Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Η δύναμη της αγάπης


Κάθε μέρα ο Νεκτάριος και η παρέα του είχαν ραντεβού. Μόλις χτυπούσε το κουδούνι για το δεύτερο διάλειμμα, όλη η παρέα συναντιόταν στη μέση του γηπέδου για τον αγώνα. Το δεύτερο διάλειμμα ήταν μικρό σε διάρκεια, γι’ αυτό τα παιδιά θα έπρεπε να βρίσκονται στη θέση τους έγκαιρα.
Πέρασε ένας μήνας στην Ε΄ τάξη. Μια μέρα ο διευθυντής του σχολείου μπήκε στην τάξη και ανακοίνωσε στα παιδιά το ευχάριστο νέο. Τους σύστησε το Μηνά, το νέο τους συμμαθητή. Ήταν ένα ξανθό αγόρι με ωραία πράσινα μάτια. Ο δάσκαλος έδειξε στο Μηνά το θρανίο που θα καθόταν. Βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το θρανίο του Νεκτάριου. Ο Μηνάς κάθισε μόνος στο θρανίο, γιατί το τροχοκάθισμά του δεν άφηνε περιθώριο για να καθίσει άλλο παιδί δίπλα του.
Καθώς ο διευθυντής μιλούσε με το δάσκαλο, ο Νεκτάριος έπιασε φιλία με το Μηνά. Ο Μηνάς ήταν έξυπνος και διέθετε μπόλικο χιούμορ. Δεν πρόλαβαν καλά καλά να γνωριστούν κι άρχισαν τα πειράγματα. Ξαφνικά το κουδούνι χτύπησε! Ο Νεκτάριος θυμήθηκε το ραντεβού. Πετάχτηκε από την καρέκλα και το βλέμμα του έπεσε στο Μηνά . . . ( συνέχισε την ιστορία )(τρεις εκδοχές για την ίδια ιστορία από τους μαθητές της Ε2 τάξης)
1)Κάθε μέρα ο Νεκτάριος και η παρέα του είχαν ραντεβού. Μόλις χτυπούσε το κουδούνι για το δεύτερο διάλειμμα, όλη η παρέα συναντιόταν στη μέση του γηπέδου για τον αγώνα. Το δεύτερο διάλειμμα ήταν μικρό σε διάρκεια, γι' αυτό τα παιδιά θα έπρεπε να βρίσκονται στη θέση τους έγκαιρα.
Πέρασε ένας μήνας στην Ε' τάξη. Μια μέρα ο διευθυντής του σχολείου μπήκε στην τάξη και ανακοίνωσε στα παιδιά το ευχάριστο νέο. Τους σύστησε το Μηνά, το νέο τους συμμαθητή. Ήταν ένα ξανθό αγόρι με ωραία πράσινα ματιάσω δάσκαλος έδειξε στο Μηνά το θρανίο που καθόταν. Βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το θρανίο του Νεκτάριου. Ο Μήνας κάθισε μόνος στο θρανίο, γιατί το τροχοκαθισμα του δεν άφηνε περιθώριο για να καθίσει άλλο παιδί διπλά του.
Καθώς ο διευθυντής μιλούσε με το δασκάλου Νεκτάριος έπιασε φιλία με το Μηνά. Ο Μήνας ήταν έξυπνος και διέθετε μπόλικο χιούμορ. Δεν πρόλαβαν καλά να γνωριστούν και άρχισαν τα πειράγματα. Ξαφνικά το κουδούνι χτύπησε! Ο Νεκτάριος θυμήθηκε το ραντεβού. Πετάχτηκε από την καρεκλά και το βλέμμα του έπεσε στο Μηνά.
Μόλις κατέβηκαν στην αυλή άρχισαν να παίζουν στο γήπεδο. Ο Μήνας όμως δεν μπορούσε να παίξει γιατί βρισκόταν στο τροχοκαθισμα. Ξαφνικά ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του. Ήθελε πολύ να παίξει μαζί με το Νεκτάριο αλλά δεν μπορούσε. Το βλέμμα του Νεκταρίου στράφηκε προς το Μηνά και πήγε κοντά του.
Ο Μήνας άρχισε να του διηγήθηκε πως έμεινε σε τροχοκαθισμα. Μια μέρα καθώς πήγαινε να περάσει το δρόμο έτσι απρόσεκτος όπως ήταν τον πάτησε ένα αυτοκίνητο. Μια κύρια που περνούσε από εκεί τον είδε και τηλεφώνησε στους γονείς του και μετά κάλεσε το ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο νοσοκομείο. Μετά από λίγες ήμερες έγινε καλά όμως μπήκε σε αναπηρικό καροτσάκι. Τότε ο Νεκτάριος συγκινημένος έσκυψε και τον αγκάλιασε.

ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΧΡ.Ε1
2)Μόλις έφτασε ο Νεκτάριος μαζί με την παρέα του στο γήπεδο άρχισε να τους μιλάει για τον καινούριο μαθητή ,τον Μηνά, και συγκεκριμένα τους είπε να τον βάλουν στην παρέα τους.Όλοι συμφώνησαν.Μέτα πήγαν βρήκαν τον Μηνά και του είπαν ότι αν θέλει να μπει στην παρέα τους θα έμπαινε.Ο Μηνάς χάρηκε με αυτό που άκουσε.Μόλις τελείωσε το σχολείο ο Μήνας πήγε σπίτι του και μίλησε στη μαμά του για τους καινούριους φίλους που έκανε.Τέλος όταν ο Μηνάς πήγε να κοιμηθεί παρακάλεσε τον Χριστό να μπορέσει να περπατήσει ξανά.Έκανε την προσευχή του και κοιμήθηκε.Το άλλο πρωί μόλις ξύπνησε προσπάθησε να δει αν μπορούσε να περπατήσει ξανά.Όντως μπορούσε.Έτρεξε να πει το υπέροχο νέο στους γονείς του.Εκείνοι με δάκρυα από χαρά στα μάτια τον αγκάλιασαν.Μόλις πήγε στο σχολείο χωρίς το καροτσάκι του όλοι οι φίλοι του τον ρώτησαν <>και εκείνος τους απάντησε ότι μπορούσε να περπατήσει ξανά.
Ανθούλης Β.Ε1
3)Κάθε μέρα ο Νεκτάριος και η παρέα του είχαν ραντεβού.Μόλις χτυπούσε το κουδούνι για το δεύτερο διάλειμμα,όλη η παρέα συναντιόταν στη μέση του γηπέδου για τον αγώνα.Το δεύτερο διάλειμμα ήταν μικρό σε διάρκεια,γι' αυτό τα παιδιά θα έπρεπε να βρισκόταν στη θέση τους έγκαιρα.
Πέρασε ένας μήνας στην Ε' τάξη.Μια μέρα ο διευθυντής του σχολείου μπήκε στην τάξη και ανακοίνωσε στα παιδιά το ευχάριστο νέο.Τους σύστησε το Μηνά,το νέο τους συμμαθητή.Ήταν ένα ξανθό αγόρι με ωραία πράσινα μάτια.Ο δάσκαλος έδειξε στο Μηνά το θρανίο που θα καθόταν.Βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το θρανίο του Νεκτάριου.Ο Μηνάς κάθισε μόνος στο θρανίο,γιατί το τροχοκάθισμά του δεν άφηνε περιθώριο για να καθίσει άλλο παιδί δίπλα του.
Καθώς ο διευθυντής μιλούσε με το δάσκαλο,ο Νεκτάριος έπιασε φιλία με τον Μηνά .Ο Μηνάς ήταν έξυπνος και διέθετε μπόλικο χιούμορ.Δεν πρόλαβαν καλά καλά να γνωριστούν κι άρχισαν τα πειράγματα.Ξαφνικά το κουδούνι χτύπησε!Ο Νεκτάριος θυμήθηκε το ραντεβού.Πετάχτηκε από την καρέκλα και το βλέμμα του έπεσε πάνω στο Μηνά και σταμάτησε.Θυμήθηκε ότι ο Μηνάς είναι ανάπηρος και δεν μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο και τον λυπήθηκε.Έτσι τον βοήθησε να βγει στην αυλή,για να γνωριστούν καλύτερα.το διάλειμμα πέρασε χωρίς να το καταλάβει κανένα από τα δύο παιδιά.
Όταν ήρθε το τέλος του μαθήματος ο Νεκτάριος πρότεινε στο Μηνά να πάνε για παγωτό στο πάρκο. Αργότερα ο Μηνάς κάλεσε στο σπίτι του τον Νεκτάριο για να παίξουνε. Την άλλη μέρα στο σχολείο η παρέα του Νεκτάριου θύμωσε γιατί δεν ήρθε να παίξει ποδόσφαιρο μαζί τους. Εκείνος τους είπε ότι έχει ένα νέο φίλο, τον Μηνά που κάνουνε πολύ παρέα και δεν μπορεί να ασχολείται μόνο με την παρέα του. Έτσι αυτή η φιλία του Νεκτάριου και του Μηνά κράτησε έως τα βαθιά γεράματα.

Ζήσης Α.Ε1

Λίμερικ

Τα λίμερικ (limerick) είναι ποιήματα σύντομα, σατιρικά ή απλώς κωμικά, "δίχως νόημα". Ξακουστά είναι εκείνα του Έντουαρντ Λιρ (Edward Lear), που το 1864 δημοσίευσε μια ποιητική συλλογή με λίμερικ, με τον τίτλο The book of nonsense. Τον Λιρ τον μιμήθηκαν μεγάλοι συγγραφείς, όπως ο Σουίνμπερν, ο Τένυσον, ο Κίπλινγκ, αλλά μάλλον δεν μπόρεσαν να τον φτάσουν.

Να ένα λίμερικ του Λιρ :

Υπήρχε ένας γέρος στο έλος
από τη φύση του ήταν ασήμαντος κι ανέμελος
καθισμένος σ' ένα πετραδάκι
τραγουδούσε δημοτικά σ' ένα βατραχάκι
αυτός ο διδακτικός γέρος στο έλος.

Στην Ελλάδα, πρώτος που αποπειράθηκε να γράψει λίμερικ είναι ο Γιώργος Σεφέρης. Μάλιστα, πήγε να αποδώσει τον όρο στα ελληνικά με τη λέξη "ληρολόγημα", συνδυάζοντας το όνομα του Λιρ με τη λέξη "λήρος", που σημαίνει τρελή κουβέντα, ασυνάρτητα λόγια. Το 1975 εξέδωσε μια συλλογή από λίμερικ, με τον τίτλο Ποιήματα με ζωγραφιές σε μικρά παιδιά.

Εδώ το πρώτο της συλλογής :

Ήταν μια κοπέλα από τη Σάμο
που έχωσε το δεξί της στην άμμο
και με τ' άλλο χέρι
εκρατούσε ένα αστέρι
ετούτη η κοπέλα απ' τη Σάμο.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για το λίμερικ.

Συνήθως αποτελείται από πέντε στίχους. Ομοιοκαταληκτούν ο πρώτος, ο δεύτερος και ο πέμπτος στίχος μεταξύ τους και ο τρίτος με τον τέταρτο.

Ο πρώτος στίχος μάς λέει ποιος είναι ο πρωταγωνιστής της ποιητικής μας ιστορίας, δηλαδή στον πρώτο στίχο δηλώνεται το Υποκείμενο (Ποιος;).

Ο δεύτερος στίχος μάς πληροφορεί για την ιδιότητα του πρωταγωνιστή, δηλαδή αποτελεί το Κατηγόρημα.

Ο τρίτος και τέταρτος στίχος μάς λέει τι έκανε ο πρωταγωνιστής ή τι είπε ο κόσμος γι’ αυτή του την πράξη. Λύνεται, με άλλα λόγια, το κατηγόρημα του δεύτερου στίχου.

Ο πέμπτος στίχος είναι αφιερωμένος στο τελικό επίθετο που χαρακτηρίζει τον πρωταγωνιστή.

Δύο παραδείγματα λίμερικ:

Ποιος; Ένα παιδί από την Παλλήνη

Ιδιότητα; τρελαινόταν να παίζει με πλαστελίνη

Τι έκανε; παντού, όπου κι αν πήγαινε

Τι έκανε; για πλαστελίνη μίλαγε

Επίθετο; το ταλαντούχο παιδί απ’ την Παλλήνη


Ποιος; Ζούσε ένας ποντικός στο μεγάλο πύργο

Ιδιότητα; δυο παπούτσια φόραγε κι ένα σκούφο τρύπιο

Τι έκαναν οι άλλοι; οι γάτες τον κορόιδευαν κάθε που τον θωρούσαν

Τι έκαναν οι άλλοι; κουδούνια δυο του φόραγαν όταν τον συναντούσαν

Επίθετο; του καημένου ποντικού που θα ‘θελα για φίλο

Οι μαθητές της Δ1 τάξης έγραψαν τέτοια ποιήματα :

Ήταν ο Μάνος από την Αγγλία
και ήθελε να ζήσει στην Παπαγαλία
έχασε το δρόμο κι έφτασε στο Βόρειο Πόλο

εκεί συνάντησε το Μάρκο Πόλο
Ο Πολυταξιδεμένος Μάνος από την Αγγλία.
Δ1 όλοι μαζί


Ήταν ενα ροζ ψαράκι που έμοιαζε με λουκουμάκι
και του άρεσε ένα χρυσό ψαράκι που ήταν αγοράκι
ήταν ομορφούλι κι γλυκούλι κι πολύ πολύ ατακτούλι
αγαπηθήκανε πολύ πολύ και ζήσανε μαζί
το ροζ ψαράκι που έμοιαζε με λουκουμάκι

Φωτεινή-Ανατολή Γκ-Αναστασία.Αν.,μαθήτριες του Δ1

Ήταν ένα λουλούδι που χασκογελούσε
και στη φύση συνέχεια μιλούσε.
Οι μέλισσες το φοβόντουσαν
και γι αυτό απομακρυνόντουσαν.
Το όμορφο λουλούδι που χασκογελούσε!

Δήμητρα Μαυρ. Δ 1

Ήταν ένα αγγούρι
που ήτανε πολύ χουζούρι,
πήγαινε Αυστραλία, Αμερική
και έκανε μπάνιο στην Χαλκιδική,
ήταν ένα πράσινο αγγούρι.

Θάλεια Ψαρ. - Δ1

Ήταν ένα μολύβι που όλο μιλούσε
Και στην τάξη πολύ γελούσε
Η δασκάλα του έλεγε να κάνει τα μαθήματα του
Αλλά αυτό ήταν στο χαβά του
Το γελαστό μολύβι που όλο μιλούσε

Κατερίνα Μητρ. Δ1