1ο Βραβείο ΣΤ1 τάξης(φέτος) 8ου Δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα "Τα άγρια ζώα μπήκαν σε 36 τάξεις"

Μια ηλιόλουστη μέρα του Μάη τα παιδιά της πέμπτης τάξης του 8ου δημοτικού σχολείου με το δάσκαλό τους Λύτρα Νίκο, πήγαν στο Νυμφαίο. Καθώς περπατούσανε στο δάσος, ο Άγγελος πρόσεξε μια σκοτεινή σπηλιά και αποφάσισε να μπει μέσα. Εκεί βρίσκονταν δύο χνουδωτά, γλυκά καφέ αρκουδάκια, τα οποία, αποκάλυψαν στα παιδιά ότι ένας άκαρδος αρκουδιάρης αιχμαλώτισε τη μαμά τους.

Η ριψοκίνδυνη παρέα κατορθώνει μετά από αγωνιώδη αναζήτηση να ελευθερώσει τη μαμά αρκούδα και να ενώσει την οικογένεια.

Η ιστορία αυτή, των μαθητών της πέμπτης τάξης του 8ου δημοτικού σχολείου, με τίτλο «Αναζητώντας τη μαμά αρκούδα» πήρε το πρώτο βραβείο στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Τα άγρια ζώα μπήκαν σε 36 τάξεις», που υλοποιήθηκε από τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ και τις Παιδικές Βιβλιοθήκες του Δήμου Θεσσαλονίκης. Οι μαθητές που γνώρισαν τα άγρια ζώα έγραψαν ιστορίες με την καθοδήγηση των ειδικών.

Στις 15 Νοεμβρίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κεντρικής Δημοτικής Βιβλιοθήκης, στις 7μμ, τα παιδιά-οι συγγραφείς, οι ειδικοί, οι κριτές και τα άγρια ζώα θα παρουσιάσουν σε ειδική εκδήλωση την «Ιστορία των 30 ιστοριών και των 500 συγγραφέων.

Το πεινάω τερματίζει πρώτο, δεύτερο ακολουθεί το κρυώνω, τρίτο το φοβάμαι και σε μεγαλύτερη απόσταση πίσω τους το πονάω, το μισώ το αγαπώ.

Η Ζωρζ Σαρρή θέλει να μας δείξει με τα λόγια αυτά το πόσο δύσκολα περνούσαν οι άνθρωποι εκείνα τα χρόνια στην κατοχή.
Για το συγγραφέα η πείνα είναι το πρώτο δύσκολο πράγμα που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος στον πόλεμο, γιατί χωρίς φαΐ δεν έχει δύναμη ούτε να πολεμήσει, ούτε να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία. Έπειτα έρχεται το κρύο. Τρέμει, παγώνουν τα χέρια του, τα πόδια του, όλο το κορμί του και οι δυνάμεις του χάνονται. Τρίτο στη σειρά είναι ο φόβος. Με το φόβο δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τον εχθρό, κρύβεσαι και ο εχθρός κάνει ότι θέλει και στο τέλος δεν κατακτάει. Πολύ πιο πίσω είναι ο πόνος, το μίσος και η αγάπη. Παύεις να πονάς, να μισείς, να αγαπάς γιατί φοβάσαι, γιατί δεν έχεις πλέον αισθήματα, γιατί ο πόλεμος δεν έχει κάνει να μην έχεις αισθήματα να μην νιώθεις τίποτα. Όσο για το γέλιο αυτό είναι κάτι, που χάθηκε εντελώς από τα χείλη μια και ο εχθρός σου στέρησε την ελευθερία επομένως και την ευτυχία να ζεις ελεύθερος και να χαμογελάς.
Ξανθούλα Παπ.
Ένα βιβλίο της συγγραφέα Ζωρζ Σαρή που αναφέρεται στα χρόνια της Κατοχής από τους Γερμανούς κατακτητές.Λέει,λοιπόν πως ειδικά για τους κατοίκους των πόλεων τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα.Παντού κυριαρχούσε η πείνα.Στα χωριά ήταν πιο εύκολα τα πράγματα διότι οι άνθρωποι εκεί καλλιεργούσαν πολλά σπαρτά κι έτσι είχαν τροφή.Οι κάτοικοι όμως των πόλεων ,εκτός από το ότι πεινούσαν ,κρυώνανε γιατί δεν είχαν χρήματα για ρουχισμό.Επίσης, φοβόντουσαν αλλά και μισούσαν τους Γερμανούς.Αν και αγαπιόντουσαν μεταξύ τους ,δεν το δείχνανε.Άλλωστε δεν είχαν χρόνο για αγάπες...Έπρεπε να σκεφτούν πώς θα κατάφερνανν να ζήσουν ,να επιβιώσουν.Τώρα όσον αφορά το γέλιο,είχε σβήσει από τη ζωή τους και ούτε ξέρω ούτε θα μάθω ποτέ αν θα εμφανιζόταν ξανά στα χείλη τους.Η Ζωρζ Σαρή αναφέρει ακόμη πως από όλες τις συμφορές που συνέβησαν την περίοδο της Κατοχής το πιο σημαντικό ήταν η πείνα και μόνον η πείνα...
Ιοκάστη Χατ. ,μαθήτρια της Ε΄1 τάξης
Όλες οι παραπάνω λέξεις χαρακτηρίζουν τις συνέπειες του πολέμου, την πείνα, το κρύο, το φόβο, τον πόνο, το μίσος και την αγάπη. Όπως λέει το κείμενο μέσα το γέλιο και η χαρά δεν υπάρχουν σε έναν πόλεμο, επειδή ένας πόλεμος φέρνει μόνο καταστροφές. Η πείνα έρχεται σε πρώτη μοίρα, οι άνθρωποι έχουν πολλές ελλείψεις από φαγώσιμα στον πόλεμο, σε δεύτερη μοίρα ακολουθεί το κρύο, οι άνθρωποι δεν έχουν ρούχα και κουβέρτες. Τέλος όλοι αισθάνονται τον <> στην καρδιά τους, αλλά με τόσες δυσκολίες είναι το μόνο που μπορούν να αντιμετωπίσουν. Το μόνο που δεν τους νοιάζει είναι ο μεγάλος πόνος που έχουν στην καρδιά τους, το μίσος και η αγάπη για τους ανθρώπους και για όλα όσα συμβαίνουν. Και δεν μπορούν να φανταστούν τι θα συμβεί.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΤ. Ε1