιζε τα ζώα της φάτνης στο ξύλο, τους τρεις μάγους, τους βοσκούς, το αστέρι, την Παναγία και το Χριστό.

Το βράδυ της παραμονής όλα ήταν έτοιμα κι οι άνθρωποι ντυμένοι τα καλά τους πήγαιναν στην εκκλησιά κι άφηναν μπροστά στη φάτνη ένα δώρο για το Χριστό, ό,τι μπορούσε ο καθένας.

Η Μαρία, που ήταν έξι χρονών, πήγαινε κι αυτή κάθε χρόνο με τους γονείς της στην εκκλησία κρατώντας το καλαθάκι με τα κουλούρια που είχε φτιάξει για το νεογέννητο Χριστό. Εκείνο το χρόνο, όμως, η μητέρα της αρρώστησε, κι ο πατέρας της ταξίδεψε σε μια μεγάλη πόλη για να βρει δουλειά και να τα βγάλει πέρα με τα φάρμακα και τα άλλα έξοδα. Ούτε δραχμή δεν τους περίσσευε, για ν’ αγοράσουν δώρο στο Χριστό.

Πώς να πάει στην εκκλησία η Μαρία με άδεια χέρια;

Την ώρα που χτύπησαν οι καμπάνες, η Μαρία μπήκε δειλά δειλά στην εκκλησία και κρύφτηκε πίσω από μια κολόνα. Δεν ήθελε να τη δει κανείς με τα χέρια αδειανά. Οι άλλοι προσκυνούσαν το Χριστό, άναβαν το κεράκι τους και του πρόσφεραν το δώρο τους.

Εκείνη γονάτισε κοιτάζοντας τη φάτνη από μακριά και ψιθύρισε:

- Αχ, Παναγίτσα μου, φέτος δε θα έρθω στη λειτουργία. Δεν έχω να χαρίσω τίποτε στο παιδί σου που γεννήθηκε. Η μητέρα μου αρρώστησε. Δεν έχουμε καθόλου χρήματα. Θα το εξηγήσεις στο Χριστό γιατί δεν του έφερα δώρο;

Ο κόσμος είχε αρχίσει να ψάλλει μαζί με τον παπά το «Χριστός γεννάται σήμερον». Τα μάτια της Μαρίας θόλωσαν από τα δάκρυα, βγήκε από την κρυψώνα της κι έτρεξε προς το σπίτι της. Δεν είχε κάνει ούτε τρία βήματα, όταν άκουσε πίσω της μια φωνή να τη ρωτάει:

- Γιατί κλαις, κοριτσάκι μου, μια τέτοια χαρούμενη μέρα;

Ήταν μια γριούλα με γλυκό πρόσωπο και μάτια γεμάτα καλοσύνη.

- Κλαίω, γιαγιάκα, γιατί δε μου περισσεύει ούτε μια δεκάρα, για ν’ αγοράσω ένα δώρο στο Χριστό.

- Γι’ αυτό κλαις, Μαρία; Ο Χριστός ευχαριστιέται και μόνο που τον σκέφτεσαι. Και μόνο που τον αγαπάς. Να, κοίταξε εκείνον το θάμνο με τα πράσινα φύλλα. Γιατί δεν κόβεις ένα μπουκέτο να του το πας;

Το κορίτσι σταμάτησε τα κλάματα, έσκυψε, κι άρχισε να κόβει ένα μπουκέτο από κλαδιά. Έκοψε αρκετά, ώσπου η αγκαλιά της δε χωρούσε πια άλλα.

- Φτάνουν αυτά, γιαγιάκα; ρώτησε τη γριούλα κοιτάζοντας πίσω της, αλλά εκείνη είχε εξαφανιστεί.

Η Μαρία με τα κλαδιά στην αγκαλιά της προχώρησε θαρρετά και μπήκε στην εκκλησία μ’ ένα χαμόγελο αγαλλίασης. Όλα έλαμπαν στο φως των κεριών. Ο κόσμος έψελνε με κατάνυξη. Περπάτησε πάνω στο κόκκινο χαλί που απλωνόταν μπροστά στη φάτνη κι απόθεσε το δώρο της.

- Κοιτάτε αυτό το κοριτσάκι, είπε χαμηλόφωνα μια γυναίκα. Φέρνει κλαδιά από θάμνους στο Χριστό. Και μη χειρότερα.

Όταν τελείωσε το τροπάριο ακούστηκαν ψίθυροι στην εκκλησία.

- Κοιτάξτε, κοιτάξτε τα κλαδιά των θάμνων!

Η Μαρία ήταν ακόμα γονατιστή με σταυρωμένα τα χέρια της. Ακούγοντας τις φωνές, σήκωσε το κεφάλι της τρομοκρατημένη και είδε τα κλαδιά, τα δικά της κλαδιά, να έχουν ανθίσει και να έχουν βγάλει κάτι όμορφα κόκκινα λουλούδια που έμοιαζαν με αστέρια.

- Μα τι έγινε;

- Θαύμα!

- Ήτανε θάμνοι κι έβγαλαν λουλούδια!

Ο παπάς και το πλήθος γονάτισαν μπροστά στη φάτνη, δοξολογώντας το Χριστό γι’ αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο.

Η γριούλα – ποια να ‘ταν άραγε; – είχε δίκιο. Το δώρο που δίνεται από την καρδιά είναι το πιο αξιόλογο δώρο. Τα φτωχά κλαδάκια ήταν το πιο σημαντικό δώρο που είχε πάρει ο Χριστός εκείνη τη μέρα…

Από τότε, κάθε χρόνο, τις μέρες των Χριστουγέννων, αυτοί οι θάμνοι ανθίζουν με τα αμέτρητα κόκκινα αστράκια τους, κι ο κόσμος τα ονομάζει «λουλούδια των Χριστουγέννων».

Από το μακρινό εκείνο χωριό έφτασαν και στην πατρίδα μας κι ο κόσμος τα ονόμασε «Άστρα του Χριστού».

Η ιστορία του Χριστουγεννιάτικου δέντρου

Μήπως πιστεύετε ότι ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι ελληνικό έθιμο; Μήπως θεωρείτε ότι οι χριστιανοί στόλιζαν πάντα ένα έλατο για να γιορτάσουν τη γέννηση του Χριστού; Παρόλο που στις μέρες μας το στολισμένο έλατο είναι το κατεξοχήν σύμβολο των Χριστουγέννων, στο παρελθόν τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Πώς λοιπόν, ξεκίνησε ο στολισμός ενός δέντρου τα Χριστούγεννα;


Οι ρίζες της παράδοσης του στολισμού δέντρου μπορούν να αναζητηθούν στα ειδωλολατρικά έθιμα της λατρείας των δέντρων. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, οι άνθρωποι έβαζαν τα δέντρα ή κομμάτια δέντρων μέσα στα σπίτια και τα στόλιζαν, για να έχουν καλή σοδειά τον επόμενο χρόνο και να διώχνουν τα κακά πνεύματα. Η χρήση τους συμβόλιζε το τέλος του χειμώνα, την αναβλάστηση και την καινούργια ζωή, γι' αυτό και τα κλαριά έπρεπε να είναι καταπράσινα και από φυτά αειθαλή. Τα κλαριά στολίζονταν με φρούτα, ξηρούς καρπούς και νομίσματα, τυλιγμένα σε χρυσόχαρτο. Οι αναφορές είναι πολλές: Σε παγανιστικές τελετές το δέντρο δρύς είχε εξαγνιστικές ιδιότητες, ενώ σε ένα συριακό κείμενο που υπάρχει σε χειρόγραφο στο Βρετανικό Μουσείο, αναφέρεται ότι σε έναν ναό που έχτισε το 1512 ο Αναστάσιος ο Α΄ στα βόρεια της Συρίας, υπήρχαν δυο μεγάλα ορειχάλκινα δέντρα. Προϋπήρχε όμως και στο Βυζάντιο από τον 6ο αιώνα. Στην Βαυαρία, οι ξυλοκόποι, για να τιμήσουν τα έλατα που τους παρείχαν τα προς το ζην, τα στόλιζαν. Όπως λέγεται, πρώτοι οι Γερμανοί ξεκίνησαν να βάζουν τα δέντρα μέσα στα σπίτια τους. Ένας μύθος λέει ότι μια οικογένεια δέχτηκε την παραμονή των Χριστουγέννων ένα μικρό ταλαιπωρημένο αγόρι στο σπίτι της. Το επόμενο πρωί, το αγόρι είχε μεταμορφωθεί στον μικρό Χριστό και πρόσφερε στην οικογένεια σαν δώρο ένα κλαδί ελάτου.


Εκείνος που καθιέρωσε το έλατο σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν, σύμφωνα με την αγγλική παράδοση, ο Άγιος Βονιφάτιος, μετά τον 8ο αιώνα. Ο άγιος θέλησε να εξαλείψει την μέχρι τότε αποδιδόμενη ιερότητα των “ειδωλολατρών” στην βελανιδιά (δρύ) αντικαθιστώντας την με το έλατο, δηλαδή το δέντρο των Χριστουγέννων. Το στόλισμα όμως του δέντρου αποδίδεται ότι καθιερώθηκε από τον Μαρτίνο Λούθηρο (ιδρυτή της Προτεσταντικής Εκκλησίας), όταν περπατώντας μια νύχτα στα δάση, είδε τα χειμωνιάτικα αστέρια να λάμπουν μέσα στα κλαδιά. Τότε, συνέλαβε την ιδέα να βάλει το δέντρο μέσα στο σπίτι και να το στολίσει με κεριά που θα συμβόλιζαν τον έναστρο ουρανό απ’ όπου ήρθε ο Χριστός στον κόσμο.


Το έθιμο αυτό, όπως και να έχει, δεν είναι ελληνικό. Ελληνικό είναι το καραβάκι που εμφανίστηκε λίγο μετά την τουρκοκρατία. Με την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, οι Έλληνες προσπάθησαν να αναπτύξουν τη ναυτιλία και το εμπόριο. Έτσι, όταν κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, οι ναυτικοί γύριζαν στα σπίτια τους για τις γιορτές, οι νοικοκυρές στόλιζαν ένα καράβι.


Το 1833 έφτασε στην Ελλάδα το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ήταν αυτό που στολίστηκε στα ανάκτορα του Όθωνα στο Ναύπλιο. Από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα, μπήκε σιγά - σιγά σε όλα τα ελληνικά σπίτια.


Εντωμεταξύ το Χριστουγεννιάτικο δέντρο άρχισε να εξαπλώνεται σε διάφορους λαούς, περνώντας ακόμα και στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, μαζί με τους μετανάστες. Τα φωτάκια στο δέντρο εφευρέθηκαν από έναν Αμερικανό, τον Έντουαρντ Τζόνσον το 1882 στη Ν. Υόρκη, που στόλισε για πρώτη φορά ένα δέντρο με λάμπες ηλεκτρικού, αντικαθιστώντας τα κεριά και περιορίζοντας έτσι τα ατυχήματα (φωτιές).


Τα στολίδια που βάζουμε στο έλατο διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Αρχικά, τα έλατα διακοσμούνταν με ειδικά χριστουγεννιάτικα μπισκότα και κεριά, που συμβόλιζαν τα αστέρια. Κάθε χώρα, έχει τα δικά της παραδοσιακά στολίδια, πέρα από τις μπάλες και τα φωτάκια. Στη Λιθουανία, για παράδειγμα, βάζουν στο δέντρο τους μια αράχνη και τον ιστό της, γιατί σύμφωνα με τον θρύλο, αυτό είχε κάνει μια φτωχή γυναίκα όταν κοιμόνταν τα παιδιά της. Όταν αυτά ξύπνησαν, τη μέρα των Χριστουγέννων, είδαν το δέντρο με τους μεταξένιους ιστούς να λάμπει.


Φυσικά, στο πέρασμα των αιώνων, το νόημα του χριστουγεννιάτικου δέντρου πήρε αναρίθμητες μορφές. Αρχικά, για να συμβολίσει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού, άρχισε να στολίζεται με διάφορα χρήσιμα είδη συμβολίζοντας έτσι πρακτικά την προσφορά των Θείων Δώρων. Προοδευτικά εξελίχθηκε σ’ ένα απαραίτητο διακοσμητικό είδος της εορταστικής περιόδου.

Ο ασημένιος δρόμος

Ο δικός μου ασημένιος δρόμος θα ήθελα να ήταν κάπως έτσι: θα ήθελα να σπουδάσω, να μορφωθώ και να πετύχω στη σχολή αστυνομικών. Στη συνέχεια να γίνω ιδιωτικός αστυνομικός αφού μετεκπαιδευτώ στη Νέα Υόρκη. Αυτό το επάγγελμα απαιτεί εξυπνάδα, παρατηρητικότητα και υπομονή. Ακόμη είναι απαραίτητη η καλή φυσική κατάσταση και αντοχές. Έτσι θα "ρίχνω φως" σε δύσκολες υποθέσεις και θα τιμωρώ όποιους παρανομούν.
Στη ζωή μου θα ήθελα να ταξιδέψω σε όλα τα μέρη του κόσμου όμορφα και άσχημα γιατί παντού κρύβεται κάτι γοητευτικό.
Θα ήθελα να κρατήσω τις φιλίες που έχω τώρα γιατί είναι μοναδικές!
Γενικώς γύρω μου θα ήθελα να έχω ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ, με σέβονται και τους σέβομαι. Αυτή θα ήθελα να ήταν η ζωή μου!
Κωνσταντίνα Μαγρ.
Ο ασημένιος δρόμος που θα ταίριαζε σε έμενα θα ήταν ο δρόμος της διασημότητας . Δηλαδή θα ευχόμουν να εύρισκα καλή δαυλιά όπως : ηθοποιός , τραγουδιστής η μέλος σε συγκρότημα . Το κάθε παιδί θα ονειρευόταν να ζήσει έτσι αλλά τα περισσότερα νομίζουν ότι μόνο θα κάθονται να ξεκουράζονται ενώ είναι διαφορετικά .
Επίσης θα ήθελα να είμαι καλός πατέρας προς τα παιδιά μου και να μην τους λείψει τίποτα ! Θα ευχόμουν να μην έχω πολλά παιδιά επειδή μπορεί να κάνουν αταξίες και να μην αντέχω την φασαρία τους . Αν τα παιδιά μου έχουν παράπονο ή κάτι τους λείψει θα προσπαθήσω να κάνω οτιδήποτε περνάει από το χέρι μου για να κάνω την ευχή τους πραγματικότητα . Ελπίζω ποτέ να μην έχουν παράπονο από έμενα .
Η γυναίκα που θα βρω θα ήθελα να είναι όμορφη και να υπάρχει κάτι που να την ξεχωρίζει από τι άλλες . Με αυτή δε θα ήθελα να χωρίσω ποτέ ! Θα μου ράγιζε την καρδιά αν θύμωνε εξ’ αιτίας μου .
Εύχομαι επίσης η πεθερά μου να με δεχτεί ως γαμπρός της κόρης της . Αλλά και να μην είναι εχθρική με τη δικιά μου μητέρα .
Όλα αυτά θα ήθελα να συμβούν στο μέλλον μου και ελπίζω να συμβούν !!!!
Χρήστος Παδ.
Ο ασημένιος δρόμος κάθε ανθρώπου είναι πολύ διαφορετικός και κάποια στιγμή της ζωής του πρέπει να αποφασίσει το δικό του μονοπάτι. Ο δικός σου δρόμος πως φαντάζεσαι θα ήθελες να είναι . . .
Στην αρχή κάθε παιδί παίρνει τον ίδιο δρόμο όταν είναι μικρό. Όταν γίνουμε δεκαοχτώ ετών το κάθε ένα παιδί παίρνει το δικό του ξεχωριστό δρόμο. Πολλοί μπορεί να σπουδάσουν ή άλλοι να ασχοληθούν με κάτι άλλο.
Ο δικός μου δρόμος είναι να πάω πανεπιστήμιο και να σπουδάσω παλαιοντολογία. Σε αυτό το επάγγελμα ψάχνεις κόκκαλα δεινοσαύρων. Αλλά για να γίνω αυτό πρέπει να σπουδάσω πρώτα αρχαιολογία γιατί η παλαιοντολογία βασίζετε πάνω στην αρχαιολογία επειδή ψάχνεις αρχαίους σκελετούς.
Προτιμώ αυτό το επάγγελμα γιατί μου αρέσει να σκάβω, να ανακαλύπτω νέους σκελετούς και απολιθώματα, τι τρώγανε, πως συμπεριφέρονταν, τι χρώμα ήταν, με πιο τρόπο εξαφανίστηκαν πόσο μεγάλοι ήταν πόσα κιλά ή τόνους ζύγιζαν και άμα μερικοί έβγαζαν δηλητήριο. Επίσης θα μου άρεσε να γίνω και βοτανολόγος.
Πιστεύω να έχουν όλοι επιτυχία και σε όσους θα πάνε πανεπιστήμιο αλλά και σε αυτούς που δεν θα πάνε πανεπιστήμιο και θα ασχοληθούν με άλλα πράγματα.
Αθηνά-Μαρία Πέλ., Ε1 τάξη
Ο ασημένιος δρόμος κάθε ανθρώπου είναι πολλή διαφορετικός και κάποια στιγμή της ζωής πρέπει να αποφασίσει το δικό του μονοπάτι.Ο ασημένιος δρόμος μου θα ήθελα να είναι πολλή εύκολος.Θα είναι όμως;Ζωή μου θα είναι δύσκολη ,με πολλά μονοπάτια, με πολλές δυσκολίες και θα χρειαστεί μεγάλη θέληση και υπομονή.Αν τα έχω αυτά θα καταφέρω και θα κάνω ένα καλό επάγγελμα ώστε να βελτιώσω την ποιότητα της ζωής μου.Όλα αυτά βέβαια για να γίνουν χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια.Αν όλοι οι άνθρωποι ενεργούν έτσι τότε το όφελος θα είναι μεγάλο και για εμένα αλλά και για την κοινωνία.
Ανθούλης Βαι. Ε1
Ο ασημένιος δρόμος κάθε ανθρώπου είναι πολύ διαφορετικός και κάποια στιγμή της ζωής του πρέπει να αποφασίσει το δικό του μονοπάτι.Θα ήθελα να έχω ένα τεράστιο σπίτι,με πισίνα και δέκα σκυλιά κουτάβια,το κάθε ένα με το δικό του σπίτι.Επίσης θα ήθελα ένα δικό μου γυμναστήριο και ένα δωμάτιο για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.Θα ήθελα επίσης να γίνω γιατρός χειρούργος για να γιατρεύω τους ανθρώπους που υποφέρουν και να τους βοηθάω να νιώσουν καλύτερα.Θα δουλεύω σε μια μεγάλη κλινική και θα έχω καθημερινά πολλούς ασθενείς.Τέλος θα ήθελα να ταξιδέψω σε πολλές χώρες,να γνωρίζω νέους τόπους και να βλέπω τα αξιοθέατα άλλων λαών.Έτσι θα γνωρίζω την ιστορία τους, τα ήθη και τα έθιμά του και την γλώσσα τους.Αυτά είναι τα πράγματα που θέλω να κάνω όταν μεγαλώσω.
Παντελής Κοκ.. Ε1

«Νεκρά» ξύλα ζωντανεύουν υπερήφανα άλογα!!!

Η γλύπτρια Heather Jansch ασχολήθηκε από πολύ μικρή ηλικία με τη γλυπτική. Σμίλευε κάθε υλικό, δίνοντας στην άψυχη πέτρα, στο ξύλο ή στο μέταλλο εντυπωσιακά σχήματα και σχέδια. Κάποια στιγμή θέλησε να δοκιμάσει κάποιο διαφορετικό υλικό, θεωρώντας ότι από τα έργα της έλειπε η φυσικότητα.

Η ιδέα της ήρθε όταν σε μια καλοκαιρινή βόλτα στην παραλία έπεσε τυχαία το μάτι της σε μερικά θαλασσόξυλα που το νερό είχε προφανώς ξεβράσει στην ακτή. Αυτά ήταν πια η έμπνευσή της! Ακανόνιστα κομμάτια ξύλου, με φυσικές καμπύλες, σε διάφορα μεγέθη και διαφορετικά χρώματα από την πολυκαιρία έγιναν στα χέρια της δημιουργικά εργαλεία.

Με επιμονή και υπομονή τοποθετεί το ένα δίπλα στο άλλο, σχηματίζοντας υπερήφανα άλογα σε φυσικό μέγεθος. Λευκά και μαύρα ζωηρά άτια τρέχουν στο δάσος ή κάνουν ατελείωτες βόλτες στην παραλία. «Τα άλογα παίρνουν σάρκα και οστά στα χέρια μου. Ζωντανεύουν ξανά τα θαλασσόξυλα υπερήφανα άλογα! Νιώθεις την κίνησή τους και ας ξέρεις ότι είναι ακίνητα…», εξηγεί η γλύπτρια.

1ο Βραβείο ΣΤ1 τάξης(φέτος) 8ου Δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα "Τα άγρια ζώα μπήκαν σε 36 τάξεις"

Μια ηλιόλουστη μέρα του Μάη τα παιδιά της πέμπτης τάξης του 8ου δημοτικού σχολείου με το δάσκαλό τους Λύτρα Νίκο, πήγαν στο Νυμφαίο. Καθώς περπατούσανε στο δάσος, ο Άγγελος πρόσεξε μια σκοτεινή σπηλιά και αποφάσισε να μπει μέσα. Εκεί βρίσκονταν δύο χνουδωτά, γλυκά καφέ αρκουδάκια, τα οποία, αποκάλυψαν στα παιδιά ότι ένας άκαρδος αρκουδιάρης αιχμαλώτισε τη μαμά τους.

Η ριψοκίνδυνη παρέα κατορθώνει μετά από αγωνιώδη αναζήτηση να ελευθερώσει τη μαμά αρκούδα και να ενώσει την οικογένεια.

Η ιστορία αυτή, των μαθητών της πέμπτης τάξης του 8ου δημοτικού σχολείου, με τίτλο «Αναζητώντας τη μαμά αρκούδα» πήρε το πρώτο βραβείο στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Τα άγρια ζώα μπήκαν σε 36 τάξεις», που υλοποιήθηκε από τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ και τις Παιδικές Βιβλιοθήκες του Δήμου Θεσσαλονίκης. Οι μαθητές που γνώρισαν τα άγρια ζώα έγραψαν ιστορίες με την καθοδήγηση των ειδικών.

Στις 15 Νοεμβρίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κεντρικής Δημοτικής Βιβλιοθήκης, στις 7μμ, τα παιδιά-οι συγγραφείς, οι ειδικοί, οι κριτές και τα άγρια ζώα θα παρουσιάσουν σε ειδική εκδήλωση την «Ιστορία των 30 ιστοριών και των 500 συγγραφέων.

Το πεινάω τερματίζει πρώτο, δεύτερο ακολουθεί το κρυώνω, τρίτο το φοβάμαι και σε μεγαλύτερη απόσταση πίσω τους το πονάω, το μισώ το αγαπώ.

Η Ζωρζ Σαρρή θέλει να μας δείξει με τα λόγια αυτά το πόσο δύσκολα περνούσαν οι άνθρωποι εκείνα τα χρόνια στην κατοχή.
Για το συγγραφέα η πείνα είναι το πρώτο δύσκολο πράγμα που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος στον πόλεμο, γιατί χωρίς φαΐ δεν έχει δύναμη ούτε να πολεμήσει, ούτε να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία. Έπειτα έρχεται το κρύο. Τρέμει, παγώνουν τα χέρια του, τα πόδια του, όλο το κορμί του και οι δυνάμεις του χάνονται. Τρίτο στη σειρά είναι ο φόβος. Με το φόβο δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τον εχθρό, κρύβεσαι και ο εχθρός κάνει ότι θέλει και στο τέλος δεν κατακτάει. Πολύ πιο πίσω είναι ο πόνος, το μίσος και η αγάπη. Παύεις να πονάς, να μισείς, να αγαπάς γιατί φοβάσαι, γιατί δεν έχεις πλέον αισθήματα, γιατί ο πόλεμος δεν έχει κάνει να μην έχεις αισθήματα να μην νιώθεις τίποτα. Όσο για το γέλιο αυτό είναι κάτι, που χάθηκε εντελώς από τα χείλη μια και ο εχθρός σου στέρησε την ελευθερία επομένως και την ευτυχία να ζεις ελεύθερος και να χαμογελάς.
Ξανθούλα Παπ.
Ένα βιβλίο της συγγραφέα Ζωρζ Σαρή που αναφέρεται στα χρόνια της Κατοχής από τους Γερμανούς κατακτητές.Λέει,λοιπόν πως ειδικά για τους κατοίκους των πόλεων τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα.Παντού κυριαρχούσε η πείνα.Στα χωριά ήταν πιο εύκολα τα πράγματα διότι οι άνθρωποι εκεί καλλιεργούσαν πολλά σπαρτά κι έτσι είχαν τροφή.Οι κάτοικοι όμως των πόλεων ,εκτός από το ότι πεινούσαν ,κρυώνανε γιατί δεν είχαν χρήματα για ρουχισμό.Επίσης, φοβόντουσαν αλλά και μισούσαν τους Γερμανούς.Αν και αγαπιόντουσαν μεταξύ τους ,δεν το δείχνανε.Άλλωστε δεν είχαν χρόνο για αγάπες...Έπρεπε να σκεφτούν πώς θα κατάφερνανν να ζήσουν ,να επιβιώσουν.Τώρα όσον αφορά το γέλιο,είχε σβήσει από τη ζωή τους και ούτε ξέρω ούτε θα μάθω ποτέ αν θα εμφανιζόταν ξανά στα χείλη τους.Η Ζωρζ Σαρή αναφέρει ακόμη πως από όλες τις συμφορές που συνέβησαν την περίοδο της Κατοχής το πιο σημαντικό ήταν η πείνα και μόνον η πείνα...
Ιοκάστη Χατ. ,μαθήτρια της Ε΄1 τάξης
Όλες οι παραπάνω λέξεις χαρακτηρίζουν τις συνέπειες του πολέμου, την πείνα, το κρύο, το φόβο, τον πόνο, το μίσος και την αγάπη. Όπως λέει το κείμενο μέσα το γέλιο και η χαρά δεν υπάρχουν σε έναν πόλεμο, επειδή ένας πόλεμος φέρνει μόνο καταστροφές. Η πείνα έρχεται σε πρώτη μοίρα, οι άνθρωποι έχουν πολλές ελλείψεις από φαγώσιμα στον πόλεμο, σε δεύτερη μοίρα ακολουθεί το κρύο, οι άνθρωποι δεν έχουν ρούχα και κουβέρτες. Τέλος όλοι αισθάνονται τον <> στην καρδιά τους, αλλά με τόσες δυσκολίες είναι το μόνο που μπορούν να αντιμετωπίσουν. Το μόνο που δεν τους νοιάζει είναι ο μεγάλος πόνος που έχουν στην καρδιά τους, το μίσος και η αγάπη για τους ανθρώπους και για όλα όσα συμβαίνουν. Και δεν μπορούν να φανταστούν τι θα συμβεί.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΤ. Ε1

Η δύναμη της αγάπης

Κάθε μέρα ο Νεκτάριος και η παρέα του είχαν ραντεβού. Μόλις χτυπούσε το κουδούνι για το δεύτερο διάλειμμα, όλη η παρέα συναντιόταν στη μέση του γηπέδου για τον αγώνα. Το δεύτερο διάλειμμα ήταν μικρό σε διάρκεια, γι’ αυτό τα παιδιά θα έπρεπε να βρίσκονται στη θέση τους έγκαιρα.
Πέρασε ένας μήνας στην Ε΄ τάξη. Μια μέρα ο διευθυντής του σχολείου μπήκε στην τάξη και ανακοίνωσε στα παιδιά το ευχάριστο νέο. Τους σύστησε το Μηνά, το νέο τους συμμαθητή. Ήταν ένα ξανθό αγόρι με ωραία πράσινα μάτια. Ο δάσκαλος έδειξε στο Μηνά το θρανίο που θα καθόταν. Βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το θρανίο του Νεκτάριου. Ο Μηνάς κάθισε μόνος στο θρανίο, γιατί το τροχοκάθισμά του δεν άφηνε περιθώριο για να καθίσει άλλο παιδί δίπλα του.
Καθώς ο διευθυντής μιλούσε με το δάσκαλο, ο Νεκτάριος έπιασε φιλία με το Μηνά. Ο Μηνάς ήταν έξυπνος και διέθετε μπόλικο χιούμορ. Δεν πρόλαβαν καλά καλά να γνωριστούν κι άρχισαν τα πειράγματα. Ξαφνικά το κουδούνι χτύπησε! Ο Νεκτάριος θυμήθηκε το ραντεβού. Πετάχτηκε από την καρέκλα και το βλέμμα του έπεσε στο Μηνά . . . ( συνέχισε την ιστορία )(τρεις εκδοχές για την ίδια ιστορία από τους μαθητές της Ε2 τάξης)
1)Κάθε μέρα ο Νεκτάριος και η παρέα του είχαν ραντεβού. Μόλις χτυπούσε το κουδούνι για το δεύτερο διάλειμμα, όλη η παρέα συναντιόταν στη μέση του γηπέδου για τον αγώνα. Το δεύτερο διάλειμμα ήταν μικρό σε διάρκεια, γι' αυτό τα παιδιά θα έπρεπε να βρίσκονται στη θέση τους έγκαιρα.
Πέρασε ένας μήνας στην Ε' τάξη. Μια μέρα ο διευθυντής του σχολείου μπήκε στην τάξη και ανακοίνωσε στα παιδιά το ευχάριστο νέο. Τους σύστησε το Μηνά, το νέο τους συμμαθητή. Ήταν ένα ξανθό αγόρι με ωραία πράσινα ματιάσω δάσκαλος έδειξε στο Μηνά το θρανίο που καθόταν. Βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το θρανίο του Νεκτάριου. Ο Μήνας κάθισε μόνος στο θρανίο, γιατί το τροχοκαθισμα του δεν άφηνε περιθώριο για να καθίσει άλλο παιδί διπλά του.
Καθώς ο διευθυντής μιλούσε με το δασκάλου Νεκτάριος έπιασε φιλία με το Μηνά. Ο Μήνας ήταν έξυπνος και διέθετε μπόλικο χιούμορ. Δεν πρόλαβαν καλά να γνωριστούν και άρχισαν τα πειράγματα. Ξαφνικά το κουδούνι χτύπησε! Ο Νεκτάριος θυμήθηκε το ραντεβού. Πετάχτηκε από την καρεκλά και το βλέμμα του έπεσε στο Μηνά.
Μόλις κατέβηκαν στην αυλή άρχισαν να παίζουν στο γήπεδο. Ο Μήνας όμως δεν μπορούσε να παίξει γιατί βρισκόταν στο τροχοκαθισμα. Ξαφνικά ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του. Ήθελε πολύ να παίξει μαζί με το Νεκτάριο αλλά δεν μπορούσε. Το βλέμμα του Νεκταρίου στράφηκε προς το Μηνά και πήγε κοντά του.
Ο Μήνας άρχισε να του διηγήθηκε πως έμεινε σε τροχοκαθισμα. Μια μέρα καθώς πήγαινε να περάσει το δρόμο έτσι απρόσεκτος όπως ήταν τον πάτησε ένα αυτοκίνητο. Μια κύρια που περνούσε από εκεί τον είδε και τηλεφώνησε στους γονείς του και μετά κάλεσε το ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο νοσοκομείο. Μετά από λίγες ήμερες έγινε καλά όμως μπήκε σε αναπηρικό καροτσάκι. Τότε ο Νεκτάριος συγκινημένος έσκυψε και τον αγκάλιασε.

ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΧΡ.Ε1
2)Μόλις έφτασε ο Νεκτάριος μαζί με την παρέα του στο γήπεδο άρχισε να τους μιλάει για τον καινούριο μαθητή ,τον Μηνά, και συγκεκριμένα τους είπε να τον βάλουν στην παρέα τους.Όλοι συμφώνησαν.Μέτα πήγαν βρήκαν τον Μηνά και του είπαν ότι αν θέλει να μπει στην παρέα τους θα έμπαινε.Ο Μηνάς χάρηκε με αυτό που άκουσε.Μόλις τελείωσε το σχολείο ο Μήνας πήγε σπίτι του και μίλησε στη μαμά του για τους καινούριους φίλους που έκανε.Τέλος όταν ο Μηνάς πήγε να κοιμηθεί παρακάλεσε τον Χριστό να μπορέσει να περπατήσει ξανά.Έκανε την προσευχή του και κοιμήθηκε.Το άλλο πρωί μόλις ξύπνησε προσπάθησε να δει αν μπορούσε να περπατήσει ξανά.Όντως μπορούσε.Έτρεξε να πει το υπέροχο νέο στους γονείς του.Εκείνοι με δάκρυα από χαρά στα μάτια τον αγκάλιασαν.Μόλις πήγε στο σχολείο χωρίς το καροτσάκι του όλοι οι φίλοι του τον ρώτησαν <>και εκείνος τους απάντησε ότι μπορούσε να περπατήσει ξανά.
Ανθούλης Β.Ε1
3)Κάθε μέρα ο Νεκτάριος και η παρέα του είχαν ραντεβού.Μόλις χτυπούσε το κουδούνι για το δεύτερο διάλειμμα,όλη η παρέα συναντιόταν στη μέση του γηπέδου για τον αγώνα.Το δεύτερο διάλειμμα ήταν μικρό σε διάρκεια,γι' αυτό τα παιδιά θα έπρεπε να βρισκόταν στη θέση τους έγκαιρα.
Πέρασε ένας μήνας στην Ε' τάξη.Μια μέρα ο διευθυντής του σχολείου μπήκε στην τάξη και ανακοίνωσε στα παιδιά το ευχάριστο νέο.Τους σύστησε το Μηνά,το νέο τους συμμαθητή.Ήταν ένα ξανθό αγόρι με ωραία πράσινα μάτια.Ο δάσκαλος έδειξε στο Μηνά το θρανίο που θα καθόταν.Βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το θρανίο του Νεκτάριου.Ο Μηνάς κάθισε μόνος στο θρανίο,γιατί το τροχοκάθισμά του δεν άφηνε περιθώριο για να καθίσει άλλο παιδί δίπλα του.
Καθώς ο διευθυντής μιλούσε με το δάσκαλο,ο Νεκτάριος έπιασε φιλία με τον Μηνά .Ο Μηνάς ήταν έξυπνος και διέθετε μπόλικο χιούμορ.Δεν πρόλαβαν καλά καλά να γνωριστούν κι άρχισαν τα πειράγματα.Ξαφνικά το κουδούνι χτύπησε!Ο Νεκτάριος θυμήθηκε το ραντεβού.Πετάχτηκε από την καρέκλα και το βλέμμα του έπεσε πάνω στο Μηνά και σταμάτησε.Θυμήθηκε ότι ο Μηνάς είναι ανάπηρος και δεν μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο και τον λυπήθηκε.Έτσι τον βοήθησε να βγει στην αυλή,για να γνωριστούν καλύτερα.το διάλειμμα πέρασε χωρίς να το καταλάβει κανένα από τα δύο παιδιά.
Όταν ήρθε το τέλος του μαθήματος ο Νεκτάριος πρότεινε στο Μηνά να πάνε για παγωτό στο πάρκο. Αργότερα ο Μηνάς κάλεσε στο σπίτι του τον Νεκτάριο για να παίξουνε. Την άλλη μέρα στο σχολείο η παρέα του Νεκτάριου θύμωσε γιατί δεν ήρθε να παίξει ποδόσφαιρο μαζί τους. Εκείνος τους είπε ότι έχει ένα νέο φίλο, τον Μηνά που κάνουνε πολύ παρέα και δεν μπορεί να ασχολείται μόνο με την παρέα του. Έτσι αυτή η φιλία του Νεκτάριου και του Μηνά κράτησε έως τα βαθιά γεράματα.

Ζήσης Α.Ε1

Λίμερικ

Τα λίμερικ (limerick) είναι ποιήματα σύντομα, σατιρικά ή απλώς κωμικά, "δίχως νόημα". Ξακουστά είναι εκείνα του Έντουαρντ Λιρ (Edward Lear), που το 1864 δημοσίευσε μια ποιητική συλλογή με λίμερικ, με τον τίτλο The book of nonsense. Τον Λιρ τον μιμήθηκαν μεγάλοι συγγραφείς, όπως ο Σουίνμπερν, ο Τένυσον, ο Κίπλινγκ, αλλά μάλλον δεν μπόρεσαν να τον φτάσουν.

Να ένα λίμερικ του Λιρ :

Υπήρχε ένας γέρος στο έλος
από τη φύση του ήταν ασήμαντος κι ανέμελος
καθισμένος σ' ένα πετραδάκι
τραγουδούσε δημοτικά σ' ένα βατραχάκι
αυτός ο διδακτικός γέρος στο έλος.

Στην Ελλάδα, πρώτος που αποπειράθηκε να γράψει λίμερικ είναι ο Γιώργος Σεφέρης. Μάλιστα, πήγε να αποδώσει τον όρο στα ελληνικά με τη λέξη "ληρολόγημα", συνδυάζοντας το όνομα του Λιρ με τη λέξη "λήρος", που σημαίνει τρελή κουβέντα, ασυνάρτητα λόγια. Το 1975 εξέδωσε μια συλλογή από λίμερικ, με τον τίτλο Ποιήματα με ζωγραφιές σε μικρά παιδιά.

Εδώ το πρώτο της συλλογής :

Ήταν μια κοπέλα από τη Σάμο
που έχωσε το δεξί της στην άμμο
και με τ' άλλο χέρι
εκρατούσε ένα αστέρι
ετούτη η κοπέλα απ' τη Σάμο.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για το λίμερικ.

Συνήθως αποτελείται από πέντε στίχους. Ομοιοκαταληκτούν ο πρώτος, ο δεύτερος και ο πέμπτος στίχος μεταξύ τους και ο τρίτος με τον τέταρτο.

Ο πρώτος στίχος μάς λέει ποιος είναι ο πρωταγωνιστής της ποιητικής μας ιστορίας, δηλαδή στον πρώτο στίχο δηλώνεται το Υποκείμενο (Ποιος;).

Ο δεύτερος στίχος μάς πληροφορεί για την ιδιότητα του πρωταγωνιστή, δηλαδή αποτελεί το Κατηγόρημα.

Ο τρίτος και τέταρτος στίχος μάς λέει τι έκανε ο πρωταγωνιστής ή τι είπε ο κόσμος γι’ αυτή του την πράξη. Λύνεται, με άλλα λόγια, το κατηγόρημα του δεύτερου στίχου.

Ο πέμπτος στίχος είναι αφιερωμένος στο τελικό επίθετο που χαρακτηρίζει τον πρωταγωνιστή.

Δύο παραδείγματα λίμερικ:

Ποιος; Ένα παιδί από την Παλλήνη

Ιδιότητα; τρελαινόταν να παίζει με πλαστελίνη

Τι έκανε; παντού, όπου κι αν πήγαινε

Τι έκανε; για πλαστελίνη μίλαγε

Επίθετο; το ταλαντούχο παιδί απ’ την Παλλήνη


Ποιος; Ζούσε ένας ποντικός στο μεγάλο πύργο

Ιδιότητα; δυο παπούτσια φόραγε κι ένα σκούφο τρύπιο

Τι έκαναν οι άλλοι; οι γάτες τον κορόιδευαν κάθε που τον θωρούσαν

Τι έκαναν οι άλλοι; κουδούνια δυο του φόραγαν όταν τον συναντούσαν

Επίθετο; του καημένου ποντικού που θα ‘θελα για φίλο

Οι μαθητές της Δ1 τάξης έγραψαν τέτοια ποιήματα :

Ήταν ο Μάνος από την Αγγλία
και ήθελε να ζήσει στην Παπαγαλία
έχασε το δρόμο κι έφτασε στο Βόρειο Πόλο

εκεί συνάντησε το Μάρκο Πόλο
Ο Πολυταξιδεμένος Μάνος από την Αγγλία.
Δ1 όλοι μαζί

Ήταν ενα ροζ ψαράκι που έμοιαζε με λουκουμάκι
και του άρεσε ένα χρυσό ψαράκι που ήταν αγοράκι
ήταν ομορφούλι κι γλυκούλι κι πολύ πολύ ατακτούλι
αγαπηθήκανε πολύ πολύ και ζήσανε μαζί
το ροζ ψαράκι που έμοιαζε με λουκουμάκι

Φωτεινή-Ανατολή Γκ-Αναστασία.Αν.,μαθήτριες του Δ1

Ήταν ένα λουλούδι που χασκογελούσε
και στη φύση συνέχεια μιλούσε.
Οι μέλισσες το φοβόντουσαν
και γι αυτό απομακρυνόντουσαν.
Το όμορφο λουλούδι που χασκογελούσε!

Δήμητρα Μαυρ. Δ 1

Ήταν ένα αγγούρι
που ήτανε πολύ χουζούρι,
πήγαινε Αυστραλία, Αμερική
και έκανε μπάνιο στην Χαλκιδική,
ήταν ένα πράσινο αγγούρι.

Θάλεια Ψαρ. - Δ1

Ήταν ένα μολύβι που όλο μιλούσε
Και στην τάξη πολύ γελούσε
Η δασκάλα του έλεγε να κάνει τα μαθήματα του
Αλλά αυτό ήταν στο χαβά του
Το γελαστό μολύβι που όλο μιλούσε

Κατερίνα Μητρ. Δ1

ΟΧΙ

Ο Άγιος Δημήτριος

κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για την δείτε καλύτερα και να μπορέσετε να την διαβάσετε. Καλή ξεκούραση

"Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές...είναι γιατί τ' ακούς γλυκύτερα..." Γ. Σεφέρης

Η δύναμη της θέλησης

Κάποτε ο Πλάτωνας πήγε στο Σωκράτη και τον ρώτησε τι θα
χρειαζόταν να κάνει για να είναι σίγουρος ότι θα πετύχει εκείνο
που θέλει.

Ο Σωκράτης τον πήγε σε μια Λίμνη και του βούτηξε
το κεφάλι μέσα στο νερό για πολύ ώρα.

Στο τέλος 0 Πλάτωνας, απελπισμένους
και κοντεύοντας να σκάσει, κατάφερε να του ξεφύγει και να τινάξει
το κεφάλι του έξω φωνάζοντας.

-Τι κάνεις εκεί? Πας να με σκοτώσεις?


Ο Σωκράτης αποκρίθηκε ήρεμα

- Όταν θα θέλεις κάτι με την ίδια λαχτάρα
που ήθελες αυτή την ανάσα, τότε να ξέρεις πως θα το πετύχεις.
Σωκράτης

"Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές...είναι γιατί τ' ακούς γλυκύτερα..." Γ. Σεφέρης

Πρόσεχε την ψυχή σου
Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο.
Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί.

Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.

«-Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιε μου;», ρώτησε ο πατέρας.
«-Πατέρα μου και κύριέ μου», απάντησε ο γιος, «πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;».
«-Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου».
«-Πατέρα μου», απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;».

Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του:
«-Πάρε αυτό το δοχείο, και μετάφερε το στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν».

Ο γιος υπάκουσε. Με ανάλαφρα, προσεκτικά βήματα, διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς, και δεν του χύθηκε ούτε μία σταγόνα.
Όταν επέστρεψε στο κάστρο, ο πατέρας τον ρώτησε:
«-Γιε μου, τι πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως;».
«-Δεν πρόσεξα τίποτε».
«-Τι εννοείς, ‘τίποτε';», τον ρώτησε ο βασιλιάς. «Σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή. Σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους, ζώα».
«-Δεν είδα τίποτε απ' όλα αυτά», είπε ο γιος. «Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη
στο λάδι μέσα στο δοχείο. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μια σταγόνα και έτσι
χάσω τη ζωή μου».
«-Πολύ σωστή η παρατήρησή σου», είπε ο βασιλιάς.
«Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα κατά νου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς
την ίδια επιφυλακή για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το λάδι μέσα στο δοχείο. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια.
Θα είσαι ακολουθούμενος, όχι από οπλισμένους στρατιώτες, αλλά από τον θάνατο,
στον οποίον η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά. Να προσέχεις πάρα πολύ
να φυλάς την ψυχή σου από όλους τους καταστροφικούς πειρασμούς».

Ο γιος υπάκουσε τον πατέρα, και έζησε έκτοτε ευτυχής.

Βροχή από πεφταστέρια το Σαββατοκύριακο

Οι Ωριωνίδες κορυφώνονται τα χαράματα του Σαββάτου στο βόρειο ημισφαίριο, που περιλαμβάνει και την χώρα μας ενώ την ίδια ώρα θα είναι ορατός και ο Αρης.
Οι Ωριωνίδες διαρκούν από τις αρχές Οκτωβρίου έως τα μέσα Νοεμβρίου. Την χώρα μας θα επισκεφτούν αυτό το Σαββατοκύριακο και θα φτάσουν στο μέγιστο σημείο τους λίγο πριν την ανατολή του ηλίου του Σαββάτου.

Αν θέλετε να απολαύσετε το εκπληκτικό θέαμα, προτιμήστε λοιπόν λίγο μετά τα μεσάνυχτα και πριν την αυγή. Αν ο ουρανός είναι καθαρός και δεν έχει σύννεφα τότε θα έχετε σίγουρα την δυνατότητα να κάνετε πολλές ευχές με τα αστέρια που θα πέφτουν...

Οι Ωριωνίδες πήραν το όνομά τους από τον αστερισμό του Ωρίωνα από όπου προέρχονται. Δημιουργούνται από υλικά, τα οποία έχει αφήσει πίσω του ο διάσημος κομήτης του Χάλεϊ.

Τα συγκεκριμένα "πεφταστέρια" συνήθως κινούνται με μεγάλη ταχύτητα έως 67 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και αφήνουν έντονα ίχνη στον ουρανό.

Όμως άλλο ένα υπέροχο θέαμα θα είναι ορατό στον ουρανό. Κοντά στο μισογεμάτο φεγγάρι θα είναι και ο πλανήτης Αρης, με χρώμα πορτοκαλο-κίτρινο, περίπου δέκα μοίρες κάτω αριστερά από το δορυφόρο μας.

Τα θαύματα του Χριστού

Συζητώντας με τους μαθητές για τα θαύματα του Χριστού βάζω τα παρακάτω βιντεάκια για να τα ξαναθυμηθούν με ευχάριστο τρόπο παρακολουθώντας τα κινούμενα σχέδια
Τα θαύματα του Ιησού μέρος 1ο


Τα θαύματα του Ιησού μέρος 2ο

Τα θαύματα του Ιησού μέρος 3ο

Τα θαύματα του Ιησού μέρος 4ο

Παιχνίδια που παίζανε τα παιδιά της Θεσσαλονίκης στη δεκαετία του 1970

Επαγγέλματα που χάνονται στο χρόνο

Θεαματική βροχή από πεφταστέρια το Σάββατο 8/10

Μια ακόμη «βροχή» από πεφταστέρια, οι Δρακοντίδες ή Ιακωβινίδες, θα σημειωθεί στους ουρανούς της Ελλάδας και του υπόλοιπου βόρειου ημισφαιρίου στις αρχές Οκτωβρίου, με κορύφωση το βράδυ του Σαββάτου, 8 Οκτωβρίου.
Οι αστρονόμοι προβλέπουν για φέτος σημαντική έξαρση δραστηριότητας, ορατή και από την Ελλάδα. Η χώρα μας θεωρείται ότι έχει προνομιακή διεθνώς γεωγραφική θέση για την παρατήρηση του φαινομένου.

Οι προβλέψεις των αστρονόμων δείχνουν ότι η βροχή από πεφταστέρια θα φτάσει στο ανώτατο σημείο της σε δύο ξεχωριστά «μέγιστα»: κατά τις 8 μ.μ. ώρα Ελλάδος με ένταση 60-100 διαττόντων την ώρα και, λίγο αργότερα, στις 11 μ.μ. ώρα Ελλάδας, οπότε αναμένονται από 500 μέχρι 800 (ακόμα και 1.000) διάττοντες ανά ώρα, στο βαθμό που οι κατά τόπους καιρικές συνθήκες επιτρέπουν την παρατήρηση. Κάθε «μέγιστο» θα διαρκέσει περίπου μία ώρα και η έξαρση αναμένεται να έχει λήξει το αργότερο έως την 1 π.μ. το πρωί της Κυριακής.

Πως δημιουργούμε gmail

Αρχικά πηγαίνουμε στην ηλεκτρονική σελίδα http://www.google.gr
στο πάνω μέρος της σελίδας δίπλα από την λέξη Περισσότερα υπάρχει το Gmail
Κάντε κλικ πάνω του και εμφανίζεται η παρακάτω σελίδα

Πάνω δεξιά κάνουμε κλικ Δημιουργία Λογαριασμού
τότε ανοίγει η παρακάτω σελίδα

Συμπληρώστε την φόρμα και πατήστε στο κάτω μέρος στο Συμφωνώ Δημιουργήστε το λογαριασμό μου

Κάθε φορά που θα μπαίνετε στη σελίδα της www.google.gr και θα κάνετε κλικ στο Gmail, βάζοντας το username και το password(κωδικό) σας θε έχετε το δικό σας προσωπικό mail στον Παγκόσμιο ιστό.
Καλή επιτυχία

Ο γύρος του κόσμου σε ένα λεπτό

Μπορεί ο φανταστικός χαρακτήρας του Ιούλιου Βερν, Phileas Fogg, να έκανε το γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες, όμως το παρακάτω video δίνει τη δυνατότητα σε όλους να θαυμάσουν ολόκληρο τον πλανήτη γη σε ένα μόλις λεπτό.

Πρόκειται ουσιαστικά για φωτογραφίες του διεθνή διαστημικού σταθμού ISS, το οποίο ταξιδεύει πάνω από την επιφάνεια της γης με ταχύτητα 220 μιλίων.

Τις φωτογραφίες επεξεργάστηκε ο καθηγητής φυσικής Drake χρησιμοποιώντας 600 φωτογραφίες της γης που βρήκε στο διαδίκτυο. Μοντάροντάς τες δημιούργησε ένα video που διαρκεί 60 δευτερόλεπτα και δίνει τη δυνατότητα στον κάθε ένα να δει ολόκληρο τον πλανήτη σε ένα λεπτό.

Αλπινιστές στίς Γαλλικές Άλπεις - Τραβέρσα
Φωτό: Catherine Karnow

Ηλεκτρονική τάξη-Εφημερίδα του 8ου Δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης

Η σελίδα που διαβάζετε είναι μια ηλεκτρονική δημοσίευση της εφημερίδας που η κατασκευή της ξεκίνησε πριν από χρόνια από τότε που ήμασταν τρίτη τάξη(2006-07). Τότε όλα μας φαίνονταν βουνό. Τώρα μετά από χρόνια και αφού βγάλαμε πια αρκετά τεύχη μας φαίνεται παιχνίδι. Ελπίζουμε να σας αρέσει.
Καλή ανάγνωση ΣΤ2 8 Δ. Σ. Θεσσαλονίκης.
Σχολικό έτος 2009-10 Δυστυχώς όμως ο χρόνος κύλισε γρήγορα και η χρονιά πέρασε. Απόφοιτοι πια του Δημοτικού σχολείου περνάμε την σκυτάλη της εφημερίδας μας, που από εφημερίδα της τάξης μας γίνεται πλέον από το σχολικό έτος 2010-11 εφημερίδα όλου του 8ου δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης, στις υπόλοιπες τάξεις με μια ευχή Καλή Επιτυχία παιδιά και καλή συνέχεια, ελπίζουμε να αγαπήσετε την εφημερίδα μας όσο την αγαπήσαμε και εμείς.Οι μαθητές της ΣΤ2 τάξης.(2009-10)
Ηλεκτρονική τάξη.
Μετά το πέρασμα αρκετού χρόνου με την χρήση της Αστερόσκονης ως σχολικής εφημερίδας όπου οι μαθητές δημοσίευαν διάφορα θέματα, αποφασίσαμε να μετατρέψουμε το blog μας σε μια ηλεκτρονική τάξη. Στο ψηφιακό μας βήμα θα συνεχίσουν να δημοσιεύονται εργασίες και πληροφορίες των μαθητών αλλά και άλλα ενδιαφέροντα θέματα σχετικά με τα μαθήματα, ασκήσεις, χάρτες ιστορικοί, γεωγραφικοί και διάφορα άλλα σχετικά με την διδασκαλία. Ηλεκτρονική τάξη λοιπόν γιατί η μάθηση δεν σταματά στο σχολείο, ούτε περιορίζεται στους τοίχους των τάξεων.

Εύχομαι σε όλους τους μαθητές της ΣΤ τάξης του σχολείου μας που φεύγουν για το Γυμνάσιο
ΚΑΛΌ ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ ΚΑΙ ΚΑΛΉ ΠΡΌΟΔΟ
Ειδικά στους μαθητές της ΣΤ2 τάξης που περάσαμε αρκετές δημιουργικές ώρες μαζί αφιερώνω το παρακάτω ποίημα του Καβάφη

ΙΘΑΚΗ

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και του Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά
θα μπαίνει σε λιμένας πρωτοειδωμένους
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά'
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει'
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Αλλά δε έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Διαβάστε το με προσοχή, μην στέκεστε στις λέξεις. Προσπαθήστε να κατανοήσετε το νόημα πίσω από αυτές.
Καλό ταξίδι παιδιά..

Πηγές ενέργειας και οικολογία

Στα πλαίσια της πρακτική μας άσκησης πέντε φοιτητές, οι Θανάσης Μάττας, Γιάννης Στεφανίδης, Στέλλα Ξυδιά, Σοφία Παρχαρίδου και Γκιοκχάν Μολλά Ογλού αναλάβαμε την ΣΤ’2 τάξη του 8ο δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης. Την τελευταία εβδομάδα της παραμονής μας στο σχολείο ασχοληθήκαμε με το θέμα ‘’πηγές ενέργειας και οικολογία’’. Ως τελικό προϊόν κατασκευάσαμε μία μακέτα: ‘’ χωριό παραγωγής ενέργειας’’. Ο ζήλος και η αφοσίωση που εκδήλωσαν τα παιδιά στις διδασκαλίες μας την εβδομάδα του project καθώς και η αισθητή αλλαγή στη διάθεση τους αποκαλύπτουν ευθέως ότι τα παιδιά αυτά πήραν τα πρώτα ερεθίσματα για να αρχίζουν να ονειρεύονται το σχολείο όπως το θέλουν. Το σχολείο τους. Το σχολείο που θα αγαπήσουν. Το σχολείο που τους αξίζει. Τους ευχαριστούμε θερμά γιατί μας βοήθησαν να κάνουμε το ίδιο.

Ο ΣΩΣΤΟΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ:

 Χρησιμοποιείστε οικολογικές λάμπες.
 Προτιμάτε να πηγαίνετε στο σχολείο με τα πόδια.
 Βγάζετε όλες τις συσκευές από τη πρίζα όταν δεν τις χρησιμοποιείτε.(Όταν οι συσκευές βρίσκονται σε αναμονή εξακολουθούν να καταναλώνουν ρεύμα)
 Κάντε δενδροφύτευση όποτε έχετε την ευκαιρία.
 Χρησιμοποιείτε ηλιακούς θερμοσίφωνες.
 Όταν πλένετε τα δόντια σας ή κάνετε μπάνιο κλείνετε το νερό που τρέχει άσκοπα.
 Προτιμάτε τα βιολογικά προϊόντα από τα ευρείας παραγωγής.
 Μαζεύετε τα σκουπίδια σας από την παραλία πριν φύγετε.
 Χρησιμοποιείτε ποδήλατο.
 Κάντε ανακύκλωση.
 Σβήνετε το φως όταν φεύγετε από ένα δωμάτιο.
 Χρησιμοποιείτε χάρτινες σακούλες αντί πλαστικές.
 Ανακυκλώνετε τις άδειες μπαταρίες στους ειδικούς κάδους.
 Προτιμάτε ανεμιστήρα από τα κλιματιστικά.

Επιμέλεια ΣΤ΄2

Αθλητισμός-Διατροφή-Γ τάξη

ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΗΤΑΝ… Η ΚΟΛΟΤΟΥΜΠΑ»

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΑΖ «ΤΡΟΦΟΜΑΧΙΕΣ» (ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ)

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ «ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΦΡΟΥΤΑ ΤΩΝ ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΩΝ»

"Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές...είναι γιατί τ' ακούς γλυκύτερα..." Γ. Σεφέρης

Η ΦΥΛΑΚΗ...ΜΕΣΑ...ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ...!

Ένας άνθρωπος σ' ένα κελί στα υπόγεια ενός κάστρου...πολλά χρόνια δεν έχει επαφή με άλλους ελεύθερους ανθρώπους και έχει ένα όνειρο...να ζήσει ελεύθερος...!
Κάποια στιγμή, του ήρθε μία αναλαμπή και αποφάσισε να φύγει ''γνωρίζοντας'' ότι ήταν πολύ δύσκολο...κινδύνευε...να τον πιάσουν και να μην τα καταφέρει...επίσης ήταν πολύ πιθανό να χάσει και τη ζωή του...αλλά ήταν αποφασισμένος...!
Πήγε στην πόρτα να την σπάσει...αλλά καθώς την ακούμπησε...είδε ότι ήταν ''ανοιχτή''
...βγήκε έξω και άρχισε να ανεβαίνει τις σκάλες...λίγο πιο πάνω σ' ένα πλατύσκαλο...άκουσε και ''είδε'' τούς φρουρούς του...αλλά αυτοί δεν τον είδαν...!
Συνέχισε να ανεβαίνει...έχοντας φόβο.....αλλά τον τραβούσε το όνειρό του.....
...''είδε'' κ' άλλους φύλακες, κανείς δεν με σταμάτησε.......!!!
...πήρα θάρρος...ίσως δεν με έβλεπαν...ίσως δεν...υπήρχαν.......;
Ανέβηκα μέχρι επάνω και βγήκα...έξω, στον ελεύθερο κόσμο...ήμουν ελεύθερος...

Αθλητομάνια

Την τελευταία εβδομάδα διδασκαλίας των φοιτητριών στην τάξη μας, ασχοληθήκαμε με τη διεξαγωγή ενός πρότζεκτ σχετικά με τον αθλητισμό, κάνοντας διάφορες δραστηριότητες. Ασχοληθήκαμε με τα υποθέματα: Ατομικά και ομαδικά αθλήματα, ανθρώπινο σώμα, διατροφή, αθλητισμός-πρωταθλητισμός και ανθρώπινο σώμα. Συνεργαστήκαμε, συζητήσαμε και μάθαμε πράγματα για διάφορα θέματα που έχουν σχέση με τον αθλητισμό, όπως για τον τρόπο με τον οποίο εκτελούνται κάποια ομαδικά και ατομικά αθλήματα, τη σχέση των ανθρώπων με αυτά και την αξία των ομαδικών αθλημάτων, τις κατηγορίες τροφών και τον υγιεινό τρόπο ζωής, τους μυς του ανθρώπινου σώματος και τον ανθρώπινο σκελετό. Επίσης, μάθαμε για τη διαφορά αθλητισμού-πρωταθλητισμού και τον τρόπο με τον οποίο παίζεται το σκάκι, δημιουργώντας παράλληλα ένα δικό μας σκάκι και μελετώντας το θέμα των σχολικών αυλών, κατασκευάσαμε μια μακέτα στην οποία παρουσιάζουμε τη δική μας πρόταση για την αλλαγή της αυλής του σχολείου μας.
Ως τελικό αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων μας ήταν η δημιουργία ενός περιοδικού με τον τίτλο «Αθλητομάνια», στο οποίο περιέχονται διάφορα άρθρα, κολάζ, παιχνίδια και διάφορες άλλες δικές μας δημιουργίες. Την τελευταία μέρα, παρουσιάσαμε το περιοδικό και τα εκθέματά μας στη δασκάλα μας και στους γονείς που ήρθαν στην παρουσίαση της τάξης μας.
Παρακάτω παρουσιάζουμε κάποιες φωτογραφίες από την παρουσίασή μας!!!

«Μουσείο Σοκολάτας»!!!

Είμαστε φοιτήτριες του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής εκπαίδευσης του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κάναμε την πρακτική μας στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, στην τάξη Γ1. Στα πλαίσια της πρακτικής μας άσκησης δουλέψαμε με τα παιδιά με τη Μέθοδο project. Το θέμα μας ήταν η σοκολάτα και το τελικό μας προϊόν ένα πανέμορφο «Μουσείο Σοκολάτας»!!! Το θέμα χωρίστηκε σε πέντε ενότητες και η κάθε ομάδα ανέλαβε από μια. Οι ενότητες ήταν οι εξής :
 Η ιστορία της σοκολάτας και η διαφήμιση της.
 Τα είδη της σοκολάτα- δίκαιο εμπόριο (faretrade).
 Τα θετικά και τα αρνητικά της σοκολάτας.
 Συνταγές .
 Άλλες χρήσεις της σοκολάτας.
Τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα κατά την διάρκεια του project. Κάναμε πολλές δραστηριότητες, χειροτεχνίες, κατασκευές και ζωγραφιές!!! Επίσης μια ομάδα έκανε δραματοποίηση με θέμα «Το δικαστήριο της σοκολάτας»!!! Αυτό όμως που άρεσε περισσότερο στα παιδιά, και σίγουρα δεν το είχαν ξανακάνει, ήταν να μαγειρέψουν!!! Ετοίμασαν πολύ ωραία γλυκά με απίστευτό κέφι και χαρά!!
Στο «Μουσείο Σοκολάτας» καλέσαμε τους γονείς και μαθητές από το σχολείο για να παρουσιάσουν τα παιδιά όλα όσα είχαν ετοιμάσει!!
Ήταν εντυπωσιακό το πόση χαρά, ζωντάνια, ευχαρίστηση και υπερηφάνεια ένιωθαν τα παιδιά για τον εαυτό τους, για την ομάδα τους και για τη τάξη τους!!
Αυτή η εμπειρία μας στην τάξη του Γ1 θα μας μείνει αξέχαστη!! Όλα τα παιδιά ήταν καταπληκτικά και συνεργάστηκαν για ένα άψογο αποτέλεσμα!! Συγχαρητήρια!!!

Σας ευχαριστούμε πολύ!!!

Παπαδογιάννη Ελένη
Παγκίδου Κική
Πετκίδου Χριστίνα
Σπάσου Γεωργία
Χαριτοπούλου Ευτυχία

Μάιος, 2011

( Τα παιδιά της χορωδίας).

Μία σημαντική δραστηριότητα της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ είναι η Πρακτική Άσκηση Φοιτητών. Στα πλαίσια του Προγράμματος Πρακτικής Άσκησης δίνεται η ευκαιρία στους φοιτητές του 4ου έτους να έρθουν σε άμεση επαφή με το αντικείμενο της επιστήμης τους, καθώς καλούνται να διδάξουν για διάστημα τριών εβδομάδων σε δημοτικά σχολεία εφαρμόζοντας διαφορετικές παιδαγωγικές μεθόδους ( ομαδοσυνεργατική, μετωπική και project). Ειδικότερα στη μέθοδο project, με τη βοήθεια των παιδιών έγινε επιλογή μιας θεματικής ενότητας( τέχνες) η οποία χωρίστηκε σε επιμέρους τμήματα και η κάθε φοιτήτρια ανέλαβε από μια ομάδα απ’ αυτές που είχαν σχηματίσει τα παιδιά. Αναλαμβάνοντας την υποκατηγορία της μουσικής σε συνεργασία με τα παιδιά δημιουργήσαμε κολάζ σχετικά με τα είδη μουσικής, κατασκευάσαμε μουσικά όργανα με τη χρήση καθημερινών υλικών και παρακολουθήσαμε ταινία με μουσικό θέμα ( Τα παιδιά της χορωδίας). Επίσης, ασχοληθήκαμε με βιβλία μουσικού περιεχομένου και προετοιμαστήκαμε πάνω σε διάφορα μουσικά κομμάτια ώστε όλα αυτά να τα παρουσιάσουμε και στις υπόλοιπες ομάδες την τελευταία μέρα μας στο σχολείο οργανώνοντας μια διαδραστική έκθεση. Απόρροια όλων αυτών ήταν οι μαθητές να καλλιεργήσουν τη συλλογικότητα και της συνεργασία, καθώς και να αξιοποιήσουν και να αναδείξουν τα ιδιαίτερα ταλέντα και τις δεξιότητές τους. Ταυτόχρονα, δίνοντας τους την ευκαιρία να παράξουν πρωτότυπο υλικό ενισχύθηκε η αυτοεκτίμησή και η αυτοπεποίθησή τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά το πέρας της όλης δραστηριότητας ένα μεγάλο χαμόγελο ήταν σχηματισμένο στα πρόσωπα όλων των παιδιών.

Η ομάδα της μουσικής

Σας ευχαριστώ πολύ για όλες τις όμορφες και δημιουργικές στιγμές που ζήσαμε μαζί. Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα και που συνεργαστήκαμε στην ομάδα της μουσικής. Σας εύχομαι καλή πρόοδο και να έχετε ένα πολύ όμορφο καλοκαίρι.

Με αγάπη
Δασκάλα Γεωργία

Φωτογραφία-Δ2

Την ομάδα που ασχολήθηκε με την φωτογραφία την αποτελούσαv ο Αναστάσης, η Έλενα, ο Εργκίς, η Κωνσταντίνα και ο Κωνσταντίνος. Μέσα από την περιήγηση μας στο κόσμο της φωτογραφίας μάθαμε για την καλλιτεχνική πλευρά της φωτογραφίας, την ιστορική της εξέλιξη και τα είδη της φωτογραφίας. Μάθαμε ακόμη πως λειτουργεί η φωτογραφική μηχανή, φτιάξαμε την δική μας φωτογραφική μηχανή «Οπής Καρφίτσας» και είδαμε πως αντιστρέφει τα είδωλα. Παίξαμε με τα διάφορα πλάνα, με το φως και την γωνία λήψης και φυσικά γίναμε φωτογράφοι και τραβήξαμε φωτογραφίες από το σχολείο μας.

Ανακύκλωση

Την τελευταία εβδομάδα της πρακτικής μας άσκησης, ασχοληθήκαμε με ένα θέμα που παρουσιάζει οικολογικό και κοινωνικό ενδιαφέρον: την ανακύκλωση! Στα πλαίσια αυτού του πρότζεκτ ενημερωθήκαμε, παίξαμε και κάναμε κατασκευές με σκοπό να περάσουμε ωραία και να ευαισθητοποιηθούμε πάνω σε θέματα ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης. Κοινός μας στόχος ήταν το στήσιμο μιας έκθεσης κατασκευών από ανακυκλώσιμα υλικά. Δεχτήκαμε στην τάξη μας –που ήταν ο χώρος της έκθεσης- παιδιά από άλλες τάξεις που ήρθαν να μας επισκεφτούν και να δουν το τελικό προϊόν της δουλειάς μας. Πάρτε κι εσείς μια γεύση…