Ρωμαϊκό σπίτι

Παρθενώνας - Ακρόπολη 3D

Διαδραστικός χάρτης της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

Διαδραστικός χάρτης της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Κάντε κλικ στο παραπάνω για να δείτε το διαδραστικό χάρτη Παρατήρησε με προσοχή τις μεταβολές των συνόρων στις χρονολογίες 390 μ.Χ, 527 μ.Χ.και 565 μ.Χ.

Η εξάπλωση του Ισλάμ μέχρι το 750

Χάρτης της αυτοκρατορίας πριν τους πολέμους του Ιουστινιανού

Χάρτης της Κωνσταντινούπολης

Θερμοπύλες της δόξας- περσικοί πόλεμοι.

Μάχη Θερμοπυλών 480π.Χ.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η Θεσσαλονίκη του χθες...

Περιήγηση μέσα στην παλιά πόλη κατά την περίοδο πριν από το 1900 έως και το 1930 περίπου. Μνημεία , Κτίρια , Νοσοκομεία , Συνοικίες , Συντριβάνια κ.α. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όλοι σχεδόν οι Χριστιανικοί Ναοί της Θεσσαλονίκης μετατράπηκαν σε Τζαμιά με μιναρέδες. *Παλιό Εβραϊκό έθιμο: Οι γυναίκες με την τοπική φορεσιά τους, συνδράμουν με δημόσιο προσκύνημα στην είσοδο της Συναγωγής. *Το Γενί Τζαμί σήμερα λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος του Δήμου Θεσσαλονίκης και είναι γνωστό σαν ¨Παλιό Αρχαιολογικό Μουσείο¨. Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ του ΧΘΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΆ ΚΤΊΡΙΑ ΝΑΟΙ Κ Α

Μικρά κομμάτια ιστορίας-Μνήμες της Θεσσαλονίκης

Ηφαίστειο που στη κορυφή του φέρει τρεις λίμνες!

Το Kelimutu είναι ένα εντυπωσιακό ηφαίστειο που δεσπόζει στην πόλη Moni... (σε υψόμετρο 1.639 μ.), στο νησί Φλόρες της Ινδονησίας, αποτελώντας ένα από τα πλέον αξιοπερίεργα αξιοθέατα της περιοχής, και όχι μόνο! Στη κορυφή του φέρει τρεις λίμνες!

H «Tiwu Ata Mbupu» (Λίμνη των ψυχών των ηλικιωμένων που έχουν πεθάνει) έχει μπλε χρώμα και είναι η δυτικότερη από τις τρεις λίμνες.

Η «Tiwu Nuwa Muri Koo Fai» (Λίμνη των ψυχών των νέων ανθρώπων που έχουν πεθάνει) έχει γαλάζιο ή τυρκουάζ χρώμα

H «Tiwu Ata Polo» (Η Μαγεμένη Λίμνη) έχει κόκκινη ή καφέ απόχρωση…

Αναστάσιμη Προσευχή

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,
προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον,
Ιησούν
τον μόνον αναμάρτητον.
Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν
και την Αγίαν σου Ανάστασην
υμνούμεν και δοξάζωμεν
Συ γαρ ει ο Θεός ημών,
εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,
το όνομά Σου ονομάζομεν.
Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν
την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην.
Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού
χαρά εν όλω τω κόσμω.
Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,
υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.
Σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς,
θανάτω, θάνατον ώλεσεν.

Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν,
Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.

Ελλήνων Πάσχα!

Το Πάσχα είναι η σημαντικότερη γιορτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας αφού έχει συνδεθεί με το θυσιαστικό θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού.
  Όμως συχνά τη συναντάμε και ως γιορτή του Ελληνισμού. Ο εορτασμός του Πάσχα συμβάλλει στη διατήρηση της ελληνικής παράδοσης και στη μεταφορά της στις νεότερες γενιές.
 Τον καιρό της τουρκοκρατίας το Πάσχα για τους Έλληνες ήταν ξεχωριστής σημασίας. Δεν σήμαινε μόνο τα πάθη και την Ανάσταση του Χριστού, αλλά συγχρόνως τα παθήματα, τις θυσίες και τους υπεράνθρωπους αγώνες για την Ανάσταση του Γένους. Γι’ αυτό δημιουργήθηκε ένας διπλός συμβολισμός στα Πασχαλινά έθιμα του λαού μας. Κάποια από αυτά τα έθιμα αναβιώνουν μέχρι σήμερα και αξίζει να τα αναφέρουμε:

Τα έθιμα που «άντεξαν» τον τουρκικό ζυγό

Καλαμάτα – Σαϊτοπόλεμος

  Στην Καλαμάτα, ανήμερα του Πάσχα, αναβιώνει ένα ξεχωριστό τοπικό έθιμο ο σαϊτοπόλεμος. Είναι ένα άκρως εντυπωσιακό αλλά συνάμα και επικίνδυνο πασχαλινό έθιμο. Άλλοτε με παραδοσιακές φορεσιές και άλλοτε όχι, αλλά πάντα «οπλισμένοι» με σαίτες δηλαδή χαρτονένιους σωλήνες γεμισμένους με μπαρούτι που έχουν κατασκευάσει μόνοι τους, οι συμμετέχοντες επιδίδονται σε μία ξέφρενη εκτόξευση σαιτών ξεσηκώνοντας τα πλήθη.
  Ο σαϊτοπόλεμος ή αλλιώς πόλεμος των μπουλουκιών έλκει την καταγωγή του από τους απελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων κατά των Τούρκων. Σύμφωνα με το θρύλο, οι Μεσσήνιοι χρησιμοποίησαν σαΐτες γεμάτες εκρηκτικά και αναχαίτιζαν το ιππικό των Τούρκων, τρομάζοντας τα άλογα τους και αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η νίκη σε μια μάχη δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την αριθμητική υπεροχή.

Αγρίνιο - Χαλκουνοπόλεμος

  Ο χαλκουνοπόλεμος του Αγρινίου είναι κάτι σαν το ρουκετοπόλεμο της Χίου. Το έθιμο του χαλκουνοπόλεμου με τα αυτοσχέδια πυροτεχνήματα τελείται τόσο τη Μεγάλη Παρασκευή όσο και ανήμερα του Πάσχα. Το έθιμο «θυμίζει κάτι από... τουρκοκρατία».
Ήταν ένας πολύ έξυπνος τρόπος για να δοκιμάζουν οι κάτοικοι την ποιότητα του μπαρουτιού, το οποίο χρησιμοποιούσαν στη συνέχεια κατά των Τούρκων. Οι λεγόμενοι χαλκουνάδες συγκεντρώνονταν στην κεντρική πλατεία της πόλης και συμμετείχαν στον χαλκουνοπόλεμο έχοντας ένα σλόγκαν: Όσο καλύτερο το θέαμα τόσο δυνατότερο το μπαρούτι.  Ένας πόλεμος πυροτεχνημάτων αρκετά επικίνδυνος αλλά παρόλα αυτά θεαματικός.

Ναύπακτος - Γαϊτανάκι

  Το γαϊτανάκι είναι ένα έθιμο αρκετά ξακουστό που τελείται στο χωριό Σκάλα της Ναυπάκτου τη Δευτέρα του Πάσχα. Είναι ένας χορός ο οποίος χορεύεται από δύο κύκλους χορευτών οι οποίοι πλέκονται μεταξύ τους σταυρωτά σε δύο ρυθμούς. Ο ένας ρυθμός είναι αργός και ο άλλος σαν το ρυθμό του συρτού.
  Το γαϊτανάκι έχει τις ρίζες του στην Τουρκοκρατία και στις ομάδες αντίστασης που είχαν δημιουργήσει οι κάτοικοι του χωριού Σκάλα στο Δήμο Ναυπάκτου, κατά την περίοδο εκδίωξής τους από το χωριό. Το 1499 η Ναύπακτος παραδόθηκε στον τούρκο κατακτητή. Ήταν μία περίοδος όπου η μία μετά την άλλη ελληνική περιοχή γνώριζε την υποδούλωση και τη σκλαβιά. Οι Τούρκοι έκαναν επιδρομές και στη Σκάλα Ναυπάκτου, επειδή ήταν αρκετά κοντινό χωριό και λεηλατούσαν τα πάντα. Οι ντόπιοι τράπηκαν σε άτακτη φυγή, εγκατέλειψαν το χωριό και εγκαταστάθηκαν δέκα χιλιόμετρα βορειότερα στη σημερινή Παλιόσκαλα. Εκεί δημιούργησαν ομάδες αντίστασης κατά των Τούρκων.
  Έτσι λοιπόν, την Τρίτη του Πάσχα, στο σημείο όπου είχαν συγκεντρωθεί μετά την εκδίωξή τους, πραγματοποιούν αυτή τη συμβολική εκδήλωση, «πλέκουν το γαιτανάκι» όπως λένε οι ίδιοι, δηλαδή ένα δικό τους χορό που υποδηλώνει την αγάπη και την ομόνοια μεταξύ τους αλλά και την αγωνιστικότητά και αντίστασή τους στους Τούρκους εισβολείς.

Μαραθόκαμπος Σάμου -  Μπαϊράκια

  Με εκρήξεις και ομοβροντίες, από τη στιγμή ο ιερέας θα πει το «Χριστός Ανέστη», ένα ολόκληρο χωριό, δια μέσου των όπλων διατυμπανίζει ειρηνικά το μεγαλείο της θυσίας.
  Ομάδες από τις πέντε ενορίες της περιοχής έχουν κρυφτεί στα βουνά και η καθεμία στήνει το δικό της μπαϊράκι. Οι βροντερές εκρήξεις από τις οβίδες που πυροδοτούνται δημιουργούν ένα εντυπωσιακό θέαμα. Η όλη προετοιμασία του εθίμου και της εκδήλωσης έχει ξεκινήσει αρκετούς μήνες πριν. Τα πυροτεχνήματα τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε οι καπνοί να δημιουργούν εντυπωσιακά σχήματα ενώ οι κάλυκες που χρησιμοποιούνται χρονολογούνται από το 1940.
  Η συνήθεια αυτή προέρχεται από τους επαναστατικούς χρόνους επειδή ο Μαραθόκαμπος πρωτοστάτησε στην επανάσταση του 1821. Ο θρύλος μάλιστα λέει ότι κάποια στιγμή ο καπετάν Σταμάτης Γεωργιάδης τάπωσε το κανονάκι του ακόμα και με κερήθρες και έκανε τόσο δυνατό θόρυβο που οι Τούρκοι κατατρόμαξαν.

Βροντάδο Χίου – Ρουκετοπόλεμος

  Ο Ρουκετοπόλεμος είναι ένα παλιό Βρονταδούσικο έθιμο, που έχει τις ρίζες του στους χρόνους της τουρκικής κατοχής. Η «μάχη» που εκτυλίσσεται ανάμεσα στις δύο μεγάλες ενορίες της πόλης το βράδυ της Ανάστασης τραβάει αναμφισβήτητα όλα τα φλας. Το θέαμα που παρουσιάζουν οι ρουκέτες στον ανοιξιάτικο ουρανό είναι εντυπωσιακό, φαντασμαγορικό. Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ο πόλεμος ρουκετών γινόταν με πραγματικά όπλα της τότε εποχής τα λεγόμενα σουρντάδα, αλλά και με κανόνια.
  Το 1889 οι Τούρκοι έκαμαν κατάσχεση στα κανονάκια, επειδή φοβούνταν μήπως ο εορτασμός του Πάσχα δημιουργήσει προβλήματα γενικότερης εξέγερσης των κατοίκων του νησιού για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Η απαγόρευση της τέλεσης του εθίμου δεν βρήκε σύμφωνους τους κατοίκους του Βροντάδου της Χίου, και έτσι αντικατέστησαν τα όπλα και τα κανόνια με ρουκέτες για να μπορούν να επιδίδονται κανονικά και με το νόμο στην αγαπημένη τους πασχαλινή ασχολία χωρίς να ανησυχούν οι Τούρκοι.

 Ιερισσός (Μακεδονία) – Του Μαύρου Νιου τ’ Αλώνι

  «Του Μαύρου Νιου τ’ Αλώνι» είναι το έθιμο των Ιερισσιωτών και γιορτάζεται την Τρίτη του Πάσχα στην ομώνυμη τοποθεσία πάνω στους λόφους. Οι ντόπιοι σέρνουν το χορό τραγουδώντας πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον καγκελευτό χορό που είναι η αναπαράσταση της σφαγής των 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους κατά την επανάσταση του 1821.
  Το έθιμο ξεκίνησε όταν, σύμφωνα με την παράδοση, το 1821 οι Έλληνες της Χαλκιδικής επαναστάτησαν κατά των Τούρκων. Οι κατακτητές όμως κατάφεραν να κυριαρχήσουν  και οι Έλληνες χάθηκαν στα βουνά. Μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το Πάσχα του 1845, και ενώ η μικρή πολιτεία της Ιερισσού ήταν έρημη, οι Τούρκοι ζήτησαν από τους Ιερισσιώτες να κατέβουν από τα βουνά διαβεβαιώνοντάς τους ότι δεν θα τους πειράξουν. Την Τρίτη του Πάσχα άρχισαν να φαίνονται και οι πρώτοι Έλληνες. Αρχικά οι Τούρκοι φάνηκαν να τηρούν την υπόσχεσή τους και να μην τους πειράζουν γρήγορα όμως θυμήθηκαν πόσο αρέσκονταν στο να ταπεινώνουν τον ελληνικό λαό. Ως έκφραση υποταγής στον τουρκικό λαό, υποχρεώνουν τους Ιερισσιώτες να περάσουν κάτω από δύο υψωμένα σπαθιά. Όσοι αρνήθηκαν θανατώθηκαν αμέσως.
  Έτσι λοιπόν την Τρίτη του Πάσχα βγαίνουν στην Ιερισσό στου "Μαύρου Νιου τ' Αλώνι" και χορεύουν τον "καγκελευτό" χορό ως μνημόσυνο για να τιμήσουν τα παλικάρια που χάθηκαν.

Δεσκάτη Γρεβενών (Μακεδονία) – το Έθιμο της Ανδρομάνας

  Το έθιμο τελείται ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής και με αυτόν τον τρόπο οι ντόπιοι αποχαιρετούν το Πάσχα. Ξεκινάει με το χορό που στήνεται στην κεντρική πλατεία της Δεσκάτης και ομάδες χορευτών αποτελούμενες από 20 άτομα χορεύουν σε κύκλους με αργό ρυθμό τα παραδοσιακά τραγούδια του τόπου τους. Στο τέλος το έθιμο προστάζει να χορεύεται η "Ανδρομάνα", ένας τρίπατος χορός όπου οι άντρες σχηματίζουν τρία πατώματα πάνω στις πλάτες των υπολοίπων και χορεύουν αποχαιρετώντας της Πασχαλιά.
  Το έθιμο αυτό ξεκίνησε την εποχή της Τουρκοκρατίας και ήταν ο πιο ιδανικός τρόπος για να μεταφέρουν οι Δεσκατιώτες τα μηνύματα της λευτεριάς και της επανάστασης μέσα από τα τραγούδια τους και μάλιστα παρουσία των Τούρκων.
  Σύμφωνα με την παράδοση, η «Ανδρομάνα» συμβολίζει την Παναγία, που παρότι αυτές τις ημέρες πόνεσε για το χαμό του παιδιού της, παρέμεινε δυνατή, ενώ μια άλλη εκδοχή λέει ότι συμβολίζει την Άνοιξη, την εποχή δηλαδή που ξαναγεννιούνται όλα, ότι δηλαδή προσδοκούσαν και εύχονταν οι σκλαβωμένοι Έλληνες να γίνει με την Ελλάδα: να είναι και πάλι ελεύθερη. 

Το θαύμα του Αγίου Φωτός!

Κάθε χρόνο το Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα επαναλαμβάνεται το Μεγάλο Θαύμα του Αγίου Φωτός. Όσοι έχουν την τύχη και την ευλογία να παρευρίσκονται στην ιεροτελεστία του Αγίου Φωτός, μιλούν για μια "εμπειρία ζωής"!
  Ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης είναι ο μόνος που έχει το προνόμιο να βγάζει το Άγιο Φως από τον Πανάγιο Τάφο. Πολλά δόγματα προσπάθησαν στο παρελθόν να κάνουν το ίδιο, αλλά χωρίς επιτυχία! Το Άγιο Φως συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, αφού κι αυτό είναι ένα θαύμα σταλμένο από το Θεό!
Το σφράγισμα του Παναγίου Τάφου.
  Πριν ξεκινήσει η τελετή του Αγίου Φωτός το Μεγάλο Σάββατο, γίνεται εξονυχιστικός έλεγχος του Παναγίου Τάφου, για να διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει κάτι μέσα στον Πανάγιο Τάφο, με το οποίο θα μπορούσε να ανάψει φωτιά. Ο έλεγχος, που αρχίζει στις 10 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου και τελειώνει στις 11. Αμέσως μετά ο τάφος σφραγίζεται με μελισσοκέρι και οι αρχές τοποθετούν πάνω στο κερί τις σφραγίδες τους.
Η τελετή του Αγίου Φωτός.
Η τελετή του Αγίου Φωτός ξεκινάει στις 12 το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου και περιλαμβάνει τρία στάδια:

α. Την Λιτανεία.
 β. Την είσοδο του Πατριάρχη στον Πανάγιο Τάφο.
 γ. Τις προσευχές του Πατριάρχη.

Στάδιο πρώτο: Η Ιερή Λιτανεία.
  Ο Ορθόδοξος Πατριάρχης μαζί με τους αρχιερείς και τους διακόνους - αλλά και τον Αρμένιο Πατριάρχη - μπαίνουν στον Ναό της Αναστάσεως, έχοντας μαζί τους την ακοίμητο κανδήλα, που θα αναφτεί με το Αγιο Φως. Οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα.

  Ο Πατριάρχης ανεβαίνει στο Ιερό Βήμα του Καθολικού και κάθεται στον πατριαρχικό θρόνο. Από μπροστά του περνάνε και του ασπάζονται το χέρι οι εκπρόσωποι των Αρμενίων, των Αράβων και άλλων δογμάτων για να τους δοθεί το Αγιο Φως.
Αμέσως μετά ξεκινάει η Ιερή Λιτανεία η οποία περιφέρεται τρεις φορές γύρω από τον Πανάγιο Τάφο και μετά ο Πατριάρχης σταματάει μπροστά στον Πανάγιο Τάφο όπου βρίσκονται και οι επίσημοι.
Στάδιο δεύτερο: Η είσοδος στον Παναγιο Τάφο.

  Αμέσως μετά την Λιτανεία αποσφραγίζεται ο Πανάγιος Τάφος. Ο Πατριάρχης, φορώντας πλεόν μόνο το λευκό στιχάριο, ελέγχεται από τον διοικητή της Ιερουσαλήμ και τον αστυνομικό διευθυντή μπροστά σε όλους, ώστε να διαπιστωθεί ότι δεν έχει τίποτα μαζί του  με το οποίο θα μπορούσε να ανάψει φλόγα. Μετά τον έλεγχο παίρνει τους σβηστούς πυρσούς και εισέρχεται στο Ιερό Κουβούκλιο.
Στάδιο τρίτο: Οι προσευχές.
  Μέσα στον Πανάγιο Τάφο ο Πατριάρχης γονατίζει και αρχίζει την ανάγνωση προσευχών παρακαλώντας τον Ιησού Χριστό να στείλει το Άγιο Φως του ως δώρο αγιασμού για τους ανθρώπους. Στο Ναό επικρατεί απόλυτη συσκότιση και ησυχία. Ξαφνικά ακούγεται ένας συριγμός και την ίδια στιγμή εμφανίζονται γαλαζόλευκες αστραπές του Αγίου Φωτός και τα κανδήλια ανάβουν μόνα τους!
 Οι πιστοί που έχουν ζήσει αυτήν την εμπειρία λένε πως το Άγιο Φως όταν βγαίνει από τον Πανάγιο Τάφο δεν καίει και μπορεί οποιοσδήποτε να αγγίζει την φλόγα 33 κεριών χωρίς να νιώσει τίποτα! Αμέσως μετά η φλόγα ξαναβρίσκει τις κανονικές ιδιότητες της φωτιάς!

Γιατί βάφουμε κόκκινα τα αυγά το Πάσχα;

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη. Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το περίβλημα του αυγού -, αλλά έκρυβε μέσα του τη "Ζωή", αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε! Μπορεί τα τελευταία χρόνια το αυγά να βάφονται σε διάφορα χρώματα, όμως η παράδοση τα θέλει κόκκινα. Είναι γεγονός πως τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα, στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με κουνέλια τα οποία είναι το σύμβολο της γονιμότητας. Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν, είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες : Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.

Η Παναγία πίσω από το έθιμο των "κόκκινων αυγών". Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα! Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή. Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη "όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα". Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.
 Η δύσπιστη γυναίκα. Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: "Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός". Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα"! Το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών. Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στην Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι: Ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικήτης! Κανονικά πάντως το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το "τσουγκρίζουμε" . Πολλές νοικοκυρές ακόμα και σήμερα το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, αφού λένε πως δεν χαλάει όλη την χρονιά! Την Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους το φυτεύουν στα χωράφια τους για να είναι εύφορα, ή το κρεμάνε στα μαντριά των ζώων για να είναι γόνιμα.

Ίσως ο καθαρότερος ποταμός του κόσμου!!!

Ο ποταμός Verzasca, που ρέει κατά μήκος 30 χιλιομέτρων στη Ελβετία, είναι παγκοσμίως γνωστός για τα καταγάλανα νερά του. Μάλιστα είναι τόσο καθαρός, που μπορεί κάποιος από μια γέφυρα να διακρίνει το πάτο του, ο οποίος έχει βάθος 15 μέτρων. Ο 38χρονος φωτογράφος, Claudio Gazzaroli, επισκέφθηκε το ποτάμι και συνέλαβε στο φακό του τα παρακάτω εκθαμβωτικά πλάνα, τα οποία παρουσιάζουν την απίστευτη καθαρότητα των υδάτων. Μάλιστα, δεν δίστασε να βουτήξει μέσα στο ποταμό και τράβηξε φωτογραφίες από το βυθό του, οι οποίες πραγματικά κόβουν την ανάσα. Απολαύστε…

Φράσεις της Μεγάλης Εβδομάδας, στην καθημερινότητά μας!

Πολλές από τις φράσεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή προέρχονται από τα Ευαγγέλια και τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Τα πρωτεία ανήκουν στη Μεγάλη Πέμπτη αλλά και οι υπόλοιπες ημέρες έχουν "δανείσει" την γλώσσα μας με αρκετές εκφράσεις.

"Ιδού ο Νυμφίος έρχεται". Το χρησιμοποιούμε για να αναγγείλουμε την άφιξη κάποιου, συχνά και με ειρωνική διάθεση. "Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι". Προέρχεται από τη φράση "Απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ". Τη φράση αυτή την χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να δείξουμε οτι πρέπει να υπακούμε στο κράτος ή να δίνουμε στον καθένα ότι του οφείλουμε. "Γραμματείς και Φαρισαίοι". Το σωστό είναι "Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί" αλλά η φράση χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει ομάδες ανάξιων ανθρώπων που κατέχουν θέσεις εξουσίας. "Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή". Την φράση αυτή τη λέμε και μεταφορικά και κυριολεκτικά για να περιγράψουμε τις πράξεις μίας γυναίκας.

"Τριάντα αργύρια". Η φράση αυτή επαναλαμβάνεται αρκετές φορές κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα αλλά ακούγεται για πρώτη φορά στο κατά Ματθαίον της Μεγάλης Τετάρτης. Χρησιμοποιείται για να περιγράψει την προδοσία με αντάλλαγμα. "Πριν αλέκτωρ λαλήσει". Από τη φράση του Ιησού "Ου φωνήσει σήμερον αλέκτωρ πριν ή τρις απαρνήση μη ειδέναι με", που προαναγγέλλει την άρνηση του Πέτρου. Στην καθημερινότητά μας αναφερόμαστε με αυτήν σε κάτι που πιστεύουμε ότι θα αποδειχθεί πολύ σύντομα. "Λάβετε, Φάγετε". Η προτροπή που ακούγεται στην πρώτη θεία Ευχαριστία και χρησιμοποιείται με ανάλογο τρόπο. "Συ είπας". Σημαίνει "εσύ το είπες" και χρησιμοποιείται κυριολεκτικά. Την φράση την ακούμε πολλές φορές να την επαναλαμβάνει ο Ιησούς. "Μάχαιραν έδωσες και μάχαιραν θα λάβεις". Από το "Πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανούνται" και σημαίνει πως ό,τι δίνεις παίρνεις. "Από τον Άννα στον Καϊάφα" Η σωστή φράση είναι "Απέστειλε αυτόν ο Άννας δεδεμένον προς Καϊάφαν". Την χρησιμοποιούμε σχεδόν καθημερινά όταν γινόμαστε "μπαλάκι" από τον έναν "υπεύθυνο" στον άλλο, για να εξυπηρετηθούμε. "Διαρρηγνύει τα ιμάτιά του" Συνήθως χρησιμοποιείται όταν κάποιος διεκδικεί με πάθος το δίκιο του. Την ακούμε και ως "σκίζει τα ρούχα του", αλλά συχνά έχει και ειρωνικό χαρακτήρα που τονίζει την υπερβολική αντίδραση κάποιου που υποκρίνεται τον αδικημένο. "Αγαπάτε αλλήλους" Από τη φράση-προτροπή του Ιησού για ενότητα και αγάπη μεταξύ των μαθητών και κατ’ επέκταση όλων των ανθρώπων : "Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους" "Ήγγικεν η ώρα" Το λέμε όταν φτάνει μια μεγάλη στιγμή, εμπενυσμένο από το «άγωμεν, ήγγικεν η ώρα και ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται, ίνα δοξασθή...", που είπε ο Ιησούς. "Επί ξύλου κρεμάμενος" Η φράση χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη δύσκολη θέση που βρίσκεται κάποιος όταν δεν υπάρχει κανείς και τίποτα να τον βοηθήσει. Προφανώς συνδέεται με την αντίστοιχη θέση του Ιησού πάνω στο Σταυρό. "Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι" Σημαίνει "δεν ξέρουν τι κάνουν" και προέρχεται από τη μεγαλοσύνη του Ιησού τη στιγμή που οι άνθρωποι τον σταύρωναν! Εκείνος νιώθοντας την ανάγκη να τους υπερασπιστεί είπε τη φράση αυτή στον Πατέρα Του! "Μνήσθητί μου Κύριε" Από τις πιο συνηθισμένες εκφράσεις. Ακούστηκε από τον ληστή που ήταν δεξιά Του Κυρίου. Την λέμε όταν μας συμβαίνει κάτι τρομακτικό, όταν αγανακτούμε ή όταν ξαφνιαζόμαστε! "Τετέλεσται" Σημαίνει " ήρθε το τέλος" και ήταν η τελευταία φράση του Ιησού, πάνω στο σταυρό. "Ανάστα ο Κύριος". Με αυτήν αναφερόμαστε στην μεγάλη φασαρία. Προφανώς συνδέεται με τις θορυβώδεις εκδηλώσεις της Ανάστασης σε πολλά μέρη της Ελλάδας. "Και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων", "Ειρήνη Ημίν", Άπιστος Θωμάς. Και οι τρεις εκφράσεις προκύπτουν από την δυσπιστία του Αποστόλου Θωμά να δεχτεί την Ανάσταση του Κυρίου. Η πρώτη χρησιμοποιείται για να δηλώσει τις χειροπιαστές αποδείξεις αλλά και την αλήθεια ενός γεγονότος. Το "ειρήνη ημίν", το λέμε για να επαναφέρουμε την ηρεμία μετά από μία ένταση και ο "άπιστος Θωμάς" περιγράφει τους ανθρώπους που αρνούνται να πιστέψουν σε κάτι, ακόμη κι αν πολλές φορές είναι μπροστά στα μάτια τους! Την επόμενη φορά που θα χρησιμοποίησουμε μία από αυτές τις εκφράσεις, τουλάχιστον ας γνωρίζουμε ότι προέρχονται από τη Μεγάλη Εβδομάδα!

Περίεργα πασχαλινά έθιμα σε όλο τον κόσμο!

Γαλλία- ομελέτα να φάνε και οι κότες! Περισσότερα από 4500 αβγά χρησιμοποιούνται στην παρασκευή μιας γιγαντιαίας ομελέτας στους δρόμους της πόλης Χοξ, στην Γαλλία. Το γεύμα προορίζεται να σιτίσει 1000 άτομα, ενώ το μαγείρεμά της γίνεται στην κεντρική πλατεία της πόλης. Ελβετία- το άγιο νερό. Σε ολόκληρη την Ελβετία αλλά ιδιαίτερα στα μικρά χωριά, οι ντόπιοι μετατρέπουν τις βρύσες τους σε Πασχαλινά Πηγάδια. Βάφουν τις όψεις των πηγών και τοποθετούν λουλούδια για την διακόσμησή τους. Σκοπός είναι να γιορτάσουν τον συμβολισμό του νερού αλλά και την σημασία του για τις ξηρές περιοχές των Άλπεων. Γερμανία- ανακύκλωση των χριστουγεννιάτικων δέντρων. Από την παραγωγή στην κατανάλωση αλλά και στην ανακύκλωση. Στη Γερμανία η παράδοση προβλέπει την καύση των χριστουγεννιάτικων δέντρων την περίοδο του Πάσχα. Συμβολίζει την νίκη της όμορφης και ηλιόλουστης άνοιξης, έναντι των κρύων γκρίζων ημερών του χειμώνα. Λετονία- τσούγκρισμα αβγών με συνέπειες. Το παραδοσιακό έθιμο του τσουγκρίσματος αβγών επικρατεί και στην Λετονία, με την διαφορά ότι αναδεικνύεται σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα- κάτι σαν ρώσικη ρουλέτα! Οι παίκτες δένουν τα ημι-βρασμένα αβγά σε μια κλωστή και τα τσουγκρίζουν από απόσταση. Νικητής όπως αντιλαμβάνεστε είναι αυτός που θα σπάσει το αβγό του αντιπάλου του, ωστόσο ο χαμένος έχει να πληρώσει τον λογαριασμό του καθαριστηρίου, αφού θα τον έχει «λούσει» το σπασμένο αβγό.

Η Μεγάλη εβδομάδα με μιά ματιά

Η Μεγάλη Εβδομάδα, είναι η εβδομάδα των Παθών του Ιησού Χριστού.

Η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ του Παγκάλου, του υιού του Ιακώβ που τον πούλησαν τα αδέρφια του σαν σκλάβο επειδή τον φθονούσαν.

Τη Μεγάλη Τρίτη ακούμε δυο παραβολές: την παραβολή των Μωρών Παρθένων και την παραβολή των Ταλάντων. Και οι δύο παραβολές δείχνουν ότι πρέπει να καλλιεργούμε τα θεία χαρίσματα για το κοινό καλό. Τη Μεγάλη Τρίτη ακούμε επίσης το τροπάριο της Κασσιανής.

Τη Μεγάλη Τετάρτη, δύο μέρες πριν τη Σταύρωση, η πόρνη ζήτησε συγχώρεση απ' τον Ιησού Χριστό για τις αμαρτίες της και του έπλυνε τα πόδια με μύρο. Ο Ιούδας απ' την άλλη, πρόδωσε τον Κύριό του για 30 αργύρια. Επίσης τη Μεγάλη Τετάρτη τελείται το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου.

Η Μεγάλη Πέμπτη είναι η τελευταία μέρα πριν τη Σταυρική Θυσία του Ιησού Χριστού. Γίνεται ο Μυστικός Δείπνος. Ο Ιησούς Χριστός με μια λεκάνη πλένει τα πόδια των μαθητών του. Τελείται ο Ιερός Νιπτήρας σε ανάμνηση.

Τη Μεγάλη Παρασκευή γίνεται η Σταύρωση. Ο Ρωμαίος Διοικητής Πόντιος Πιλάτος δικάζει τον Ιησού, το πλήθος αποφασίζει φωνάζοντας «άρον άρον σταύρωσον Αυτόν» την σταύρωσή Του, ενώ ο ίδιος ο Πιλάτος «νύπτει τας χείρας» του. Ο Χριστός περιπαίζεται, του φορούν αγκάθινο στεφάνι και πορφύρα. Παραδίδει το πνεύμα Του πάνω στον Σταυρό και ο Ιωσήφ ο Αριμαθαίας κάνει την Αποκαθήλωση και ενταφιάζει τον Θεάνθρωπο. Την Μεγάλη Παρασκευή γίνεται περιφορά του επιταφίου και ψάλλονται τα εγκώμια. Είναι αυστηρή νηστεία.

Το Μεγάλο Σάββατο γίνεται η κάθοδος στον Άδη. Ο Ιησούς Χριστός κηρύττει τον Θείο Λόγο στους νεκρούς. Οι αρχιερείς βάζουν ρωμαϊκή φρουρά στον Τάφο. Προαναγγέλλεται η Ανάσταση στη Θεία Λειτουργία το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Στα Ιεροσόλυμα γίνεται η Τελετή του Αγίου Φωτός και το Άγιο Φως για άλλη μια φορά μοιράζεται στους Ορθόδοξους Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο. Το Μέγα Σάββατο είναι αυστηρή νηστεία.

Τα μεσάνυχτα όλοι οι Χριστιανοί πηγαίνουν στην Εκκλησία για να πάρουν το Άγιο Φως, να πούνε "Χριστός Ανέστη"-"Αληθώς Ανέστη" και να δώσουν το φιλί της αγάπης.

Την Κυριακή του Πάσχα γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού και η Μεγάλη Εβδομάδα έχει τελειώσει. Οι Μυροφόρες βρήκαν άδειο τον Πανάγιο Τάφο.