Ο Δικός μου Ασημένιος δρόμος

   Θα έπρεπε να σκέφτομαι για χρόνια για το ποιος είναι ο βαθύτερος λόγος της ύπαρξής μου.

   Θα μπορούσα απλά να γράψω πως όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω συγγραφέας. Μάλλον! Να μπορέσω να τυπώσω στο χαρτί λέξεις, σειρές σελίδες για τα πράγματα που με έναν μόνο, έναν θα είχαμε τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες απόψεις, τα ίδια ''πιστεύω''. Για το ρατσισμό, την ξενοφοβία, το ότι τα φαινόμενα απαιτούν και πως καλύτερα είναι να μη βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα.

   Αλλά αν το σκεφτείς...δεν ξέρω.

   Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάθονται στα αυγά τους. Σίγουρα όμως όποιος με έχει γνωρίσει θα έχει σχηματίσει τη δική του γνώμη.

   Αλλά ας μη ξεφεύγουμε από το θέμα.

                               Ο Δικός μου Ασημένιος Δρόμος

                      δεν είναι σίγουρα στρωμένος με ροδοπέταλα.

                       Προτιμώ απλά να έχει καλά ηχητικά εφέ..

                                                                                          Στ 2'  Στέλλα Μπ.

<< O  δικός  μου ασημένιος δρόμος >>

  Όλοι σε αυτή τη ζωή έχουν έναν ασημένιο δρόμο. Kάποιους μπορεί  να  τους οδηγεί σε άλλη χώρα, σε άλλη ήπειρο και άλλους έως και το φεγγάρι!!!

 Ο δικός μου ασημένιος δρόμος με οδηγεί σε πολλά παιδικά χαμόγελα , τα οποία θα τα έχω βοηθήσει με τη δική μου φροντίδα. Θέλω να ταξιδεύω σε διάφορα μέρη του κόσμου που τα παιδιά δε μπορούν να έχουν πρόσβαση στη μάθηση. Σ’ αυτές τις περιοχές θα διδάξω και θα βοηθήσω τα παιδάκια να βρουν το δικό τους ασημένιο δρόμο.

Ναι, αυτός είναι ο δικός μου ασημένιος δρόμος. Να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο και να χαρίζω χαμόγελα.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Λ.

[Ο ασημένιος δρόμος]